AŞKLARIN EFENDİSİ #Wattys2017

GÖLGE 《 14 》

Doruk'la kavga etmelerine engel olmaya çalışıyorduk ama nafile. Doruk Barut'u, bense Ateş'i tutmaya çalışıyordum olmayan gücümle.. Bütün koridor kavgaları yüzünden inlemeye, etraf kalabalıklaşmaya başlamıştı. Bazıları durdurmak için yaklaşıyorlardı. Fakat hepimiz, ikisinin alevine maruz kalıp dokunamıyorduk bile onlara. Bu sırada Savaş hoca öyle bir hızla geldi ki, ikisini de enselerinden yakaladı. Üçü birden alevlendi. Savaş onları tuttuğunda acı içindeydiler. Kıpırdayamıyorlardı. Savaş ikisinin de alevini kontrol edebiliyordu. Ve nihayet sönmüşlerdi. Kavgadan dolayı fark edememiştim. Barut tıpkı Ateş gibi alevlenebiliyordu. Şaşırmıştım.

'' Kimsin sen? Ne istiyorsun bizden? ''

İçimden bunları geçirdiğim de Barut bana baktı. Sanırım düşüncelerimi duymuştu. Bu nasıl olabilirdi, benim düşüncelerimi nasıl okuyabilmişti? Bu sorular kafamı kurcalamaya başlamıştı. Tam bu esna da Ateş bana sorgulayan gözlerle bakmıştı. Sanırım benim düşüncelerimi yalnızca Barut duyabilmişti. Ve Ateş öfkelenerek tekrar alevlendi. Bazı durumlar da düşüncelerimi duyamaması onu deliye çeviriyordu. Savaş şoka girmişti, o an. Sanırım Ateş ilk defa Savaş'a karşı koyabilmişti.

Savaş ikisini de kontrol altına alıp odasına götürdü. Kavga esnasında Ateş'e bir şey olacak diye çok korkmuştum. Savaş onları götürürken arkalarından donmuş bir şekilde öylece bakıyordum. Doruk kolumdan tutup beni merdivenlerin basamağına oturttu. Yürüyemiyordum bile.. Sakinleşmem için benimle birlikte bekledi. Bu esna da Toprak geldi. Olanları duymuş gibiydi.

- Doruk, Ateş nerede peki?

- Savaş hoca, ikisini de odasına götürdü.

- Ateş nasıldı?

- Bilmiyorum, Toprak. Henüz çıkmadılar. Su baya korktu. Burada kalıp onu sakinleştirmeye çalıştım.

- Anlıyorum.

Yanıma oturup eliyle sırtımı sıvazladı. Kafamı omzuna koydu. Ağlamak istiyor ama ağlayamıyor gibiydim. Toprak benden ses çıkana kadar hiçbir şey sormadı. Yanımda benimle beraber durdu. Abim merdivenlerden inerken beni orda o şekilde görünce hemen yanımıza geldi.

- Ne oldu burada? Su neyin var abiciğim? Neden orada oturuyorsun?

Ben şoktaydım hala. Hepimiz suspustuk. Benden cevap alamayınca aynı soruları Doruk ve Toprak'a yöneltti. Onlardan da cevap alamayınca ufaktan sinirlenmeye başlamıştı.

- Çocuklar ya hemen bana burada neler olduğunu anlatırsınız ya da çok fena bozuşacağız! Hadi bekliyorum.

Daha da sinirlenip ileri geri volta atmaya başlamıştı. Tam sinirli bir şekilde bize bağıracakken koridorun sonundan Alev'in sesi duyuldu.

- Deniz.

Hızla yanımıza gelmişti. Elini abimin omzuna attı ve hafifçe yüzüne yaklaştı.

- Deniz, Deniz, Deniz. Çok gergin görünüyorsun. Bir hocaya yakışır davranışlar değil bunlar. Rahatla biraz.

Alev bunları söylediğin de abimin sinirleri yatışmış, sakinleşmişti. Sonra bana doğru yaklaşıp önümde çöktü. Ellerimi tutup kafasını biraz daha eğerek gözlerime baktı.

- Su, canım. İyi misin?

Kafamı sallayarak iyimişim gibi onayladım. Aslın da karmakarışıktım. Tıpkı birbirine dolaşmış ip yumakları gibi.

- Peki benimle birazcık konuşmak ister misin?

Gözlerimle abime baktım. Sonra tekrar gözlerimi önüme devirdim. Alev abimin yanında konuşmak istemediğimi anlamış olmalı ki, tekrar bana dönüp,