Το όραμα

Κεφάλαιο 21

Για μισό λεπτό όμως. Εκείνο το βράδυ εγώ γύρισα μετά τις 4. Δε θυμάμαι όμως αν ο μπαμπάς ήταν στο σπίτι εκείνη την ώρα. Έπρεπε η ηλίθια να πάω να δω. Αλλα που να το ξέρω ότι θα γινόταν αυτό;

Κοίταξα την ώρα στο βίντεο. Έλεγε 3:51. Εξακολουθεί να μου φαίνεται περίεργο που ο μπαμπάς είναι έξω τέτοια ώρα με την Kim, αλλά διώχνω την σκέψη απο το μυαλό μου.

Άμα αυτή τη στιγμή είχα μπροστά μου αυτή τη σκρόφα την Gabriela είμαι σίγουρη ότι θα την ξέσκιζα με τα ίδια μου τα χέρια.
Απορώ με τον εαυτό μου που βρίσκω το κουράγιο και παίρνω δύναμη απο το μίσος.

Ξαναβάζω το βίντεο απο την αρχή. Σίγουρα κάτι μου έχει ξεφύγει.

Κανένα αποτέλεσμα. Το σκηνικό είναι ακριβώς το ίδιο. Μια λεπτομέρεια όμως μου έχει δημιουργήσει μια απορία στο μυαλό. Πως έφυγε ο μπαμπάς; Που πήγε μετα το φόνο; Ήταν μπροστά;

Θεε μου θα τρελαθώ.

Ο μπαμπάς και η Kim δε βγήκαν απο το σπίτι πριν την ώρα της δολοφονίας.
Οπότε ο δολοφόνος έκανε ότι έκανε μέσα στο σπίτι και μετά έβγαλε το πτώμα έξω όπως το βρήκαν.
Ο μπαμπάς όμως που ήταν όλη αυτή την ώρα;

Κάτι δε ταιριάζει. Ηρεμία. Θα σκεφτώ λογικά.

Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, με μια ύποπτη έμπνευση, υπάρχει ελπίδα σωτηρίας αν ο μπαμπάς και η Kim βγήκαν απο το σπίτι απο αλλού εκτός της κύριας εισόδου.

Ένας τρόπος υπάρχει να το μάθω. Θα κάνω έρευνα στο σπίτι της Kim

Παρόλο που αυτό που ετοιμάζομαι να κάνω είναι αρκετά ριψοκίνδυνο, συνειδητοποιώ ότι πραγματικά δε με ενδιαφέρει καθόλου.

Έτσι, ετοιμάζομαι να βγω ξανά. Πιάνω τα μαλλιά μου μια αλογοουρά για να μη πέφτουν στα μάτια μου, παίρνω κινητό και κλειδιά και εξαφανίζομαι σα σίφουνας απο το σπίτι.

Η διαδρομή μου είναι πλέον πολύ οικεία μιας και την ξανα ακολουθώ δεύτερη φορά σε μια μέρα, με διαφορά όμως ότι αυτή τη φορά την κάνω τρέχοντας, μιας και ήδη ξέρω τι πρέπει να κάνω.

Όταν φτάνω στο σπίτι υπάρχει μια απόκοσμη ησυχία και ερημιά. Ξεκάθαρα φαίνεται ότι δεν υπάρχει ιδιοκτήτης, μιας και ακόμα και ο κήπος αρχίζει να φαίνεται απεριποίητος.

Τώρα βέβαια το βασικό ερώτημα είναι άλλο. Πως θα μπω στο σπίτι;

《Ας ξεκινήσω απο το προφανές, την μπροστινή πόρτα》, λέω στον εαυτό μου και κινούμαι προς τα εκεί.

Όπως υποψιάζομαι είναι κλειδωμένη.
Προφανώς και δεν πτοούμαι μιας και ήταν αναμενόμενο.
Ρίχνω μια ματιά γύρω μου μήπως βρω κάτι χρήσιμο. Ψάχνω ακόμα και κάτω απο το χαλάκι της πόρτας που γράφει Carpe diem, δηλαδή "Άδραξε τη μέρα".

Κάνω το γύρο του σπιτιού. Με χαρά ανακαλύπτω την ύπαρξη πίσω πόρτας, κάτι που ελπίζω να επιβεβαιώνει τις ικασίες μου. Δοκιμάζω να την ανοίξω αλλά είναι και αυτή κλειδωμένη. Σπάω το τζάμι της πόρτας και βάζω προσεκτικά το χέρι μου στη μέσα μεριά της πόρτας προς το πόμολο.

Η πρόσβαση στο σπίτι έγινε με επιτυχία. Τώρα ξεκινά η έρευνα. Για αρχή λέω να ξεκινήσω απο το γραφείο της.

Βρίσκω το δωμάτιο αφού ξεναγούμαι λίγο στους χώρους του σπιτιού σα διαρρήκτης που ετοιμάζεται να κλέψει οτιδήποτε έχει αξία.

Ο χώρος του γραφείου είναι υπερβολικά συνηθισμένος. Ένα κλασικό γραφείο με κουνιστή καρέκλα και μια μικρή βιβλιοθήκη στα δεξιά.

Κατευθύνομαι προς το γραφείο και βγάζω μηχανικά όλα τα χαρτιά απο τα συρτάρια του γραφείου. Σημειώσεις,ντοσιέ και φάκελοι γεμίζουν την επιφάνεια του γραφείου.
Αρχίζω να τα ψάχνω αλλά όλα αφορούν δίκες και αρχεία ενός δικηγόρου.

Ξαφνικά ένας φάκελος μου τραβάει την προσοχή. Διαβάζω το εξώφυλλο του.

Katherine Geller

Ανοίγω το φάκελο και βγάζω το περιεχόμενο του και ένα κλειδί.

Ξεδιπλώνω το γράμμα και διαβάζω

Katherine,
Αν όλα πήγαν καλά και ξέρω καλά το παιδί μου, τότε το γράμμα το διαβάζεις εσύ...

Παναγιώτης