Panaginip II (JaiLene Fan Fiction)

CHAPTER 3

CHAPTER THREE:

-Jamaiza’s POV-

Unang sabado ng school year, walang pasok ngayon sa wakas! First week na kasi hell week na agad-agad. Ang hirap pa lang maging senior. Suko na ako.

Naisipan ko namang lumabas muna ng bahay at bumili ng makakain. Habang naglalakad ako, biglang tumunog yung phone ko. Tinignan ko ito. OM!!! SI NASH NAGTEXT! Nataranta naman ako sa pag-unlock nang phone ko.

From: Nash <3

Magandang umaga asawa. Huwag papagutom. Kumain ng breakfast ah! Love you <3

Handaw? ASAWA? O///////////////////////////////////////////////////O

To: Nash <3

Ikaw ah, umagang-umaga nagppakilig ka. Opo, ito nga po pabili na ako ng breakfast. Ikaw rin ah!

SEND!

Habang naglalakad ako papunta sa isang lugawan, biglang may naramdaman akong bato na tumama sa ulo ko. Hindi ko na lang pinansin. Mahangin kasi baka dinala lang ng hangin.

Tumunog ulit yung phone ko.

From: Nash <3

Opo :)

Tas may pahabol pa.

From: Nash <3

Asawa :D

Nangiti naman ako doon. May pahabol pa talaga. Habang pinipigil ko yung kilig ko, bigla ko na namang naramdaman na may tumana na bato sa ulo ko. Aba! Nawili naman yung hangin!

Lumingon na ako. Nakakita ako ng binatilyong ngingisi-ngisi na nakasakay sa isang bike. For sure, siya ang may kakagawan nito!

“Hoy! Ikaw!”

“Ako?” Tinuro niya yung sarili niya. Aliterate. Yung bike siguro yung tinatanong ko -________________________________- Panira ng moment ito. Yung tipong nasa peak na ako ng kakiligan tapos nag-slip ako sa isang bahagi ng bundok at nadulas pababa. SIYA YUNG BWISIT NA BATO!

“OO IKAW! Anong trip mo? Hindi mo ba alam na masakit yung pagbato mo?”

“Nakangiti ka kasing parang baliw dyan eh. Buti nga ako ang nakakita, paano kung iba pa? Pahiya ka pa.”

“So kailangan kong tanawin ng utang na loob iyon? Paano kung nagdugo yung ulo ko? Himatayin ako? Sigurin sa ospital? Magka-amnesia? Hindi na maalala si Nash? Hindi matuloy ang kasalan? O naman kaya, ikamatay ko pa? SA ISANG IGLAP MAWALA ANG MAGANDANG FUTURE KO NANG DAHIL SA BATONG IYAN NA BINATO MO!” oopps, nasabi ko bas a isang stranger yung tungkol sa amin ni Nash?

Kinuha niya yung batong pinambato niya at kumuha ng medida. Sinukat niya ito. Ngayon, sabihin niyo sa akin, sino ang mas baliw, yung babaeng nakangiting mag-isa o yung lalaking sinusukat yung bato???

“OA naman nito, parang 8 cm lang ang circumference nito. Hindi ito nakakamatay.”

“TSE! BAHALA KA NGA SA BUHAY MO!” at naglakad ako ng mabilis papaalis. Tumigil ako, may nakalimutan pala akong sabihin. “Ang corny mo nga rin pala.”

Kahit malayo na ako naririnig ko pa rin siya. “AKO NGA PALA SI JULIAN! HANGGANG SA MULI MS. OA!”

Pakelam ko sa kanya at sa pangalan niya? TSK.

At.

HINDI.AKO.OA.MANA.HIMIK.KA

-Jai’s POV-

Nasa labas naman ako ngayon ng kung saan.

May statueng babaeng nakablindfold at may hawak na weighing scale. Teka… sa supreme court lang naman ito makikita di ba?