Waar is Rutger?! {A.K.A Furtjuh}

24. Bijzonder

~ Thomas ~

Van schrik schiet ik overeind uit mijn droom, de telefoon gaat... Ik zit aan de rand van mijn bed en haal een hand door mijn haar. Het is half 9 s'ochtends, wie belt al zo vroeg? Aan het nummer te zien komt het uit Amsterdam, ik schraap mijn keel en neem op. "Met Thomas." "Goedemorgen Thomas, met Finn. Ik bel even in verband met de afspraak van vanmiddag." Shit! Tuurlijk, ik ben zo ergens anders mee bezig dan met werk, dat ik de hele afspraak was vergeten... "Oh, vertel" Finn is een collega waar ik al een lange tijd mee samenwerk, hele aardige jongen. "Qua tijd komt het mij niet zo goed uit, en aangezien ik zo ook een afspraak heb is het voor mij handiger dat we de afspraak morgen doen. Is dat oké?" Opgelucht haal ik adem. "Ja hoor! Dan zie ik je morgen! Doeg!"

Wanneer ik de telefoon weg heb gelegd kruip ik m'n bed weer in. Wat zou ik vandaag okalweer doen? Ohja, sporten en naar het postadres gaan. Ik pak mijn telefoon en open Instagram. Aangezien ik lang niks meer heb gepost en binnenkort weer een video op moet nemen scroll ik door mijn foto's. Wanneer ik een heb gevonden post in 'm, met als onderschrift of iemand vragen heeft voor een Q&A. Dat is dit geval even het makkelijkst om te filmen. Op Snapchat plaats ik een foto met "Goodmorning ❤". Op WhatsApp heb ik verder geen bijzondere appjes, ik check Twitter nog even en stap mijn bed uit.

Wanneer ik een ontbijtje voor mezelf heb gemaakt schuif ik aan tafel. Op de achtergrond heb ik zacht muziek aan gezet, even rust aan mijn hoofd... Zuchtend en geïrriteerd sta ik op, de telefoon gaat weer. Ik probeer mijn hap van het broodje nog weg te werken voordat ik opneem. "Met Thomas." "Hoi Thomas met Gaby." Mijn gedachtes schieten naar gisteren;
"Sorry Thomas, de enige oplossing die ik kan bedenken is de politie..."
Voordat ik weer in paniek raak begint ze weer over het onderwerp; "Ik heb overlegd, maar we kunnen het moeilijk laten rusten. Wij snappen ook dat het lastig is en word voor iedereen, maar wij vinden het ook moeilijk om het voor iedereen verborgen te houden..." Ik zucht en ga er even bij zitten. "Ik weet het ook allemaal niet zo goed meer, alleen Denise en Richard weten het." Na wat te hebben overlegd hebben we een voorlopige beslissing genomen; Gaby wil met mij naar het politiebureau om alles uit te leggen, maar we willen dat ze in het geheim onderzoek doen. We laten het nu rusten tot dat we meer informatie hebben van politie.

Ik pak mijn autosleutels en stap de auto in, ik heb besloten om vanavond naar de sportschool te gaan en nu even naar het postadres. Na een stukje rijden ben ik er best vlot, ik stap de auto uit en loop naar binnen. In mijn ooghoek zie ik in de verte 2 meisjes naar me kijken, volgensmij komen ze deze kant op. Ik besluit eerst naar binnen te gaan, misschien willen ze daarna met me op de foto maar ik laat het nu even. Ik pak de sleutel en open het postvak, er zitten een paar brieven en 2 pakketjes bij. Ik pak alles en stop het voorzichtig in de tas, 1 envelop valt mij wel erg op; een hele basic witte met alleen een adres en naam erop die verder niet versierd is terwijl alle verder heel vrolijk zijn. Wanneer ik weer naar buiten loop zie ik de 2 meisjes van ongeveer 14 jaar met een brede lach naar me kijken. Ze komen naar me toe en vragen om een foto, ik geef ze een knuffel en maak een selfie. Ze bedanken me heel lief en ik loop weer richting de auto. Wanneer ik de auto weer in stap zet ik de tas met brieven voorin, ik pak de basic brief vast en zie dat er op de achterkant nog wat staat; een 06 nummer. Voorzichtig leg ik hem bovenop de stapel en begin weer naar huis te rijden. De envelop blijft mijn aandacht trekken, ik probeer me te concentreren op de weg, de brief lees ik thuis wel.

- 😘 -