The Dark Side Of Two Kinds

°23°

Pov. Michael

'Nog een keer?' Luke houd de controller van de playstation omhoog en kijkt me vragend aan.

Ik schud mijn hoofd. 'Alsjeblieft niet zeg.'

Ik grinnik, na de hele dag gamen is de lol er wel eventjes af.

Luke knikt instemmend en gooit de controller met een zachte plof op het bed neer terwijl hij op staat. 'Wat gaan we nu doen?'

Ik haal mijn schouders op en kijk Luke aan. 'Wat wil jíj doen?'

Luke kijkt me twijfelend aan. 'We kunnen naar je roedel gaan, of naar Calum misschien weten zij iets wat we kunnen doen?'

Luke kijkt me snel, kort  aan. 'Niet dat ik iemand anders nodig heb om me met jou te vermaken hoor!'

Ik glimlach snel naar hem voordat mijn ogen de grond vinden die opeens heel interessant is geworden.

'Je bloost!' Luke zijn stem staat als een klein kind dat een ijsje krijgt, vol opwinding en geluk. 

Mijn ogen richten zich op Luke die een grote glimlach rond zijn lippen heeft staan.

'Je bent schattig als je bloost, Mikey.' Zijn ogen zoeken de mijne, maar tegelijk weten de mijne niet weten waar ze moet kijken.

'We kunnen niet naar Calum, Luke.' Een ondeugende grijnst vormt zich ook op mijn gezicht. 'En ook niet naar mijn roedel want dan worden we gezien.'

'We zullen onszelf moeten vermaken.' Een twinkeling van plezier vult mijn ogen.

'Je ogen Mike.' Luke bijt op zijn lip. 'Wat ben je van plan?'

Ik zet een stap vooruit, in de richting van Luke. 

Hij grinnikt en drukt een zoen vol passie op mijn lippen.

Ik ga dichter tegen hem aan staan en zoen hem liefdevol terug.

Mijn handen plaatsen zich op zijn borst en langzaam duw ik hem het bed op.

Luke schud zijn hoofd en staat snel weer op. 'Het kan niet.'

'Het kan wel!' Mijn stem lijkt op dat van een klein kind dat hetgeen niet krijgt wat hij graag wilt.

Luke zijn blik staat bevelend. 'Ik kan het niet Michael, ik zal je pijn doen.'

Boem! Weg is het moment.

Ik zucht luid en loop richting de deur. 'Ik ga wat eten.'

'Mikey!' Luke komt me achterna de woonkamer in. 'Kom op! Je weet zelf ook dat het niet kan, je weet best dat ik het wil.'

Ik draai me enigszins teleurgesteld om. 'Dat weet ik wel Luke, ik wil er alleen niet mee dealen..'

Ashton kijkt me vanachter de eet tafel vragend aan. 'De Alpha vraagt of ik jullie vanavond naar hem toe wil sturen.'

 'Ik hoef niet naar hem toe.' Eigenwijs kijk ik hem aan.

Ashton trekt een wenkbrauw op. 'Als ik je van de Alpha langs moet laten komen is het geen vraag, Michael, het is een bevel.'

'Michael, zet je roedel niet tegen je op zoals ik met de Volturi deed.' Luke kijkt me doordringend aan.

'Denk je dat mijn roedel het oké vind dat ik met een vampier ga Luke? Denk je dat echt?'De woorden komen er harder uit dan dat ik wou. 

Ik adem diep uit. 'Sorry Luke, ik raak gestrest van dit gedoe.'

'Het is oké.' Zijn stem verteld dat hij me het vergeeft, maar alles aan zijn houding maakt het tegenovergestelde duidelijk.

Ik stap op hem af waarna hij een stap van me weg zet. 'Echt, het is goed, maar we gaan wel naar je Alpha toe vanavond.'

Ik mompel nog iets van 'Echt niet.' Maar wanneer ik het gezicht zie van Luke verander ik mijn mening, gewoon omdat ik zo veel van hem hou.

En omdat een relatie geven en nemen is.

'Goed Luke, we gaan naar de Alpha, maar ik doe het alleen voor jou.'