Το όραμα

Κεφάλαιο 18

Πετάχτηκα επάνω. Τι είναι αυτό το καινούργιο πάλι; Ο μπαμπάς κατηγορούμενος για φόνο; Και το όνομα της γυναίκας μου είναι οικείο.

Θεε μου. Είναι της γραμματέας του μπαμπά. Ώστε πέθανε η Kim; Μα πως;

Αν και μένα άλλο ερώτημα έπρεπε να με απασχολεί...Ποιος το έκανε;

-Τι συμβαίνει εδω; ρώτησε ο Justin.

-Θα πάρετε πλήρη αναφορά αργότερα στο τμήμα. Τώρα πρέπει να φύγουμε, είπε ο ένας αστυνόμος και πήρε το ένταλμα σύλληψης που είχε δώσει στο μπαμπά.

Οι αστυνομικοί πήραν τον μπαμπά, ο οποίος δεν είχε προλάβει να αρθρώσει λέξη απο το σοκ, τον έβαλαν στο πίσω κάθισμα του περιπολικού και έφυγαν

-Τι θα κάνουμε; ρώτησα ανήσυχη με τα μάτια μου βουρκωμένα.

-Κάποιος μας έχει στήσει παγίδα. Αποκλείεται αυτό να συνέβη πραγματικά.

-Πάρε τηλέφωνο την Alex και πες της να έρθουν να μας πάρουν να πάμε στο τμήμα

Ο Justin κούνησε το κεφάλι του και με γρήγορες κινήσεις έβγαλε το κινητό του από την τσέπη του και πήρε τηλέφωνο την Alex.

-Καλημέρα

-Καλημέρα. Έχουμε πρόβλημα.

-Τι έγινε;

-Θα σας πούμε στο δρόμο. Πρέπει να έρθετε με τη μαμά σου να μας πάρετε. Είναι επείγον.

-Εντάξει. Σε 2 λεπτά είμαστε εκεί.

-Πάμε να ετοιμαστούμε. Σε λίγο θα έρθουν, με ενημέρωσε.

Τρέξαμε στα δωμάτια μας.

Έβαλα ότι βρήκα μπροστά μου και πήγα στο δωμάτιο του Justin να δω αν είχε ετοιμαστεί.

Την ώρα που άνοιξα την πόρτα εκείνος πήγαινε να βγει και έπεσε πάνω μου.

-Πάμε κάτω

Κατεβήκαμε κάτω και βγήκαμε στην αυλή να περιμένουμε. 2 λεπτά αργότερα το αμάξι της Cara φάνηκε στη στροφή, να πλησιάζει προς το σπίτι με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Σταμάτησε μπροστά μας και η Alex, που καθόταν στο κάθισμα του συνοδηγού μας έκανε νόημα να μπούμε.

Μπήκαμε στο πίσω κάθισμα και η Cara ξεκίνησε.

-Που πάμε παιδιά;

-Στο αστυκομικό τμήμα.

Η Alex έστρεψε το κεφάλι της προς εμάς με μια έκφραση περιέργειας και τρόμου