Dear Bed (Completed)

Bonus Chapter: Wedding

Napag-usapan na namin ni bed kung ano ang mga plano namin para sa kasal namin. We were actually so serious about this topic. Since pareho naman kaming mahilig gumawa ng mga plano. Di na kami ng hire ng wedding planner.

And now, Nasa isang chapel kami. Masayang-masaya ako kasi dito ikinasal sina mommy at daddy.
Simple lang naman siya na Chapel. Di na rin kami ng suggest na ipabongga ang designs. And bed and i agreed.

Kinausap lang naman namin ang mga tauhan na nagmanage sa chapel kung kailan gaganapin ang kasal.

Actually, pinangarap ko to.
Ang ikasal sa kung san ikinasal si mom.

Pagkatapos nun. Isa naman sa mga magaling na mag-piano under Ethan's company ang kinuha namin para sa background sa kasal. No vocal. Just instrumental.

Nung mga bandang lunch. Naghanda na kami ni Bed para sa interview.

During the interview, bed and i announced na ikakasal na kami.
And it was shocking kasi big deal sa ibang tao.

Actually, kaya naman gusto ni bed na ikasal na kami at di na siya makahintay pa dahil gusto niya na sa oras na manganganak na ako dapat Mrs. Franco na ako. Syempre, gusto ko rin yung gusto niya.

Kinabukasan nun sa mga preparations, marami kaming natanggap na mga calls and emails para daw mag-sponsor sa mga susuotin namin. I was actually grateful. Both of us.

Sa reception, pinili namin ang resort ng tito ko. Its a big place so i think its the best one that we could offer to our invited guest.

The concept or color sa reception area na pinili namin ni bed ay more on nude color. Kidding. May pagka-peach. Ganun. Light brown.

Simple lang din ang designs.

Ang mga guest?
Yung mga ka-close lang namin ni bed ang invited. Mga kakilala at mga ka relatives.

Tas ang suot sa mga girl na guest ay color white. At ang boys naman ay black tux. Black and white ganun.

Yung ring?
Pumili narin naman kami ni bed.
Pinilk ni bed ang ring na silver ang color. At sa akin naman ay may diamond. Elegant na simple din ang design.

And i think its all settled na.

💍💝💌

Isa.
Dalawa.
Tatlo.

Dug. Dug.
Dug. Dug.
Dug. Dug.

Nasa labas ako ngayon sa Chapel. The door's still close. And my heart beats so fast.

Nung unti-unting bumukas ang pinto. Napayuko ako at dahan-dahan ring itinaas ang ulo ko.

Unti-unti rin akong ngumiti.
The organ starts to play and it sounds so great. Para akong nalulunod.

Napatingin ako sa mga taong nakatingin sa akin. May iba na nagugulat. May iba na umiiyak. At may iba na ngumingiti sa saya.

And when I'm half way down the aisle. Napako ang mga mata ko sa taong naghihintay sa akin sa altar.

Ang taong noon pa man minahal ko na.
Ang taong sinaktan ako noon.
Ang taong nahirapan dahil sa akin.
Ang taong nagsakripisyo para sa akin.
Ang taong minahal ako. At ang taong minamahal ko. Hanggang ngayon.

Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Ang alam ko, kitang-kita ko sa mga mata ko kung paano pinipigilan ni Jodeb ang mga luha na lumalabas sa mga mata niya. Ang saya tingnan kasi masaya siyang nakatingin sa akin. Nakaantay sa akin.

And i was smiling so wide. So so wide.

Ang saya saya sa pakiramdam.
Nung lumapit palapit sa akin si Jodeb at inabot niya ang kamay niya para sa akin.