The Dark Side Of Two Kinds

~38~

Lucas Robert Hemmings
Ik lach nog om Michael en plof dan op de bank neer.
'Hij was overigens niet zo lekker. Alleen om de honger te stillen,' grijns ik. Michael slaat me speels.
'We gaan wel een probleem krijgen als de roedel ons geheim ontrafeld,' zegt Calum plots.

Shit.

'Dat is waar ook. We kunnen niet altijd volhouden ofdat we wolf of wat dan ook zijn. Het aantal bijt wonden zullen hier flink stijgen en we zullen nooit ouder worden,' zeg ik lichtelijk in paniek. Michael kruipt op mijn schoot met zijn gezicht naar me toe.
'Alles komt goed. Ik zal jullie onder bescherming nemen,' zegt hij en strijkt over mijn wang.
'Wat als ze vragen waarom Calum en ik niet in de roedel willen?'
'Dan zeg je dat je al in een zit waar ik niet werd toegelaten,' zegt Michael simpel en kust me.
'Jongens, ik ga wel even iets voor mezelf doen terwijl jullie elkaar aflebberen,' zegt Calum die er blijkbaar ook nog was. Ik pak Michaels heupen vast en druk mijn lippen in zijn nek.
'Als je bijt, ga ik je slaan,' zegt hij lachend. Ik grijns en kus zijn nek. Daarna maakt ik een spoor van kusjes naar zijn mondhoek.
'Ik heb honger,' zegt Michael kompleet random en verpest het moment. Ik kreun ter frustratie.
'Clifford, je bent erg,'
'Wat? Heb jij dan soms geen zin in eten? Het is al even geleden hoor,' zegt hij waarop ik zucht. Ik laat hem los.
'Wees snel,' waarschuw ik hem.
'Ja meneer,' zegt hij onschuldig en loopt richting de keuken. Ik loop achter hem aan en pak een pan.
'Wat ga je doen?' Vraagt Michael verbaasd.
'Waarvoor ziet het naar uit dat ik ga doen met een pan? Iemand nock out slaan? Of spaghetti koken?' Zeg ik sarcastisch.
'Ga je spaghetti koken?' Zeg Michael blij en de twinkeling in zijn ogen waar ik zo erg van houd komen tevoorschijn.
'Nou eigenlijk...' zeg ik bedenkelijk, 'Ja, dat wou ik wel.'

Na een tijdje is de spaghetti inclusief saus klaar en schep ik het op twee borden wat weer een verbaasde Michael opwekt. Ik pak een zak bloed uit de koelkast en giet het leeg over de saus op een bord. Ik loop naar de voorraad kast en pak er een kaars uit en zet ook die op tafel. Ten slotte leg ik ook nog twee vorken neer en steek de kaars aan.
'Wat gebeurt hier?' Vraagt Michael als ik zijn stoel naar achter trek.
'Romantisch diner voor twee.' Ik haal mijn schouders onverschillig op. Michaels ogen beginnen nog veller te twinkelen en hij gaat zitten.
'Je bent een schat,' zegt hij. Ik glimlach en ga ook zitten.
'Eet smakelijk,' zeggen we in koor.

Het wordt al donker buiten en we hebben nog niet de moeite gedaan om in de keuken het licht aan te doen. Het kaarslicht geeft nu echt een romantische sfeer.
'Luke?' Vraagt Michael stilletjes en wikkelt wat spaghetti om zijn vork.
'Wat is er, Mikey?'
'Vind je het erg dat je je anders moet voordoen? Terwijl de grootste roedel aller tijden dichtbij is en volgens mij ook de Volturi?'
'De een noemt het Volturi de andere noemt ze de Originals,' mompel ik. 'Het is lastig, maar ik sla me er wel doorheen.' Ik glimlach zwak naar hem. 'Laten we het over iets leuks hebben!' Zeg ik opgewekt. Michael lacht om mijn stemmingswisseling. 'Zullen we morgen gaan zwemmen? Ik zag toen we hierheen reden een mooi blauw meertje,' stelt ik blij voor. Michael lacht.
'Nadat de Alpha is geweest kunnen we wel gaan zwemmen. Ik ben alleen een beetje bang voor die Alpha. Mason Black is de meest gevreesde weerwolf van deze wereld. De maangodin heeft hem veel macht gegeven,' vertelt Michael.
'Het komt vast allemaal goed,' zeg ik en stop een hap in mijn mond.