Kyra - (Compleet)

Hoofdstuk 16

We liepen nu door het bos. "Hier ben ik ook langs gekomen." Zei ik wijzend op een klein huisje. "Is het hier?" Vroeg ik. "Nee." Antwoordde Hunter. Na nog een aantal kilometer gelopen te hebben op een soort van pad, sloegen we linksaf en liepen door de bosgrond. Na een paar meter stonden we stil. Ik keek om mij heen. "Wauw." "Ik weet het. Hou je adem eens in en luister naar de geluiden om je heen." Ik luisterde. Je hoorde de vogeltjes fluiten en de bijen zoemen. Ik kon de geur van bloemen ruiken en in de verte zag ik een veld met klaprozen. "Als je goed luistert, hoor je een beekje stromen." Zachtjes, ergens in de verte, hoorde ik water stromen. "Hoe weet je...." plots voelde ik een vinger tegen mijn mond. Ik hield mijn mond. Daar in de verte zag ik twee hertjes staan. Een moeder en een kind. Ze renden samen weer het bos in. "Hier kom ik voor mijn rust." Zei Hunter terwijl we naar een boomstronk liepen. "Het is hier adembenemend mooi." Zei ik. "Hey Kyra.." Begon Hunter. Ik keek hem aan. Zijn gezicht verraadde niet waar hij aan dacht. "Wil je wat meer vertellen over Ilona." Ik knikte. "Natuurlijk. Waar wil je wat over weten?" Vroeg ik. "Jouw leven, jullie gebruiken, de gewoontes, noem maar op." Ik knikte. "Zoals je weet ben ik achttien jaar geleden geboren. Ik was het tweede kind, dus geen troonopvolger. Nou ja geen directe. Mijn broer Caiden is altijd mijn vriend geweest. Hij was op de dag van mijn geboorte iets meer dan zeven jaar." "Dan is hij nu 25." Zei Hunter. Ik knikte. Op je vierde krijgt iedereen zijn Gave. Caiden had zijn Gave natuurlijk al een tijdje. Hij bezit het vuur, net zoals mijn vader en moeder. Na mijn vierde had ik nog steeds geen Gave. Men begon toen al meer afstand te nemen. Ze begonnen mijn een buitenbeentje te vinden. Het enige dat mij heeft beschermd was het feit dat mijn vader de leider was." Ik slikte. Hunter sloeg een arm om mij heen. Ik legde mijn hoofd tegen hem aan. Waarom was dit lastig? "Omdat je je verhaal nooit kwijt kan." Antwoordde hij. Ik keek hem vreemd aan. "Ik heb mijn Gave gedachtenlezen van mijn moeder." Ik knikte. Daar zou ik dus nooit aan kunnen wennen. "Maar vertel wat over jullie gebruiken." Veranderde Hunter het onderwerp. "Je gaat vanaf je vierde naar school. Krachttrainingen, leren over de geschiedenis en trainingen met je Gave wisselen elkaar af. Ik kreeg dan geen trainingen met mijn Gave, maar ik kreeg meer kracht en conditietrainingen. Na een aantal jaar probeerde mijn moeder mij huishoudelijke taken bij te brengen, maar ik haatte het en kon het niet." Hunter grinnikte. "Dat is niet leuk hoor!" Riep ik. Terwijl ik hem een speelse duw gaf. "Oh nee, nu kan je nooit huisvrouw worden." Riep Hunter uit. "Ja...." "Niet zo verdrietig kijken, daar heb je toch dienstmeiden voor?" Zei hij. "Bij ons is het anders." Zei ik. "De meeste hebben geen geld. Wij dan wel, maar er was geen enkele man die met mij wilde trouwen." Hunter keek mij verbouwereerd aan. "Niet?!" Vluchtig wierp hij een blik op mijn ringvinger. "Nee, het is gebruikelijk om op je achttiende te trouwen." Zuchtte ik. "In Esra ook." Zei Hunter. Nu keek ik hem vreemd aan. "Tja, het ligt niet heel ingewikkeld...." begon Hunter terwijl hij met zijn hand door zijn haar ging. "Er was gewoon meer belangstelling voor mijn broer." "Vanwege zijn status?" "Ja." Antwoordde hij. "Ik was uitgehuwelijkt op mijn achttiende, maar ik moest haar niet." Glimlachte hij waterig. "Ben je daarom weg gegaan?" Vroeg ik. Hij was toch weggegaan omdat hij het niet eens was met de manier waarop er geregeerd werd? "Klopt.." Zei hij. "Beide redenen kloppen en nu, vier jaar later heb ik een eigen trainingsschool." Ik keek hem bewonderend aan. "Zijn er eigenlijk legertjes?" Vroeg Hunter. Ik keek hem aan en dacht na. "Ja, er is een klein legertje denk ik. Ik heb ooit een officier gezien." Hunter knikte. "Maar ik heb mijn vader horen zeggen dat hij bang was dat een oorlog onvermijdelijk was." "Dus waarschijnlijk is zijn leger verbeterd." Ik knik. "En in Esra?" Vroeg ik. "Ze hebben legers ja." Ik schrok. "Dus sterke soldaten?" "Eerder mannen met te veel zelfverbeelding." Ik grinnikte. "En veel geld." Zei ik. "Hangt per leger af." "Maar iedereen in Esra is toch rijk?" Hunter lachte spottend. "Dat is schijn." Zei hij bitter. "De meeste armen zijn slaaf of werken onder vreselijke omstandigheden." Ongelovig keek ik hem aan. "Ze worden verborgen voor de buitenwereld..." "Maar...." "Ik weet het." Zei hij terwijl hij zijn hoofd op zijn handen legde. "Daar wil ik dus wat aan gaan doen." Ik knikte bedenkelijk. "Misschien....." Begon ik en sloeg een arm om hem heen. "Moet je daar je toespraak over schrijven."

Hij sloeg zijn armen om mij heen. "Hoe is het mogelijk dat je zulke goede toespraken kan schrijven? Je bent de beste!" Dat was wat ik had gehoopt dat hij zou zeggen. We hadden de toespraak geschreven, maar in plaats van mij te prijzen had hij alleen "Dankje" gezegd. Ik zat nu op mijn kamer. Een beetje mokkend voor mij uit te staren. Misschien was het onredelijk, want Hunter had mij een geweldige privé plek laten zien, maar toch was ik beledigd. Ach.... Ik liep naar de keuken. De toespraak had de hele dag in beslag genomen. Het was nu tijd voor avondeten. Ik pakte een magnetronmaaltijd en smeet die in de magnetron. Ik bleef erbij staan zodat er niks mis kon gaan. Tja... Wat kan ik gaan doen? Ik haalde het voedsel uit de magnetron nadat het piepertje was gegaan. Ik nam plaats aan de tafel en begon te eten.

Een uurtje later besloot ik te gaan hardlopen. Ik pakte mijn sportkleding, trok het aan en liep naar de deur. Ik zou een klein rondje doen langs een weiland.

Het lopen was lekkerder dan verwacht. De wind suisde lekker door mijn haar en maakte mijn hoofd leeg. Het werd later dan verwacht. Ik maakte een ronde van een uur. Doodmoe en bezweet strompelde ik na het hardlopen mijn kamer in. Een douche kon ik wel gebruiken. Morgen zou ik op het podium verschijnen achter Hunter met alle andere die mee zouden gaan naar Ilona. Ik was een beetje nerveus voor de reacties van de anderen. De school zou namelijk tijdelijk overgenomen worden door meneer Spear. Hunter had gezegd dat hij te vertrouwen was......