Waar is Rutger?! {A.K.A Furtjuh}

10. Rutger, waar ben je?!

~ Richard ~

Ik loop door de woonkamer en kijk op de klok, het is bijna 12 uur. Rutger en Thomas zijn er vast bijna. Ik kijk door het raam en in de verte zie ik een rode auto aankomen rijden. Ik loop naar de hal en pak mijn jas, luid getoeter klinkt vanuit de auto. Snel open ik de voordeur en ren er naartoe. "Hallooi!" Ik ga zitten op de achterbank, Rutger en Thomas antwoorden beide. "Hallooi! De video is al gepland om half fur! Heb er echt onwijs veel zinin!" Rutger lacht naar me door de achteruitkijkspiegel, Thomas antwoord ook: "Ga er maar van uit dat dit de meest hysterische, maar wel leuke Fursday ooit word!" We moeten allemaal lachen, Rutger zit aan het stuur en begint te rijden. Zoals gewoonlijk doen ze weer Frozen of Tarzan muziek op, ze zingen beide kei hard mee en ik probeer wat op te steken van de tekst, misschien handig voor de volgende keer!

Al snel zijn we bij de jaarbeurs aangekomen. We pakken onze spullen en lopen richting de ingang. Neuriënd loopt Rutger voor me, het lijkt net een klein kind zo; hij huppelt bijna van zenuwen. Ik kijk Thomas met een lach aan, hij fluistert zonder dat Rutger het opmerkt gauw wat in mijn oor. "Hij heeft het zelf niet helemaal door volgensmij." We schieten beide in de lach, Rutger draait zich stomverbaasd om. "Wat zitten jullie nou weer te lachen?" Thomas antwoord heel geloofwaardig: "Niks hoor, we zijn er bijna toch?" Rutger heeft niet veel door en vrolijk 'huppelt' hij de ingang binnen. Hij loopt al richting de balie maar ik hou hem tegen. "Hoeft niet, ze weten inmiddels wel wie we zijn hoor."

We lopen door de hal en komen al snel bij de deur aan, ik haal hem van het slot en doe hem open. "Daar zijn we alweer!" Thomas loopt als eerst naar binnen en doet een soort vreugden dansje, Rutger en ik schieten in de lach. Ondanks Rutger zelf ook soms zo doet, merkt hij er nooit wat van. Hilarisch om te zien! We lopen naar de tafel voor ons en gaan zitten, er zijn verder wat mensen om ons heen ook dingen aan het voorbereiden, hebben we verder niet heel veel last van. We pakken de laptop erbij en beginnen te overleggen; "Dus dan zijn hier de 3 schermen, en daarvoor hebben wij genoeg ruimte om alles neer te zetten." Rutger heb jij dat dossier nog meegenomen? "Oh shit, ligt nog in de auto, ik haal hem wel even op! Rutger loopt richting de auto en Thomas en ik kletsen nog even bij. Het ziet er nu al heel vet uit!

~ Thomas ~

We zitten met z'n allen rond de tafel. Richard zoekt in zijn tas naar alle mappen die we nodig hebben, zijn computer staat al op tafel. "Zo, dit zijn er veel!" Ik kijk naar de bult met mapjes op de tafel, met allemaal verschillende onderwerpen erop. "Ja best logisch, zit ook heel veel werk in haha!" Richard klapt zijn computer open en start hem op, ik voel naast me wat gewiebel. Rutger staart voor zich uit, volgensmij is hij aan het dagdromen. "Halloi Rutger, wakker worden!" Ik zwaai met mijn hand voor zijn gezicht, verschrikt kijkt hij me aan. "Wow! Rustig!" We moeten beide lachen, ik kijk naar Richard die nog wat in zijn tas zit te zoeken. "Rutger? Heb jij dat dossier nog meegenomen?" Rutger kijkt in zijn tas en bedenkt zich dat hij het nog in de auto heeft liggen, hij staat op en verdwijnt in de deuropening.

Richard en ik kletsen nog wat bij, met name gaat het over Furtjuhlive. "De video komt vanmiddag al online, Rutger is zo zenuwachtig. Hij is de hele dag al zo druk! Gisteren was hij ook al niet te houden..." Richard schiet in de lach. "Ja snap ik, er staat nu ook best veel druk op hem." Na iets meer dan 10 minuten te hebben gekletst is Rutger er nog steeds niet. Ik loop naar de deur en ik zie hem nog niet aankomen. Hij heeft zijn mobiel mee dus ik probeer hem te bellen.
Hij gaat 1x over, 2x, 3x, voicemail. "Hij duurt wel erg lang zeg, waar blijft hij nou?" Richard kijkt ook verbaast en kijkt vanaf het tafeltje ook door de deuropening. "Ik ga wel even kijken, ben zo terug!"

Ik loop richting de ingang, en daarna door naar de parkeerplaats. "Rutger?!" De auto staat niet ver van de ingang, maar daar staat ook niemand. Geschrokken kijk ik om me heen, niemand. Ik ren naar de auto, en mijn hartslag begint steeds harder te worden. Met grote ogen kom aan bij de auto. Niemand. Ik raak heel erg in paniek, snel kijk ik door het raam, niemand?! "RUTGER?!" Ik kijk nog eens om mij heen, en nog eens, en nog eens. NIEMAND?! Ik besef me dat hij zijn mobiel bij zich had, dus ik bel hem nog een keer. Ik hoor iets trillen, ergens onder mij. Geschrokken kijk ik naar de grond, wat ik daar zie liggen besef ik nog niet helemaal; Rutger zijn telefoon. Ik zak neer op de grond en mijn ogen beginnen te prikkelen, al snel glijd er een traan over mijn wang. Het lijkt of hij hem heeft laten vallen, allemaal scheuren door heel het scherm. Ik begin nu echt te beseffen dat Rutger weg is. Huilend zak ik op de grond, ik kan de tranen niet meer tegen houden "RUTGER! WAAR BEN JE?!" Ik kan niet stoppen met om mij heen kijken, om te controleren of hij echt niet ergens is. Maar nee, de enige die ik op dit moment zie, is mijn schaduw. In elkaar gezakt, jankend, schreeuwend, helemaal in paniek. Over mijn hele lijf kippenvel, rillingen overal. Rutger, waar ben je?!"

- 😘 -