Kyra - (Compleet)

Hoofdstuk 5

"Wakker worden!" Riep Kay. Ik draaide mij om. Geen zin. "Training over tien minuten!" Riep hij. Ik was klaarwakker. Kut! Ik vloog mijn bed uit. Ik had geen tijd om te douchen. Ik hield mijn ondergoed van gister wel aan. Vandaag zou ik nog gaan winkelen. In mijn eentje. Ik griste een spijkerbroek uit mijn tas en trok hem aan. "Zwart is het voorschrift." Zei Kay. "Oh" ik pakte mijn zwarte broek van de grond en deed hem aan. Daarna pakte ik een zwart shirt. Ik wilde naar de badkamer lopen om deo te pakken toen Kay riep: "Vangen!" Vlug draaide ik mij om en ving de deo. Ik deed het gauw op. "Tnx! Vangen!" Ik gooide de deo weer terug. Hij ving hem met gemak. Ik doorzocht de hele kamer en vond mijn groene Nikes in de hoek van de kamer. Ik deed ze aan en hinkte naar de deur. Ik pakte mijn horloge en deed hem om. "Klaar?" Vroeg Kay grinnikend. Ik knikte. "Waar heb ik les?" Vroeg ik. "Dat vraag je aan mij?" "Eh ja." Antwoordde ik. Hoe moest hij nou weten waar ik les had? "Dat is mooi, want dat weet ik. Ik keek hem verbaasd aan. "Hoe weet jij..." "We hebben beide de Gave vuur." Antwoordde hij voor ik mijn domme vraag kon stellen. Ik knikte. Geen idee wat ik moest zeggen. "De trainingen zijn niet zo zwaar." Zei hij. "Behalve als je slap bent." "Maak je maar geen zorgen om mij. Ik ben getraind hoor." "Dat geloof ik ja." Zei Kay. "Waar kom je eigenlijk vandaan?" Vroeg hij. "Ilona." Zei ik. "Jij?" Hij keek mij aan. "Esra." "Oh." Fluisterde ik. Esra was een stadje dat tegen Ilona aan lag. Het was een dorpje voor de rijken. Ilona was misschien wel de hoofdstad van het grote rijk, maar niet de rijkste stad. "Het was er vreselijk" zei hij. "Alleen maar gevechten om macht. Mijn familie deed gezellig mee, maar het was een troost om te weten dat ik mij geen zorgen hoefde te maken om het geld. Ze financieren alles. Ze gaven mij snel toestemming om hiernaartoe te gaan." "Ik had geen toestemming." Fluisterde ik, Kay niet aankijkend. "Oh?" "Ik ben weggelopen. Na mijn achttiende verjaardag had ik mijn krachten nog steeds niet ontdekt. Mijn ouders probeerden mij te beschermen tegen de bevolking. Ze wilden mij weg hebben. In onze stad is het gebruikelijk dat je trouwt op je achttiende. Niemand wilde mij. Ik kwam een paar dagen na mijn verjaardag erachter dat ik toch een Gave had. De enige aan wie ik het heb verteld is mijn broer." "Waarom heb je het niet tegen de bevolking verteld?" Vroeg hij. Snapte hij het niet? "Ze zouden mij accepteren omdat ik dan een van hun zou zijn. Ik wilde helemaal niet zoals zij zijn. Ik wilde mijzelf blijven." Een traan ontsnapte uit mijn ooghoek. Ruw veegde ik hem weg. "Ik had hetzelfde gedaan." Fluisterde Kay tegen mij terwijl hij een arm om mij heen sloeg. We liepen verder. Het werd drukker om ons heen. "Iedereen heeft nu les." Verklaarde Kay de drukte. "We lopen nu naar de trainingsvelden." Zei Kay toen we door de hoofdingang naar buiten liepen. Ik knikte. Ik zag de velden al. Er stonden al veel mensen. "Een beetje tempo!" Riep een man. "Hij is onze leraar." Fluisterde Kay. "Pas op en doe wat hij zegt. Hij is eentje die geen genade kent." "Wat zei u daar Kay Braxton? Dat wordt dan 40 rondjes rennen! En die jonge dame van jouw rent mee." "Meneer, ik heet Kyra!" Riep ik terwijl ik begon met rennen. Kay kwam naast mij rennen. Ik hield dit wel vol. De rondjes waren niet heel groot.
Ik moest nog tien rondjes. Ik zweette me kapot. Maar ik was nog niet moe. Kay daarentegen was uitgeput. "Kom op!" Riep ik. "Hoe... doe... je....dit?" Vroeg Kay hijgend. "Gewoon lopen. Je hoeft nog maar negen rondjes. Concentreer je op je ademhaling." Hij liep al wat beter. Ik zag in zijn ogen dat hij niet zou stoppen voordat ik stopte. Dus.... ik stopte. "Waarom stop je?" Riep de man. Hij was dichterbij gekomen en keek mij boos aan. Ik slikte. "Nah, niet veel zin meer." Antwoordde ik. "Dat wordt dan 20 keer  opdrukken!!" Riep, nee schreeuwde hij. "Of kan je dat niet?" Riep hij er spottend achteraan. Ik liet mij zakken op de grond en begin met opdrukken. Was dit wat ze training noemden? Ik had gehoopt op een training met je Gave. Het maakte ook niet zo veel uit. Ik zie het wel dacht ik. Laat ik maar doen wat ik moet doen en dat is opdrukken.

Ik stond op. Klaar. Het opdrukken was makkelijk. Ik kwam bij de anderen staan. We stonden in een cirkel. "Je kiest een partner." Hoorde ik hem zeggen. "En je vecht." Hij deelde houten zwaarden uit. "Als je je tegenstander raakt is hij af." "Kyra, wij samen?" Vroeg Jake. Ik knikte. Ik kon wel zwaardvechten. Niet heel goed, maar de basistechnieken had ik onder de knie. Aan de manier waarop Jake klaar ging staan, zag ik dat hij wél hele goede technieken had. Ik bereide mij op een lastig gevecht voor. "Af!" Werd er geroepen. Meteen begon Jake met prikken. Ik wist het zwaard van hem te ontwijken, maar hij was snel. Ik had geen tijd om maar ook één keer uit te halen. Ik was alleen maar bezig met ontwijken. Ik dook van de ene kant naar de andere kant. Wegrennen deed ik niet. Ik bukte toen het zwaard snel op mij afkwam. Het miste mij op een haar na. Ik wilde niet nu al af zijn. Hoe vaker ik het zwaard ontweek, hoe beter ik kon zien dat de technieken van Jake best wel eentonig waren. Ik zag een patroon. Nu ik zijn manier van vechten door had, wist ik het zwaard beter te ontwijken. Ik had zelfs een keer uit kunnen halen. Jake raakte vermoed. Ik ook. We cirkelden nu om elkaar heen. Om mij heen waren de meesten al gestopt en naar ons gevecht aan het kijken. Het was niet echt heel spannend. Ik richtte mij weer op Jake. Hij was afgeleid! Ik wachtte geen moment en prikte met mijn zwaard in zijn arm. Hij keek naar zijn arm. Toen naar mij en daarna naar de groep om ons heen. Iedereen was er. Niet wetend wat ik moest doen stond ik daar maar. "Goed gevecht, jongens!" Riep de docent. Hoe heette hij eigenlijk? Ik zou het zo wel aan Kay vragen. "Kyra, ik moet eerlijk zijn, ik ben onder de indruk" Riep de man. "Jongens, het is mooi geweest voor deze training, ik zou zeggen, ga maar weer naar binnen." Samen met de jongens liep ik naar binnen. "Je was goed." Fluisterde Nick in mijn oor. "Niemand heeft ooit van Jake gewonnen" fluisterde Cody even later. Ik glimlachte. "Kyra, kan ik je spreken?" Het was Hunter. Ik bedoel de directeur, Directeur North. Ik zou mij echt nog een keer verspreken. "Ja maar natuurlijk meneer." Antwoordde ik. "Loop maar mee." Zijn eerst vriendelijke gezicht stond bars. We stopten bij zijn kantoor. Ik moet een aantal dingen met je bespreken, Kyra." Begon Hunter.

Dag 2