Waar is Rutger?! {A.K.A Furtjuh}

37. Vragen

~ Sophie ~

'Oké, nu even tijd samen Sophie!' Thomas komt opgelucht de woonkamer in lopen. 'Ja, het was leuk om Gaby even te spreken. Het zal vast ook lastig zijn voor hun...' Hij knikt en zet onze lege glazen op het aanrecht. Wanneer hij naast me komt zitten en op zijn telefoon kijkt ziet hij er teleurgesteld uit. 'Gaat het?' 'Ja, ik heb Marleen net een berichtje gestuurd of zij iets van Rutger heeft gehoord. Ze reageert niet...' Zijn telefoon legt hij op het tafeltje en verandert even van gedachten. 'Uhm, terug naar het onderwerp. Sorry dat Gaby er zo even tussen kwam, ik zag het ook niet aankomen haha.' Ik haal rustig mijn schouders op en knik. 'Maakt niet uit hoor, doe rustig aan.'

'Uh, ik weet niet of dit raar over komt maar...' Thomas pakt zijn telefoon er bij en ik zie in mijn ooghoek dat hij zijn notities opent. 'Ik heb wat vragen voor je omdat ik wel benieuwd was hoe je dit zo hebt uitgepluist enzo.' Gek vind ik het niet dat hij dit heeft gedaan. Als mijn vriend vermist was geweest en ik had iemand naast me zitten die erachter was gekomen had ik precies hetzelfde gedaan. 'Is goed hoor, dat snap ik.' Hij knikt met zijn mondhoeken gekruld, ik hoop echt dat ik hem kan helpen.

'Waar te beginnen, uh. Hoe ben je er precies achter gekomen?' Ik beantwoord de vraag met alle details die er aan vast zitten zodat het zo duidelijk mogelijk is. Wanneer hij het begrepen heeft knikt hij. 'Weet alleen jij het, of heb je het gedeeld?' 'Alleen ik weet het. Ik heb een groep met vriendinnen die ik door jou en Rutger heb leren kennen, maar ik heb toen besloten om het niet te vertellen. Want als het waar zou zijn, wat in dit geval zo is, zou ik niet alleen mezelf ermee te pakken hebben maar ook jou. En heel de social media, wat niet fijn is voor jullie allemaal.' Ik beantwoord nog wat vragen en ik merk dat Thomas blij is dat het niet verder is gedeeld, het is allemaal al ingewikkeld genoeg.

'Zullen we anders wat te eten halen? Ik heb best trek haha.' Thomas zijn buik rammelt al vanaf we het gesprek zijn begonnen. 'Ik eet niet goed meer nadat uh...' Ik zie dat hij het moeilijk vindt om zijn gevoelens te uiten bij dit onderwerp. 'Nadat Rutger weg is.' Wanneer hij zijn zin af heeft gemaakt kijkt hij naar de grond. Je ziet het wel aan hem af dat hij zich niet goed voelt en slecht eet. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. 'Hee, het komt goed. Allemaal, echt waar. Ik beloof het, Thomas echt.' Hij kijkt op en knikt dankbaar. 'We halen wel een pokebowl, als je daar niet wat van opknapt weet ik het ook niet meer!' Hij knikt tevreden, tot dat zijn telefoon begint te trillen. Hij haalt verbaast zijn telefoon uit zijn broekzak. Wanneer hij het beginscherm opent worden zijn ogen groot. 'Nee, nee, nee!'

- 😘 -