The Unexpected

Forgotten

Chapter 9 - The Unexpected Downfall

Katrina's POV

I don't know what to do. Bakit kailangang mangyari pa to kung kelan masaya na ulit kami? Why? So unfair naman. Hindi ko kakayanin pag nakalimutan ako ni Emanuel.

"Kat, umaga na oh. Bumalik nalang tayo dito pag nagising na si Emanuel." Hay naman ate. Hindi ako papayag. Kelangan pagmulat ng mata niya ako unang yayakap at kakausap sakanya.

"No, ate. Kung gusto mo ikaw nalang muna umuwi. I can handle myself." Sorry ate pero mahal ko si Emanuel. I will do anything para sakanya.

"Di ka pa nakakapalit nang damit mo simula kahapon nung hindi ka niya nasipot. You better take a shower first at home. Sige na, Kat. Babalik din tayo agad." Psh. Sige na nga.

"Hay. Sige na nga ate."

Pagkarating sa bahay..

"Oh, nak, musta?" Hay mama, syempre hindi okay.

"Ayos naman po ma. Pero si Emanuel po hindi." *sighs

"Ano bang nangyari sakanya?" Wag ngayon ma. Please lang po.

"Ma, pwede pong si ate nalang mag-explain. I'm already tired po. Pahinga lang po muna ko and then i'll take a bath."

"Okay nak. Take your time."

I just can't believe that this is happening. Bakit kailangang mangyari ng mga bagay-bagay katulad nito? Andaya ah. Sobrang daya. Be fair naman puhlease.

While taking a bath, bigla nanamang pumasok si papa sa isip ko. Parang lahat ng bad memories naalala ko ulit. Lahat ng sakit, bumalik ulit. Bakit ganito? May dapat ba kong ikabahala? Pag nagka-amnesia si Emanuel di ko nalang alam kung anong gagawin ko. Wag naman please. Di ko kaya.

~

"Ma, balik na po ako sa ospital ah?"

"Eh si Klaynna hindi mo ba isasama?"

"Ma, matanda na po ako. Kaya ko na po ang sarili ko. Ayoko napong istorbohin si ate. Babalitaan ko nalang po kayo." Alam niyong hindi niyo ko mapipilit ma.