The Unexpected

Yael Kevin

Chapter 26

Yuna's POV

Malapit lapit nadin pala kaming umalis dito sa Palawan.

Nakaramdam ako ng ginhawa sa lugar na to.

Nakatulong talaga sa pagmove-on.

Pero hindi padin naman mawawala yung pagmamahal ko kay Enzo.

Siya padin yung mahal ko at mamahalin ko ngayon, bukas, at magpakailanman.

Wala nang communication sakanila pati kay Emanuel at sa parents niya.

Alam ko namang babalik din siya pero hindi ngayon.

Ang natutunan ko kay Enzo ay ang mag-intay ng tamang panahon.

Dahil ang nagmamahal, marunong mag-antay.

Love takes time.

Even just one second with the right person can feel like more than a lifetime.

Hindi nauubusan ang taong nagmamahal.

Dati puro ako takot at pangamba pero nung dumating si Enzo sa buhay ko, naniwala nako sa mga bagay na imposible sa paningin ko na posible naman pala talaga.

Ilang linggo ko nang hindi nasisilayan si Manu kaya gusto ko siyang hanapin ngayon.

Naglakad-lakad ako upang magtanong.

"Good afternoon ate. Kilala niyo po ba si Kevin? Matangkad, gwapo, mestiso, at may kagandahan yung katawan niya ate."

"Ay oo ineng. Kamamatay niya lang kahapon ineng at nakaburol siya sa simbahan diyan lang malapit."

Hindi ko alam kung bakit pero bigla nalang akong naluha nung sinabi niya yun.

"Sige ate salamat po"

Agad akong umalis para hanapin yung simbahan na pinakamalapit.

Halos kakakilala ko palang kay Kevin pero yung about sa kinwento niya, sobrang nalungkot ako nun.

Di ko inexpect na magkakatotoo na pala yung sinabi niya.

Nakita ko na yung simbahan na sinasabi nung ale at pumasok ako sa isang hall.

Ang daming taong nakaputi.

Ang daming umiiyak.

You may now rest in peace, Yael Kevin Lopez.

What? Ka-apelyido ko siya? And YK din ang initials niya. Weird.

Pumasok ako sa loob upang makiramay.