Μικρές Ιστορίες Μ.Σ

Το Πεπρωμένο

Ο χρόνος σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι για πάντα αλλά κάποιοι νόμιζα πως θα ζούσαν για πάντα και θα άλλαζαν τον κόσμο έλα που όμως έκανα λάθος.

Ένοιωθα αιώνες, χρόνια εδώ μέσα σε αυτή την τρύπα που ήμουν κλεισμένος για κάτι που δεν έκανα εγώ, χάρης την προδοσία που ειχα απο ποιόν αλλο από τον καλύτερου μου φίλου που τον είχα σαν αδελφό αλλά είχαμε την τύχη να γνωρίζουμε και να αγαπήσουμε την ίδια γυναίκα αλλά αυτή διάλεξε εμένα και αυτός από φίλος έγινε εχθρός και την ημέρα του γάμου μου αυτός επιτέθηκε με το στρατό του και μου την πήρε μακριά και εμένα με έκλεισε εδώ μέσα.

Όμως η μέρα έφτασε ένοιωθα πως θα έφυγα από εδώ μέσα, όλα αυτά τα χρονικά διαστήματα δυνάμωνα και έκανα γυμναστική για αυτή την στιγμή που το σχέδιο της αποδράσεις μου ήταν έτοιμο και εκεί που κοιμόμουν άκουσα τον φρουρό στην μπόρτα και να ανοίγει μια μια τις κλειδαριές, σηκώθηκα και κρύφτηκα πίσω από την μπόρτα για να μπορέσω να τον χτυπήσω και να μπορέσω να φυγω, η καρδιά μου άρχισε να χτύπο από την αδρεναλίνη και οταν θα άνοιγε θα τον χτυπούσα αλλά εκεί που άνοιξε και ήμουν έτοιμος να επιτέθω αυτός πέφτει στο πάτωμα ανεστιτος και πίσω του ήταν ένα αγόρι κάπως παράξενο αγόρι.

"Έλα πρέπει να φύγουμε" λέει.
"Ποιός είσαι εσυ για να κάνω ότι λες" λέω σκληρά.
"Αυτ(ή)ός που θα σε σώσει εξυπνάκια" λέει με κοροϊδία.
"Πρόσεχε πως μιλάς και σε ποιον"
"Κοίτα τώρα είσαι φυλακή δεν νομίζω να έχεις κάποιο βασιλικό αξίωμα εδώ" λέει και χτυπά ακόμα δύο φρουρούς και εγώ προχωρά μαζί του χτυπάει και άλλους μέχρι που κατεβήκαμε κάτι σκαλιά και βρεθήκαμε σε μια πόρτα αυτός άνοιξε την πόρτα και τρέξαμε μέσα στο πυκνό σκοτάδι δάσος, τρέχαμε για αρκετή ωρα μέχρι που φτάσαμε σε ένα ξέφωτο πάνω σε ένα βουνό εκεί υπήρχε μια σπηλιά, προχωρήσαμε μέσα στην σπηλιά που υπήρχαν πολλές σύριγγες στην αρχή πήγανε από την μέσα μετα απο δεξιά και αριστερά μέχρι που φτάσαμε στο ξέφωτο και εκεί μέσα στα πυκνά δέντρα υπήρχε ένα πολυ ομορφο κάστρο.
"Τι είναι εδώ" λέω με απορία αλλά αυτός με αγνοεί και άνοιξε τον βαρετή πόρτα και μπήκαμε μέσα φαινότανε πολύ παλιό στην μέση υπήρχε μια μεγάλη σκάλα αριστερά και δεξια η κάθε μία είχε από μια αίθουσα η αριστερή απο τη κατάλαβα ήταν το σαλόνι ενώ στη δεξιά φερόταν η τραπεζαρία, εμεις ανεβήκαμε τα σκαλιά και τον ακόλουθισα μέχρι σε ένα δωμάτιο.
"Εδώ είναι το δωμάτιο σου μέσα εχει ότι χρειάζεσε όταν ετοιμαστείς έλα την τραπεζαρία να φας" άνοιξε την μπόρτα και μετά έκανε μεταβολή και τον είδα να χάνετε στο τέλος του διαδρόμου, εγώ μπήκα μέσα ήταν ένα μεγάλο δωμάτιο αλλά δεν είχα αλλες δύναμης έτσι έβγαλα τα ρούχα μου και μπήκα στο μπάνιο και έκανα ένα γερό με βραστό νερό για να φύγουν η βρωμιές από πάνω μου, όταν τελείωσα έβαλα την πετσέτα γύρο μου κοίταξα στο καθρέφτη και είδα το πρόσωπο που πλέον δεν το αναγνώρισα είχα ένα πυκνό μούσι το κουρεψα και είδα το πλέων καθαρό πρόσωπο μου με μια χαραματια στο δεξιό μου μάγουλό από το μάτι μέχρι τα χείλη και θυμήθηκα ποιός μου το έκανε και δεν τον μισουσα δεν ένοιωθα μίσος μονο λείπει και απογοητεύσει για αυτόν που κάποτε τον αγαπούσα σαν αδερφό μου.