Το όραμα

Κεφάλαιο 10

Katherine's POV

Έμεινα με γουρλωμένα μάτια να κοιτάω την κουκίδα. Η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπάει για τρία δευτερόλεπτα.

Κοίταξα πίσω μου. Δυο φιγούρες τσακώνονταν άσχημα. Δε μπορούσα να διακρίνω το φύλο της μιας μιας και μια μαύρη κουκούλα κάλυπτε το πρόσωπο της. Κοίταξα την άλλη. Ψηλή, με μαύρα μακριά μαλλια, ντυμένη με ένα τζιν και μια άσπρη μπλούζα, να προσπαθεί να αμυνθεί απο την επίθεση που δεχόταν. Είπα στον Stefan, ο οποίος είχε παραξενευτεί απο τη συμπεριφορά μου, αφού δεν είχε προλάβει να δει το σημάδι που ίσως τον σκότωνε, να κοιτάξει και αυτός. Το άτομο με την κουκούλα, άφου κλότσισε το όπλο που πριν λίγο είχε καταφέρει να πάρει απο την μελαχρινή, στράφηκε προς εμένα, και χωρίς να αφήσει να φανεί το πρόσωπο του, μου έκανε νόημα να φύγω.

Ο Stefan, που παρακολουθούσε τη σκηνή, με τράβηξε απο το χέρι και με έσπρωξε να περπατήσω, ενώ αυτός προχωρούσε απο πίσω μου.

Όταν απομακρυνθήκαμε αρκετά, με γύρισε προς το μέρος του.

-Είσαι καλά;

-Ν,ναι, τραύλισα φοβισμένη.

Με πλησίασε και με αγκάλιασε

-Φοβήθηκα πολύ για σένα, μη πάθεις κάτι, ψιθύρησα

Με έσφιξε παραπάνω στο σώμα του και άρχισα να νιώθω τους χτύπους της καρδιάς του. Ωστόσο, παρόλο που η στιγμή ήταν υπέροχη, δε μπορούσα να ηρεμήσω, και ήμουν σίγουρη ότι και ο Stefan σκεφτόταν το ίδιο απλά απέφευγε να μιλήσει. Παρολα αυτά το έκανε

-Katherine;

-Ναι

-Ήξερες τα άτομα του καβγά;

-Όχι, απάντησα σκεπτική

-Το ένα όμως σου έκανε νόημα να φύγουμε. Και έκανε ότι έκανε για να σώσει εμάς

-Όντως, απάντησα, ενώ η υποψία σχετικά με την ταυτότητα του ατόμου κοντεύει να γίνει βεβαιότητα,μιας και ήξερα ότι ήταν ο προστάτης

-Κοίτα, αν και ακόμα είναι νωρίς, δε θέλω να έχουμε τέτοια μυστικά μεταξύ μας. Κυρίως τέτοιου είδους, που είναι επικίνδυνα και για τους δυο μας. Όλο αυτό που έγινε σήμερα δεν ήταν τυχαίο. Και δε ξέρω αν η επίθεση πράγματι έπρεπε να γίνει σε μένα

-Δε συμβαίνει κάτι. Δε ξέρω πραγματικά τι ήταν όλο αυτό και ποιος μας βοήθησε αλλα θα προσπαθήσω να το μάθω

Του είπα ψέματα. Δε ξέρω αν πρέπει να του πω την αλήθεια. Τουλάχιστον όχι ακόμα

Απο το βλέμμα του κατάλαβα ότι δε με πίστεψε. Και όχι άδικα. Ξέρω ότι δεν είμαι καλή στο να λέω ψέματα