Tracheon: Master Plan

Epilogue

Epilogue

GYLLIA

Risel is gone and I did nothing to save him. Dahil sa sobrang galit ko ay inilabas ko ang baril at pinuntirya ko ang mga guards na nakapaligid sa kanila. Tinulungan naman ako ni Erense na gawin iyon. Hindi natigil ang pagtulo ng mga luha ko, sa sobrang galit ay gusto kong tapusin na lang ang lahat ng ito. Kung ang paraan para matigil ang lahat ng ito ay may magsakripisyo, kailangang mauna ni Lucila.

"I'll get them, Erense." Aniko.

Agad naman niya akong hinawakan sa braso para pigilan, "it's not safe, makakaya natin 'to Gyllia. Just trust me!"

I shook my head. "This time, I'll fight for what is right, for what is really mine."

Hindi na ako napigilan ni Erense na gawin ang gusto ko. Bumaba ako ng sasakyan at dumiretsyo ako kay Lucila habang si Erense naman ang nagiging depensa ko para makalapit sa kanila. Hindi ako makapaniwala na makitang buhay si Marco. Hindi ko inaasahan na magkikita pa kaming dalawa. Pansin kong nanghihina siya pero kailangan niyang lumaban. Kung noon ay ako itong duwag at masyadong takot pero nilabanan ko iyon kasi kailangan. Kailangan kong maligtas ang sarili ko.

Nang maubos ang guards na nakapalibot kay Lucila ay may kinuha naman itong laser gun sa kanyang bulsa. Agad niyang tinutok ang dalawang hawak na baril sa ulo nila Marco at ni papa. Huminto naman ako dahil once na lumapit pa ako ay isang pitik niya lang sa hawak niyang laser gun ay tiyak na patay agad ito.

"Tracheon, my master plan failed because of you." panimula nito. "I believed that every human has a potential and every brain has a capacity to maintain its activity and because of that, I failed to do so. I tested you, the second part of the survival game. From the seventeen of you, six of you remained. Six human that has a capability to store the system I created. The augmented reality that suits you to feel and see the reality with the transmission of the formulas I created. And I called them, after my name, Tracheon."

"I don't need your story, I just want them back." Aniko.

"That's not easy, Gyllia." She breath, "because of your father, my assistant, failed to do his job for me. You know what it means."

"No, please, don't do it!" I begged. "Not my father."

"A nice choice, Gyllia."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya nang itutok niya sa akin ang laser gun na hawak niya. Napapikit na lamang ako sa gagawin niya pero isang sigaw na lamang ang nagpamulat ng mata ko. She shot Erense! Her body falls on the ground, swims on her blood.

"No, you did that!" susugurin ko na sana siya ng bigla niyang ibalik ang hawak niyang gun laser sa ulo ni papa. "Please, stop this."

"Do you want a fact?" she smirked. "Your father, is the first survivor—"

"I know that." Pangunguna ko naman sa kanya.

"Well, also your father is the one who sent the letter on you. Remember that, Gyllia?" aniya.

Napatingin naman ako kay papa, "I'm sorry Gyllia... it's my fault."

Napangisi naman si Lucila. "Too late for sorry's." hagikgik pa nito. "You know why I choose you to be part of this, Gyllia?" she asked but I didn't respond. "It is because I saw something in you. Something that you could do what your father did, fifteen years ago. Hindi nga nakakapagtaka na nakuha mo ang lakas at dignidad niya... you are all lies. The living ones."