AŞKLARIN EFENDİSİ #Wattys2017

✔İLK KARŞILAŞMA✔

Soğuk, çok soğuk bir Aralık ayıydı. Lise biteli 6 ay olmuştu. Üniversite sınavını kazanmama rağmen ailem bu ülkede okumamı istememişti. Bu çok garipti. Ailem başlı başına garipti ama alışmıştım bütün bu garipliklerine.

Aralık ayının ikinci haftası pazartesi günüydü. Arkadaşlarla sinemaya gitmiştik. Dönüşte hava baya bir kararmıştı. Ve ayaz bir soğuk vardı. Bir anda önümüzde son model bir araba duruverdi. Farlardan içindeki kişiler net olarak seçilemiyordu. Ben bütün bunları düşünürken ne olduğunu anlamadan ensemde soğuk bir nefes hissettim ve gerisini hatırlamıyorum.

Gözlerimi açtığımda kendimi devasa ve antikayla dolu pahalı bir oda da buldum. Yattığım yerden kalktım ve odayı keşfe çıktım. Nerede olduğumu anlayabilmem için ipucu bulmalıydım. Tam kitaplıklara doğru ilerlerken bir tıkırtı duydum. Pencere tarafından geliyordu. Yavaş adımlarla pencereye doğru ilerledim ve storu biraz araladım. Dışarısı karanlıktı ve hiçbir şey görünmüyordu. Bende storun tamamını çektim ve pencereyi açtım.

Dışarısı inanılmaz derecede soğuktu ve beyaz örtüye bürünmüştü.

Tam ben temiz havayı teneffüs ederken suratıma on ikiden bir kartopu geldi. Canım çok acımıştı. Kartopunun geldiği yöne doğru baktım. Birde ne göreyim.. Aşağısı bir sürü gençle kaynıyor.

Anlamadığım nokta ben neredeydim? Burası neresi? Ben neden buradayım? Bu insanlarda kim? Ailem..ya ailem, onlar ne haldedir şimdi?

Ben bunları içimden düşünürken pencerenin tam karşısındaki ağaçtan bir insan (erkek) sesi geldi.

- Merak etme onlar gayet iyiler. Senin burada olduğundan da haberleri var.

- Sen kimsin? Burası neresi? Ve ben niye buradayım?

- Burası Alaska. Alaska Vampir Akademisi'ne hoş geldiniz küçük hanım.

Dedi ve ağaçtan aşağı atladı bir anda. Ağaçtayken tam olarak görememiştim yüzünü ve bu hareketini bir türlü çözememiştim. Fizik kurallarını alt üst edecek türden bir atlayıştı. Resmen beynim 404 Not Found Eror vermişti. Ve atladıktan sonra konuşmasına devam etmişti.

- Son olarak kim olduğumun bir önemi yok. Sen sadece yoluma çıkma. Bu hem senin hem de benim için iyi olur. Görüşmemek üzere, Bayan Şaşkın.

Dedi ve öylece ışık hızıyla çekip gitti.

Pencerenin önünde iliklerime kadar donduğumu hissedince kendime geldim ve camı kapattım. Hemen çıtır çıtır yanan şöminenin önüne kuruldum ve olup biteni anlamaya çalıştım.

"Benim ne işim var Alaska'da? Nasıl geldim buraya? Hem vampir akademisi de neyin nesi? Dur bir dakika.. Vampir mi?! Yok canım.. vampir de neymiş.. Onlar ancak romanlarda ya da filmlerde olur.. Korkmama gerek yok bence. Hem o çocukta kimdi öyle.. Kendini bir şey zannediyormuşçasına tavırlar.. Yok efendim neymiş karşısına çıkmasam benim için çok iyi olurmuş. Sen kimsin ki senin karşına çıkmicam artist! Asıl sen benim karşıma çıkm....."

Ben böyle sesli düşünürken bir anda kapının kilidi açıldı ve içeri bir bayan girdi. Oda karanlık olduğu için yüzünü net göremiyordum. İyice yanıma yaklaştı. Onu tam olarak gördüğümde gözlerime inanamadım. Ben böyle bir güzellikle şu ana kadar hiç karşılaşmamıştım. Yalnız tuhaf olan şey tanıdığım birine, yıllar önce bizi bırakıp çekip giden ablama çok benziyor olmasıydı.

- Merhaba Su. Nasılsın kardeşim? Ah, ne kadar da büyümüşsün. Seni gördüğüme çok sevindim güzel kardeşim benim.

Dedi ve bir anda boynuma sarıldı.