Μικρές Ιστορίες Μ.Σ

Το όνειρο μας

Όλα τα όνειρα δεν είναι όμορφα ειδικά για μια κοπέλα την Αγάπη που ήταν όμορφη, αγνή και τόσο καλός άνθρωπος αλλά σε τόσο μικρή ηλικία ήταν σκλαβωμένη μέσα στο ίδιο της το σπίτι από μια κατάρα μιας γυναίκας που έκλεψε την μισή καρδιά της και την έβαλε στο γιο της ,ο πατέρα της ταξίδευε για να τον βρει και η μητριά της που ήταν μια καλή νεράιδα πασχίζε να σπάσει αυτό το δεσμό τις κατάρας ομως να λύσεις το ξόρκι έπρεπε να έβρισκαν τον γιο της μάγισσας για να μπορέσουν να πάρουν πίσω της καρδιά της μέχρι που έφυγε κι εκείνη για να βρει αυτόν.
"Κόρη μου πρέπει να φύγω να βρω τον πατέρα σου χάθηκε σε ενα ταξείδι"
"Εντάξει μητέρα όλα θα πάνε καλά" λεει με μια μελωδική φωνή.
"Αντίο παιδάκι μου και μην φύγεις από εδώ" λέει η μητριά αυστηρά.
"Μάμα είμαι άρρωστη μην με αφήνεις μόνη" λεει με παράπονο και πάει κοντά της.
"Το ξέρω γλυκιά μου αλλά πρέπει" λέει και της χαϊδεύει το μάγουλό.
"Εντάξει να προσέχεις"
"Σε αγαπώ" αγκαλιάστηκαν και έφυγε με την άμαξα για το λιμάνι, σε ολοι αυτή τη ώρα ο γιός της μάγισσας ο Αγγελος ήταν τόσο άρρωστος που αποφάσισε να πάει να βρεις την κοπέλα.
"Θα φύγω" λέει και ήταν έτοιμος να βγει από την πόρτα.
"Είσαι άρρωστος που θα πας" λέει η μάνα του ανησύχη.
"Αυτό που έκανες δεν θα σου το συγχωρέσω"
"Δεν θέλω να σε χάσω"
"Καλύτερα παρα να ζω μίσως" λέει και περνει τα πράγματα του και φεύγει στην διαδρομή βρήκε τόσα πολλά εμπόδια αλλά με μια θελήσει να δώσει αυτό που έκλεψε η μητέρα του, τα περνούσε σαν να μην υπάρχουν και η μισή καρδιά όσο έφτασε στον προορισμό της τόσο πιο δυνατή γινότανε, αλλά είχε στιγμές που μαραζώνε γιατί ήθελε τόσο να κάνει και τόσο να δει που μετανιώνε αλλά συνέχιζε τον δρόμο που είχε πάρει για να βρει την κοπέλα, που τα βράδια που κατασκήνωσε κοιτούσε τα αστέρια έβαζε το χέρι στην μισή καρδιά του και την σκεφτότανε με κάθε εμφάνιση μπορούσε να σκεφτεί άλλα στο ύπνο του έβλεπε μια όμορφη καστανή κοπέλα να κάθετε μαζί του και να κοιτάνε τα αστέρια μαζί με τα χέρια τους ενωμένα και κάπος έτσι όταν ξυπνούσε και συνέχιζε το ταξείδι του είχε ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο του.

Η Αγάπη αυτές της μέρες ήταν καλα έκανε δουλειές στο σπίτι ένοιωθε δυνατή αλλά και στεναχώριμενη δεν ήξερε πόσο άλλο θα έμενε εδώ μέσα και αυτή ήθελε να φύγει να δει τον κόσμο να ερωτευτεί να νοιώσει αυτά τα μυθιστορήματα που διαβάζει για την αγάπη για το έρωτα για όλα αυτά τα συνθήματα αλλά με μισή καρδιά και καταραμένη πως θα τα ένοιωθε αφού δεν μπορούσε να βγει από την πόρτα του σπιτιού της, η μέρες περνούσαν μαζί και η νύχτες και κάθε νύχτα αυτές της μέρες κοιτούσε τον ουρανό ένοιωθε πος αυτό που έχασε θα το έπαιρνε, μονό η διπλό είχε αυτη την σκέψη στο μυαλό της και ας της πήραν αυτης με την κατάρα την καρδιά και την πείρε ο ύπνος και το όνειρο της ήταν τόσο τρομαχτικό που ξυπνούσε ξημερώματα είχε μια εσθισει ότι κάτι κακο θα γίνει στο όνειρο της ειδε ένα αγόρι να μετατρέπετε σε πέτρα και αυτη δίπλα του να τον αγκαλιάζει με δάκρια στα μάτια μεσα στην αγκαλιά αυτού.