The Dark Side Of Two Kinds

~28~

POV. LUKE
'Dat zullen we nog wel zien,' mompel ik. Michael lijkt het niet gehoord te hebben, want hij reageert niet.

'Luke?' Vraagt Michael na een tijdje.
'Ja?'
'Als vampier kan je toch vliegen?' Vraagt hij.
'Ja hoezo?'
'Nou ik heb een goed idee,' zegt de jongen met blauwe haren die voor me zit.
'Oh nee he, wat is het?'
'Wat een vertrouwen!' Roept Michael.
'Ja nou. Vertel op.'
'Wat als jij weg vliegt met mij op je rug. Dan kunnen we hier weg. Weg van de Alpha en de roedel. Lijkt je dat leuk? Gewoon wij met zijn tweeën?' Stelt hij voor.
'Michael, ik zou het wel willen maar Calum dan? Ik kan hem niet alleen laten. Hij is mijn beste vriend! We moeten hier goed over nadenken.'
'Kom op Lukey, het is een goed idee. Desnoods neem je Calum mee. Ik hoef met niemand rekening te houden. Jij alleen Calum. We kunnen overal heen. Noem een leuk land op en we kunnen erheen.' Michael wilt dit erg graag. Ik zie het aan hem. Misschien is dit nog niet zo'n slecht idee, maar ik wil niet naar een zonnig land. Misschien Zweden ofzo?
'Ja Zweden goed idee!' Michael klapt blij in zijn handen.
'Zei ik dat hardop?' Vraag ik waarop Michael knikt.

Michael zit op mijn schoot en we kijken tv. Er is een of andere film op. Twilight heeft die. Het is echt enorm grappig. Sommige eigenschappen van de vampieren komt totaal niet overeen met mijn leven. Enorm grappig dus om dit samen met Michael te kijken die dan gaat vragen ofdat ik dat ook kan.

Opeens gaat de deur open en komt Calum binnen met een meisje.
'Omg jullie kijken twilight geweldig! Go team Edward! Maar Jacob is ook knap!' Gilt ze blij. Michael en ik lachen om het meisje haar gedrag.
'Oh sorry, ik heet Eveline,' zegt ze. Calum staat er awkward bij.
'Waarom kijken jullie dit?' Vraagt hij. Eveline is op de bank neergeploft en zit gelijk al in de film.
'Wat moeten we anders? We hebben zat tijd,' zeg ik. Calum zucht en gaat ook op de bank zitten.
'Calum, Michael en ik willen naar Zweden. Wil jij mee of blijf je hier?' Vraag ik zachtjes aan hem.
'Ik zal er over nadenken,' antwoord hij enkel.

Na de film zijn michael en ik onze tas gaan pakken. Michaels spullen had hij al hier. We hoeven alleen nog alles in een tas te proppen die makkelijk op michaels rug kan.

Ik heb al lang niet meer gevlogen en dan gelijk zo'n grote reis is misschien niet verstandig, maar we gaan het gewoon proberen. Misschien is het wel goed om weg te gaan. Te lang zijn in een bepaalde stad, zou je geheim onthullen. Als je hier tien jaar woont en niet ouder wordt, zou niet goed zijn. Weg gaan lijkt me het beste.

'Dat was het laatste,' mompel ik en gooi de tas op het bureau die in mijn kamer staat. 'We gaan vannacht weg. Dan ziet niemand dat er wat in de lucht zit wat er niet hoort,' meld ik Michael. Hij knikt.
'Dat lijkt me wel handig ja,' antwoord hij. We lopen de kamer uit.
'Alles is gepakt,' meldt Michael en ploft neer op de bank.
'Gamen?' Vraagt Calum die zijn controler omhoog houdt. Eveline is al weg dus niks om ons voor te verbergen.
'Even dan. Calum ga je mee? Naar Zweden? Als je hier te lang blijft, valt het op.'
'Misschien wel handig. En anders heb ik niemand hier,' zegt Calum. Hij loopt weg om zijn tas te pakken, dus gaan Michael en ik maar even gamen.

Precies om twaalf uur 's nachts staan we op het dak van het appartement. Michael heeft onze tas op zijn rug. Calum staat ook klaar met een tas op zijn rug.
'Zijn we er klaar voor?' Vraag ik. Michael klimt op mijn rug en klemt zijn armen stevig om mij heen.
'Ja,' zeggen Calum en Michael in koor. Ik knik en samen met Calum tellen we af vanaf drie. Precies op nul springen we in de lucht.
'Heb je je stevig vast?' Vraag ik aan Michael. Hij maakt een instemmend geluidje en we vliegen weg.
Klaar om naar de andere kant van de wereld te verhuizen.