POV. LUKE
Ik ren door het bos en spits mijn oren om te horen ofdat er een dier in de buurt is.
Al snel hoor ik een hert vlak bij. Ik sluip eropaf en grijp het dier onopgemerkt. Ik drink voor nu genoeg dat ik verzadigd ben en tap de rest in een flesje zodat ik later nog wat kan nemen.
Verzadigd en denkend loop ik op mijn gemak terug naar het gebied van de weerwolven.
Zou Michael op zijn kop krijgen? Zou ik nog even langs Calum kunnen? Hoe zou het met Michael gaan? Waarom voel ik de laatste tijd dat ik hem moet beschermen? Ben ik misschien verliefd op hem? Ben ik dan homo? Hoezo heeft Michael mij ingeprent? Dat gaat toch op gevoel? Voelt hij iets voor mij? Waarom werd de Alpha zo boos op hem? Hij kan er toch niks aan dat inprenten doen?Zo blijven er vragen door mijn hoofd spoken. Totdat ik tegen iets aan loop. Eerder iemand.
'Luke?' Het is Calum. 'Wat doe je hier? Mag je van die honden weg? Wat stink je naar natte hond. Ga je mee naar huis?' Zijn vragen overstromen me.
'Ik mag jagen en mag niet gaan,' antwoord ik.
'Ga gewoon mee,' probeert Calum me over te halen.
'En Michael dan? Ik kan hem daar toch niet achterlaten?'
'Wie is Michael?' Vraagt Calum.
'Laat maar. Ik moet naar hem toe. Ik voel dat het niet goed gaat bij hem. De Alpha is nogal boos op hem,' zeg ik en loop weg. Ik voel Calum me na kijken.'Wacht!' Roept hij. 'Ik ga mee.'
'Nee, dat is te gevaarlijk voor jou. Jij kan je minder goed beheersen dan ik.' Ik loop stug door en loop het gebied van de weerwolven binnen. 'Dag Calum,' mompel ik nog maar besef dat hij het al niet meer hoort. Ik loop terug naar de cel.Als ik daar ben schrik ik me dood. De Alpha staat met Michael tegen de muur gedrukt tegen hem te schreeuwen over hoe gevaarlijk ik ben en dat Michael psychische Hulp moet zoeken.
'Laat dat' zeg ik en trek met gemak de Alpha van Michael af. De Alpha kijkt me woedend aan. Michael in tegenstelling juist dankbaar. 'Doe even normaal joh. Ik dacht dat inprenten bij jullie juist een van de hoogste regels was, maar volgens mij heb jij daar lak aan,' Roep ik boos naar de Alpha. Dan kniel ik me bij Michael neer. 'Gaat het?'
Michael knikt zwak.
'Hoe denkt de Bèta hierover? Misschien moet je met hem overleggen wat je moet doen,' reageer ik naar de Alpha. 'Hoe durf je überhaupt iemand van je roedel zo toe te takelen als je weet dat die niet helemaal fit is.' Mijn woede komt eruit.
'Luke,' zegt Michael. 'Doe rustig. Ik wil niet dat je pijn hebt.' Dat laatste zegt Michael heel zacht. De Alpha loopt zonder iets te zeggen weg.'Michael, hoe voel je je?' Vraag ik meteen. 'Heeft hij je pijn gedaan?'
'Ik voel me wel oke,' zegt Michael.'Luke?' Vraagt Michael na een tijdje. 'Zou de Alpha gelijk hebben? Heb je me gebeten omdat je me haat?'
'Wat, nee. Ik wou je juist helpen,' zeg ik blozend. 'Het is zijn woord tegen de mijne,' zucht ik er achteraan.'Hoe ging het jagen?' Veranderd Michael het onderwerp.
'Wel goed. Ik heb een hert gevangen en kwam Calum tegen die ook aan het jagen was. Hij wou dat ik met hem mee ging...' zeg ik.
'Maar?' Vraagt Michael.
'Maar ik wou jou dat niet aandoen' fluister ik. Michael kijkt van me weg. Ik draai voorzichtig zijn hoofd naar me toe. Hij legt zijn vinger tegen zijn lippen.
'Ik ben met de Bèta aan het communiceren,' zegt Michael enkel. Ik weet dat ik stil moet zijn dus hou ik maar mijn mond. Een visioen komt in me op.'Niet bewegen,' zeg ik zacht. Michael kijkt me aan.
'Wat doe je?' Vraagt hij. Zonder iets te zeggen druk ik mijn lippen op die van hem. Oh god die smaken als de lekkerste. De zoen is zo teder. Michael legt zijn armen om mijn nek.Ik schud mijn hoofd en ben terug bij de werkelijkheid.
'De Bèta komt zo met ons praten hierover. Hij is een vriend van me dus dat komt vast goed. Blijkbaar is Ashton gepromoveerd,' zegt Michael ineens. Ik knik enkel nog steeds met het beeld van net in mijn hoofd.
JE LEEST
The Dark Side Of Two Kinds
FanficTwee rassen. Twee stammen. Twee mythisches. Een eeuwige ruzie. Een liefde. Wat als weerwolven en vampieren echt bestaan? Wat als ze tussen ons in leven en we hebben het niet door? Wat als er stiekem wordt gevochten tussen twee rassen waar we geen w...