Το όραμα

Κεφάλαιο 5

Καθόταν τρία τραπέζια διαγώνια και δεξιά απο εμάς. Μαζί με ένα ακόμα αγόρι. Παρόλο που ο φωτισμός ήταν χαμηλός μπόρεσα να διακρίνω κάποια απο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του

Είναι μελαχρινός. Περίπου στην ηλικία μας. Φοράει ένα παντελόνι τζιν με σκισίματα και ένα πουκάμισο. Μπορώ να πω ότι η εμφάνιση του μου άρεσε

-Εε Katherine, καρφώνεσαι, ακούστηκε η Angelina

Έχει δίκιο. Γύρισα προς την Angelina

-Σιγά κοπέλα μου, με το μαλακό

Ένιωσα τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν και το πρόσωπο μου να κοκκινίζει.

-Si, σε έπιασαν οι ντροπές τώρα, αποκρίθηκε και γέλασε με το ύφος μου

-Εντάξει. Μου άρεσε λίγο. Ευχαριστήθηκες; είπα δήθεν εκνευρισμένη

-Εννοείται

-Και ο φίλος του καλός δεν είναι; της αντιγύρισα με νόημα

-Εε καλούτσικος είναι

-Ελα που δε σου άρεσε. Τόση ώρα τον κοιτάς. Μη νομίζεις οτι δε σε κατάλαβα

-Ωω per favore. Εγώ δεν κοιτάω κανένα. Αυτοί με κοιτάνε.

Αρχίσαμε να γελάμε και ήμουν σίγουρη ότι απο τα διπλανά τραπέζια είχαν γυρίσει και μας κοιτούσαν

-Σταμάτα μας κοιτάνε, είπα προσπαθώντας να το παίξω σοβαρή

Ξαφνικά η Angie γούρλωσε τα πράσινα μάτια της κοιτώντας πίσω μου

-Έρχεται Katherine, ψιθύρησε διακριτικά για να μη την δει ότι μου το είπε.

Ένιωσα τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν πριν καν τον δω. Ένιωθα τον σβέρκο μου να καίει. Ξεκίνησα να πιάσω τα μακριά μαλλιά μου σε μια χαλαρή αλογοουρά.

Κάποια στιγμή άκουσα μια φωνή πίσω μου

-Γεια σας κορίτσια

Στράφηκα και τον παρατήρησα

Με κοιτούσε με ένα χαμόγελο που άφηνε να φανεί η λευκή και ίσια οδοντοστοιχία του.

-Stefan Covens, είπε και μου έτεινε το χέρι του ενώ τα καστανά μάτια του κάρφωσαν τα δικά μου

-Katherine Geller, είπα σε χαμηλό τόνο, μη μπορώντας να απομακρύνω το βλέμμα μου απο το δικό του.

Στράφηκε στην Angie

-Angelina DeVaretotti, συστήθηκε

-Ωω ιταλίδα; τη ρώτησε ο Stefan με θαυμασμό.

-Si

-Ουάου

-Συγγνώμη λίγο κορίτσια