Μικρές Ιστορίες Μ.Σ

ΦΙΛΙΆ ΧΑΜΈΝΑ (μέρος β')

Πέρασαν η μέρες από τότε που η διακοπές μου τελείωσαν και χωρίς να το καταλάβω και καπως ετσι μπήκα σε μια ρουτίνα της καθημερινότητας άλλα λίγο άλλαξε η μέρα μου όταν πήγαινα στο σπίτι της Αλίνας και μου άλλαξε την μέρα μου, άλλα εκείνη τη μέρα δεν ήμουν  και τοσο καλά αλλά είδα στο τραπεζάκι το προσκλητήριο.
*Αλινα* τις λέω και αυτή κάθισε δίπλα μου.
*Τι είναι*
*Νομίζω πως ο Νηρέας είναι εκείνο το αγόρι που είχαμε στην σχολή ρε Αλίνα*
*Ποίο αγόρι * λέει με απορία.
*Δεν θυμάσαι εκείνο το αγόρι που με κοιτούσε περίεργα και όταν ήρθε σπίτι για κάποια πράγματα που δεν κατάλαβενα* λέω με απορία.
*Εκείνον δεν τον θυμάσαι και πολύ καλά είσαι σίγουρη ρε ασημένια μου*
*Σου είπα νομίζω, είμαι σίγουρη όμως* λέω και καταρρέω στον καναπέ.
*Στο αεροπλάνο σου είπε κάτι σου έδειξε κάτι ότι είναι εκείνο το αγόρι*
*Όχι άλλα το βλέμμα του ήταν τόσο γνώριμο" είπα με σιγουριά.
*Κοίτα όσο τον ξέρω δεν μου έδωσε να νομίζω κάτι άλλο* λέει και εγώ σηκώνομαι της δεινό ένα φιλί και φεύγω πάω σπίτι να ξεκουραστώ και να ηρεμήσω.

Μέρες ,μέρες έφυγαν και εφυγαν και  σήμερα ήταν παρασκευή και θα έχουμε τριήμερο και κανονίσαμε με τα παιδιά να πάμε εκδρομή άλλα ξέχασαν μια λεπτομέρεια και νομίζω αυτό ήταν σχέδιο της Αλίνας. Είχα ετοιμαστεί και κατέβηκα κάτω και περίμενα άλλα αυτό που με περίμενε ήταν χειρότερο γιατί σταμάτησε το αυτοκίνητο και όταν τον είδα να κατεβαίνει να περνάει την βαλίτσα μου και εγώ έκανα μηχανικά βήματα να καθίσω δίπλα από την Ισμήνη και αυτό ήταν το πιο οδυνηρό που ένιωσα ποτέ μου αλλά δεν άφησα τα συνθήματα μου να φανούν και να καταλαβουν κατι άλλα η Αλινα δεν σταματούσε να με ρώτα.
*Ασημένια* λέει το όνομα μου και την βλέπω να όταν γυρίζω το πρόσωπο μου από το παράθυρο που τόση ώρα έβλεπα τα πάντα να κινούνται.
*Είσαι καλά*
*Ναι είμαι καλά* λέω γλυκά.
*Σίγουρα*
*Ναι σε παρακαλώ είμαι καλά* λέω κουρασμένα.
*Εγώ σε βλέπω παντός και δεν είσαι καλά* λέει και αυτή με ξέρει όλα τα ξέρει της τα είπα όλα όταν είδα το προσκλητήριο.
*Αλινα μου είμαι μια χαρά λίγο κουρασμένη άλλα κατά τ'αλλα μια χαρά* και της χαμογελώ με μισό χαμογελώ.
*Εντάξει... σχεδόν φτάσαμε στο εξοχικό που αγόρασε ο καλός μου για εμάς τους δύο.
*Και εμάς τι μας θες* λέω κάπως κακά.
*Για να το δείτε και να ζηλέψεις* είπε ζουζουνίζοντας και μου έβγαλε την γλώσσα και εγώ άρχισα να γελάω και άρχισε και εκείνη το έκανε πάντα αυτό το χαζό αστείο.

Φτάσαμε και πράγματι ήταν υπέροχο στη φύση αλλά και τόσο μοντέρνο όταν μπήκαμε μέσα τότε έπαθα πλάκα ήταν τόσο όμορφα και όπως έπρεπε το σαλόνι με το τζάκι του και πιο δίπλα η τραπεζαρία που στο βάθος είχε ένα μπαρ και πιο μέσα ήταν η κουζίνα ήταν μεγάλη και εξοπλισμένη αλλά πήγαμε ξανά πως το σαλόνι για να ανέβουμε την σκάλα για τα δωμάτια, το δικό τους μεγάλο δωμάτιο με δικό του μπάνιο ήταν στην αριστερή πλευρά και για εμάς δεξιά στο δεύτερο μεγάλο δωμάτιο θα έμενε ο Νηρέας και η καλή του και εγώ θα εμένα στο δίπλα δίπλα δωμάτιο αφήσαμε τα πράγματα μας και πήγαμε ξανά κάτω στο σαλόνι καθίσαμε και παρακειλάμε να φάμε και βάλαμε και ταινία ρομαντικη άλλα τόση ώρα ένοιωθα σαν να κρατάω το κερί.