Το όραμα

Κεφάλαιο 2

Στράφηκα και τους κοίταξα

-Τι ήταν αυτό;

-Δε ξέρω Katherine. Τα μάτια σου έγιναν μαύρα και ήσουν ακίνητη. Τι ένιωσες;, με ρώτησε ανήσυχος ο  Justin

-Όραμα... ψιθύρησα. Εικόνες έβλεπα.

Στράφηκα στην Alex. Μου επέστρεψε ένα βλέμμα γεμάτο απορία. Κατάλαβε ότι κάτι είδα με αυτή

-Είδες κάτι με μένα; με ρώτησε με περιέργεια

-Όχι,μην ανυσηχείς. Γενικά, μην ανησυχείτε. Πάμε να καθίσουμε, τους είπα και χαμογέλασα, προσπαθώντας να τους χαλαρώσω. Κάτι δε μου κολλούσε σε όλο αυτό; Τι συμβαίνει με  την Alex; Ερωτήματα γέμισαν το μυαλό μου. Χαλάρωσα και προσπάθησα να το ξεχάσω. Εξάλλου είχαμε λόγο που είμαστε εδώ

-Λοιποον, μίλησε μου για σένα Alex, της είπα και χαμογέλασα

-Εε είμαι 17 χρονών, ζούσα στην Ατλάντα 7 χρόνια και πρόσφατα μετακομίσαμε εδω στο Middletown, μου αρέσουν πάρα πολύ τα αστυνομικά βιβλία και μυστηρίου. Μου αρέσει η μουσική και η ζωγραφική, είπε γρήγορα

-Στα βιβλία έχουμε κοινά γούστα. Αγαπώ την Άγκαθα Κρίστι

-Ωω ναι. Εμενα μου αρέσει πολυ και ο Sherlock Homes

-Εε κορίτσια είμαι και γω εδώ, διαμαρτυρήθηκε γελώντας ο Justin

-Αα ναι σε ξέχασα εσένα, του είπα γελώντας. Πως γνωριστήκατε; ρώτησα γέρνοντας πίσω και ήπια μια γουλιά απο τον καφέ που είχα μπροστά μου

-Ο κύριος απο δω ήρθε και μου μίλησε πρώτος, ειπε η Alex, και παρόλο που ο φωτισμός ήταν χαμηλός, μπόρεσα να δω τα μάγουλα της να παίρνουν ένα απαλό κόκκινο χρώμα. Και ομολογώ οτι και μένα μου άρεσε

-Ναιι,το ήξερα, είπε και γέλασε ο Justin, πειράζοντας την

Τους κοίταξα και γέλασα χαρούμενη. Ένιωθα τέλεια που ήμουν με τον αδερφό μου. Και την Alex τη συμπάθησα πολύ. Και ταίριαζαν οι δυο τους

-Εσύ Katherine έχεις σχέση; με ρώτησε η Αlex

-Αυτό τον καιρό όχι. Η τελευταία μου σχέση δεν τελείωσε καλά και δυσκολεύομαι να εμπιστευτώ κάποιον απο τότε. Παρ'όλα αυτά αν μου τύχει κάτι καλό ευχαρίστως.

-Λυπάμαι, είπε απολογητικά

-Είναι εντάξει, της είπα. Δεν έχεις λόγο να το κάνεις.

Η ώρα γενικά πέρασε ευχάριστα. Με την Alex ήμασταν πολύ άνετα και αυτό μου άρεζε.

Δυστυχώς όμως ήρθε και η ώρα να φύγουμε, γύρω στις 11:30