Tracheon: Master Plan

Chapter 10

Chapter 10

Not sacrifice

OXENE

When Kage caught Risel, I'm all by myself self now. I just need to be strong enough to survive at least one day into the woods and I'm proud to myself because I did it. I just know where do exact place I am now. I don't followed any traces or people, I just came into a tunnel and entered it. The smells hit my nose and turned my stomach upside down. I didn't like here.

When I met the blinding light at the end of the tunnel, I was shock to see the white place inside. I immediately hide myself on some containers when I heard some voices coming. And when they already passed by, I saw the label of the container.

Nicotine poison.

Napalayo naman kaagad ako doon. I don't know what it does really harm but it was stated, it's a poison! Anong gagawin nila 'don? May paggagamitan ba sila no'n? Hindi ako mapakaniwala na sa ganitong lugar ay may masasaksihan akong ganito. Hindi ako pamilyar sa lugar na ito, nakakagulat nga dahil may nakatago palang ganito sa dulo ng tunnel.

Ilang staffs ang papalapit sa pinagtataguan ko. Nag-isip naman ako kung paano ako makakaalis dito ng hindi nila nakikita. Kumakabog ang dibdib ko sa sobrang kaba habang palapit na nang palapit ang dalawang staff na iyon.

"Magiging successful daw ang test na ito ayon kay Madam." Ani ng isang staff.

"Sino ba namang makakaligtas sa nicotine? Wala pa nga sigurong segundo, patay ka na." tugon naman ng kasama nito. Nagtawanan na lamang sila. At sa oras nang inalis nila ang container na pinagtataguan ko ay nagulat pa sila nang makita nila ako. Hindi na naman ako nagpatumpik tumpik pa kundi naghanap na kaagad ako ng matataguan. "Outsider! Alert! Outsider!"

Shit!

The alarms were heard all over the facility. Kung ang kanina lamang na putting kapaligiran ay nababalutan ng pulang ilaw hudyat na may intruder sa kanilang secret facility. Nang makakita naman ako ng fire extinguisher sa pagliko ko. Agad ko namang binasag ang salamin at kuniha iyon. Kinuha ko rin ang palakol sa loob at sa bawat camera na nakikita ko ay pinagpapalo ko iyon.

"On your knees, intruder!" ilang guards ang nakasunod sa akin. May mga baril silang hawak kaya naman hindi ko pinangunahan ang takot sa dibdib ko kundi pumasok ako sa hagdanan at tumuloy paakyat.

Hindi ko alam kung anong floor na ang nararating ko. Nagpahinga ako saglit dahil hininhingal na rin ako pero biglang may pumasok sa pinto at tinutukan ako ng kanilang mga baril. Ginamit ko naman ang hawak ko ang extinguisher at pinaghahampas ko ng palakol na hawak ko. Tinabig ko naman sila lahat at lumabas mula doon.

Isang mahabang hallway naman ang bumungad sa akin. Maraming pinto na nakapaligid pero diretsyo naman ang takbo ko. Nang marating ko ang dulo ay may magkabilang daan muli. Nataranta naman ako kaagad nang muli akong habulin ng mga guards na iyon.

Pinili kong dumaan sa kanang hallway. Nang marating ko ang kalagitnaan ng hallway ay napahinto na lamang ako dahil may isang doctor ang nakatayo sa gitna.

"Hello, Omallah Lexene." Nginitian pa ako nito, hindi ko siya kilala pero bakit niya ako kilala? "Don't worry, they won't follow you here unless..."

"Unless what?!" bulyaw ko.

"You surrender yourself."

Napangisi naman ako sa sinabi niya, "why would I do that? I made it here, so I will all do the things, no matter what it takes. I wouldn't surrender, dear. Even if it's the last choice I have."

She smiled like she wasn't offended to my words. She came closer to me but I stop her, she stopped walking and looks at me intently. And I don't have any much of a choice, I run with the fit of rage inside.

"You can't escape, Oxene..." she said.

"You're wrong!" and when I engaged my full force to jump on her. I was ready when I run through her. I fall on my knees, my eyes widened in shock. I hurriedly got up and look down at her incredulously. "H-how?"

"And now, you're wondering." She smirked, "this was just part of the game. You have a choice to end this things right. You surrender yourself or die fighting for yourself? Choose."

"I won't." pagmamatigas ko. "I'm not going to choose and if that's the case, I'm going to fight for myself."

"Well, goodluck, Oxene."

And with that, she began to pixelated and lost in a second. Mayamaya lamang ay nakarinig na ako ng mga papalapit na hakbang. Agad naman akong tumakbo palayo sa kanila. Paliko na sana ako ng biglang may paparating mula sa kaliwang hallway. Nagtago naman ako panandalian habang hinihintay ko silang makaalis doon.

Dalawang nurse ang magkasama habang tinutulak nila ang isang stretcher. Doon ko lang din na-realize ng makilala ko kung sino ang nakahiga mula doon. Naka-oxgyen mask ito at may dextrose na nakaturok sa kanyang kamay pero dugo ang dumadaloy doon.

"Stop there!" sigaw ng isang guard sa akin.

Nakuha rin niya ang atensyon ng dalawang nurse kaya nang makita rin ako ay nagmadali sila. Agad naman akong pumasok sa isang kwarto at dumaan sa fire exit. Muntik na akong mahulog nang makita kong bangin na pala ang katabi nito. Sumigaw naman ako dahilan para mapaniwala ko silang tumalon ako. Agad agad din naman akong bumalik sa loob ng kwarto at nagtago sa ilalim ng kama.

Sa hudyat na pagbukas nila ng kwarto ay tumahimik naman ako. Sinundan ko ang kanilang mga paa patungo sa bintana.

"Sigurado kang tumalon nga siya?" tanong ng isang gwardiya.

"Bwisit! Ang babagal niyo kasi!" galit na usal nito. "Hanapin niyo!

Nagsilabasan naman ang guard at muling sinara ang pinto. Nanatali ako sa ilalim ng kama ng ilan pang minuto bago ko napagpasyahang lumabas mula doon. Kinagulat ko naman na bumungad sa akin ang kaninang doctor na isang hologram.

"Sino ka ba?! Anong kailangan mo sa akin?"

Diretsyo ang tingin at nakangiti lamang ito. "as what I said—" she stopped in her midsentence.

"I said, who the hell are you?!"

She chuckles, "you don't need to know me, Oxene. You already knew."

Napakunot noo naman ako sa sinabi niya. "fuck you!"

"You're friend, Risel, he's going to die." Aniya. "And if you want to save him, your life must put on him. This game need only one..."

I shook my head on her.

"This is a not sacrifice, if you want to save him go, but it needs to surrender your life and spare him. And if you don't, we're down to five players."

"No, don't!" I shouted, "please!"

But she didn't listen to me. She pixelated and gone. Gustong gusto ko naman sumigaw pero hindi ko magawa dahil baka balikan nila ako dito. Hindi ko naman mapigilan ang mga luha ko.

I wouldn't dare to do it. I will save Risel and myself from them.