Kyra - (Compleet)

Hoofdstuk 18

"Goedenavond." Begon Hunter zijn toespraak. Samen hadden we hem geschreven. Hij was niet zo lang. Daar hield ik nooit zo van. Hunter had daar trouwens geen geduld voor. Ik stond met de rest achter Hunter. Iedereen had zijn jurk of pak aangetrokken. Voor ons was de hele aula gevuld met leerlingen met een Gave. Ik voelde mij echt volwassen ook al was iedereen hier van mijn leeftijd.

"Goedenavond,
"Ik heb het altijd anders in Esra, mijn geboorte landje gewild. Geen machtsstrijd en geen ongelijkheid. Esra is helemaal niet zo machtig en rijk als dat het lijkt. Er zijn meerdere armen en slaven dan dat er rijken zijn." De mensen die uit Esra kwamen knikten voorzichtig met hun hoofd. Gelijkheid is haast onmogelijk en dat weet ik ook wel. Ilona en Esra staan op het punt van een oorlog." Gemompel in de zaal. "Een oorlog helpt nergens tegen. Het dood alleen maar mensen en maakt mensen ongelukkig. Iets dat niemand wil. Men verliest elkaar en verliest het doel van het leven: houden van elkaar en genieten van je leven. Ik geniet ervan dat jullie met een doel naar deze school gekomen zijn: leren om te gaan met een Gave en je te ontwikkelen. Zoals jullie weten is er een selecte groep op deze school. Zij hebben hun Gave verder ontwikkelt en horen bij een speciaal team. Ze hebben hier hard voor getraind natuurlijk. Samen met mij gaan we een oorlog tegenhouden en men gelukkig maken!"

Er klonk gejuich, geklap en gepraat. "Mochten er vragen zijn. Die kan je morgen aan mij stellen op mijn kantoor. Maandag vertrekken we. Meneer Spear neemt de leiding over voor de tijd dat ik weg ben." Hunter liep van de microfoon weg. Dat was het moment dat iedereen de aula uitstroomde. Ik was trots op Hunter. Hij had goed gesproken.

"Weet je al of Hunter jouw jurk heeft uitgekozen?" Vroeg Nova. "Hij zei dat hij wist dat deze jurk mij goed zou staan." "Doe normaal!!! Echt?!?." Ze schreeuwde bijna. We zaten in hèt restaurantje en ik was bezig om een of ander soepje naar binnen te werken. "Dat zie ik als een teken dat jullie perfect bij elkaar passen." Giechelde Nova. "Oh daar heb je Leo." Ze stootte mij hard aan waardoor ik mijn laatste lepel soep over de tafel goot. "Ober!" Riep Nova lachend terwijl ze naar Leo knipoogde. Meteen kwam hij naar ons toegelopen. "Dames." Zei hij galant terwijl hij de boel kwam schoonmaken. "Nog een kwartiertje, dan zit mijn werk erop." Hoorde ik hem tegen Nova fluisteren. Fijn. Dan was ik weer eens alleen. Nova keek mij verontschuldigend aan. Ze ging dit zo hard terugkrijgen. Dacht ik grimmig. Moest ik wel ooit iemand vinden. Ik stond op. "Ik moet gaan." Zei ik terwijl ik wat geld op de tafel gooide. "Hopelijk hebben jullie het straks gezellig." Zei ik terwijl ik met mijn wenkbrauwen wiebelde. Dit leverde een gegiechel van Nova op. Ik was absoluut niet geïrriteerd of boos. Ik snapte wel dat ze elke seconde met elkaar probeerde door te brengen. Nova zou namelijk wel mee gaan Ilona en Leo niet. Misschien evil, maar dan had ik Wat meer tijd met Nova.

Binnen tien minuten was ik weer op mijn kamer. Wat zou ik toch eens gaan doen? Ik besloot om een late avondwandeling te gaan maken.

Ik liep lekker over het gras heen. Ik was een typje dat nooit over de paden liep. Mijn gedachten dwaalden af. Ik moest alles maar eens op een rijtje krijgen. Maandag zou ik vertrekken. Te paard. Ik rilde bij de gedachte. We zouden bepakte en bezakt op reis gaan. Na ongeveer een dag of vijf zouden we bij het huisje aankomen. Daar zou iedereen blijven, terwijl Hunter en ik door reisden naar mijn ouders. En daar... wat zou mij daar te wachten staan? Ik had geen idee.

Toen ik terug op mijn kamer was, was ik vermoeider dan verwacht. Morgen zou een lekkere uitslaap dagje worden. Ik verheugde mij er nu al op. Hunter had besloten dat iedereen kon doen wat hij zelf wilde. Na een snelle douche dook ik mijn bed in.

"KYRA WAKKER WORDEN!" Met een ruk zat ik overeind. Doortje. Ik sprong mijn bed uit. Kwart over acht. Niet lang genoeg uitgeslapen. Ik liep naar de deur. Wat zou er zijn? Ik had al zo lang niet meer met haar gepraat. Nou, wel gepraat, maar niet echt goede gesprekken gehad. Ik opende de deur. "KYR..." begon ze. "Kom snel en trek iets aan." ze had een gehaaste uitdrukking op haar gezicht. Nogal bezorgd eigenlijk. Ze glipte langs mij heen en rende door mijn kamer. Ik kon mijzelf zien staan. Slaperig voor zich uitstralend met alleen wat ondergoed aan. "Hier. Volg mij." Ik rukte het lange shirt over mijn hoofd heen. Het was een shirt dat ik laatst had gekocht. Oversized. Tot het midden van mijn bovenbenen. "Wacht!" Riep ik. Doortje was mijn kamer alweer uitgerend. Vlug rende ik mijn kamer uit. "Kom!" Hoorde ik haar zeggen. Ik rende maar achter het geluid van haar voetstappen aan.

Hijgend stond Doortje voor de kamer van... Hunter? "Wat is dit?" Vroeg ik. "Men.....neeer" begon ze te spreken. Ze had natuurlijk geen conditie. Ik maande haar tot stilte. Ik ging zelf wel op onderzoek uit. Ik duwde de deurklink naar benden, maar de deur zat op slot. Natuurlijk niet heel vreemd. Vragend keek ik Doortje aan. "Als je had gewacht, dan kon ik je het uitleggen." Zei ze, uit gehijgd. "Ik kwam zoals gewoonlijk op zondag langs om zijn kamer schoon te maken." Ik knikte. Op zondag werden de meeste kamers schoon gemaakt. "Normaal doet meneer North de deur altijd open, maar er reageerde niemand." "Dus je dacht: er is iets aan de hand?" Ze knikte. In haar ogen zag ik dat ze het meende. "Hunter!" Riep ik. Verbaasd keek ze mij aan. "Zeg jij....?" Verbaasd keek ik haar aan. "Hunter?" Ze knikte. Daarna begon ze half glimlachend, half denkend mij aan te kijken. "Hebben jullie....?" "Wacht." Zei ik. Ik heb een idee. Dit gaat Hunt.... North niet leuk vinden, maar het moet." Ik liet energie door mijn lichaam stromen. Dit voelde altijd zo goed. "Eh, Kyra, je gloeit." Zei Doortje fluisterend. "Weet ik." Mijn hand legde ik op de deurklink. Binnen een paar seconde was hij weggesmolten. Vol ongeloof staarde ze mij aan terwijl ik de deur open smeet. Ik liep gehaast de kamer in. Niets. Ik draaide mij om naar Doortje. Ik hoorde ergens muziek vandaan komen. Wel een lekker nummer. Ik liep de kamer verder in. "Het komt vanachter deze deur." Zei ik terwijl ik de deur opende gooide. "Kyra, wacht......" Maar ik stond al in de badkamer. "Dat was dus de badkamer." Zei ze beschamend. Hunter stond met alleen een handdoek om zijn haar in model te brengen. "Ah, Kyra." Zei hij. Ik kon het niet laten, maar ik moest toch even zijn lichaam scannen. Het was nog nat van het douche water. "Wat doen jullie hier?" Vroeg hij wijzend op Doortje en mij. "Dat,..." begon ik. "Kan je beter aan Doortje vragen." Zei ik terwijl ik mij omdraaide en weg liep. "Oh ja, sorry van de deur." "Nou leg maar uit..." hoorde ik Hunter zeggen. Doortje begon stotterend te vertellen. Ik twijfelde wat ik zou gaan doen. Wachten of terug mijn bed in? Ik kreeg het bed van Hunter in het vizier. Het zag er comfortabel uit... zou ik? Waarom ook niet? Was ook nog eens sociaal tegenover Doortje. Liet ik haar niet helemaal in de steek. Grinnikend plofte ik op het bed. Ik snap wel waarom hij voor dit bed had gekozen..... Zo lekker! Ik ging dit bed gewoon claimen. Ik draaide mij op mijn zij en rolde mij op. Ik hoorde Doortje nog steeds hakkelen. "Du...ss ik da...cht, er is ie...ets." "Gelukkig is er niets aan de hand." Lachte Hunter. "M....maar." "Het was mijn fout." Brak hij Doortje af. "Wat was er eigenlijk met de deur?" "N...nou......" meer hoorde ik niet want ik was in slaap gevallen.

"HUNTER!" Klonk een vrouwenstem. Gerommel en voetstappen klonken. Voorzichtig opende ik een oog. Ik zag Hunter lopen. Hunter? Ik keek om mij heen. Ik lag in Hunter zijn bed. Oh ja. Hoe laat zou het zijn? Waarom had hij mij niet wakker gemaakt? Nou ja beter maar, anders was ik erg chagrijnig. "Kom!" Klonk het. Wie is die vrouw? Vroeg ik mijzelf af. "Nee." "Je gaat mee boodschappen doen." Klonk het standvastig. Haar stem kwam mij bekend voor. Ik kwam er maar op een manier achter. Ik stapte uit bed en liep naar de deur. "Ja, maar......" ze werden onderbroken doordat ik de deur open gooide. Twee gezichten keken mij verbaasd aan. "Hey Annet." Zei ik vrolijk. De kokkin stond naast Hunter. "Hey Kyra." Zei de vrouw terwijl ze een veelbetekenende blik naar Hunter worp. Hunter keek mij strak aan. Bijna boos. Oeps. "Sorry, maar ik werd nieuwsgierig. Ik kende de stem maar ik wist niet meer tot wie hij behoorde." "Geeft niets Kyra." Glimlachte de vrouw. Ik lachte terug. "Dan ga ik maar weer eens naar mijn kamer terug." Ik keek naar Hunter, maar hij keek naar de kokkin en zij keek naar Hunter. "Je gaat mee en ik wil uitleg." Zei ze gebiedend. Zo. Sterke vrouw. Daar hadden we er meer van nodig. De mannen een beetje onder de duim houden. Ik glimlachte kn mijzelf. Wacht eens... Uitleg over net? Het was ook niet logisch dat ik net uit zijn kamer..... Oh dom. Vandaar dat Annet uitleg wilde. Het leek wel alsof we samen hadden geslapen. "Ik geef wel uitleg." Ik was omgedraaid en liep terug. "Niet nodig Kyra." Bromde Hunter. "Wel en ik doe ook gelijk de boodschappen." Zei ik er snel achteraan. Waarom zei ik dat ook al weer? Boodschappen? "Geregeld." Hunter keek mij grinnikend aan. "Je kan nog terug hoor." Zei Annet sussend. Ik keek haar aan. "Nee, boodschappen is niet zo erg hoor." Ik liep naar haar toe. In het voorbijgaan fluisterde Hunter in mijn oor. "Ik wist dat je dat zou doen." Een rilling gleed langs mijn rug.