Het Geheim Van...

Hoofdstuk 11

Ik loop naar het kasteel toe. Er staan twee wachters voor die mij eerst willen tegen houden. 

Ik zeg tegen ze dat ik de koning wil spreken en of ze die even willen waarschuwen. Ze laten me naar binnen en brengen me naar het kantoor van de koning waar hij binnen zit.

De wachters lopen weer weg terwijl ik tegenover de koning ga zitten. 

'Vertel maar wat er aan de hand is meneer.' Zegt hij tegen mij.

Ik besluit om eerst even zijn vertrouwen te winnen, 'Ik wil U iets heel belangrijks vertellen, maar het is wel een geheim. Dus wilt U misschien even de wachters weg sturen en de deur op slot doen?' Vraag ik hem op een aardige en onschuldige manier, waar hij met beide benen intrapte. 

'Natuurlijk, we willen natuurlijk niet hebben dat iedereen het geheim te weten komt zonder onze toestemming.' Antwoord hij.

Hij stuurt de wachters weg en doet de deur op slot.

'Zo, vertel nu dan maar eens wat er zo belangrijk is.' 

'Natuurlijk mijn koning.' Zeg ik met een duivelse grijns op mijn gezicht.

Ik zie de koning schrikken van mijn stem, maar het is al te laat. ik spring op hem af terwijl ik verander in Kay, mijn donker bruine wolf. 

Helaas weet hij me op het nippertje te ontwijken, maar ik ben snel en draai me gelijk om en spring weer op hem af.

Weer probeert hij me te ontwijken maar ik zag het aankomen en draai midden in mijn sprong naar hem toe. Daardoor kom ik weer recht op hem af. Die zag hij niet aankomen waardoor ik boven op hem terecht kwam.

Ik zet mijn nagels in hem en grom gevaarlijk. Dan probeer ik in zijn keel te bijten, maar hij draait zijn hoofd net op tijd weg waardoor ik mis bijt.

Ik duw mijn klauwen nog verder in zijn borst en schuur zijn vlees er mee open. Hij wilt het uitgillen van pijn maar ik ben hem voor.

Doordat ik zijn borst open scheurde was hij afgeleid en concentreerde hij zich niet meer op mijn bek. Daardoor kon ik nu makkelijk zijn keel door bijten.

Mijn tanden gleden door zijn vlees als een mes door boter. Ik proefde het warme bloed al in mijn mond. En aangezien ik ook half vampier ben, genoot ik er volop van. Daar komt bij dat ik van dit koninklijke bloed sterker word en het dus verrukkelijk smaakt.

Maar dan voel ik ineens een koud scherp metalen ding mijn lichaam binnen dringen. Van schrik laat ik de nu dode koning los en probeer me om te draaien.

Daar.

Daar staat de vrouw van de koning.

De koningin.

Met een bebloed mes in haar hand.

Met mijn bloed.

Blijkbaar is ze op een of andere manier binnen gekomen en heb ik het niet eens gehoord.

Ik voel een brandende plek bij de wond. En nu ruik ik ook de geur van verbrandde huid.

Dan zie ik dat het een zilver mes is. En besef ik me dat die wond nooit snel genoeg dicht zal gaan.

Met een laatste kracht inspanning spring ik op de koningin af. Ze probeert me te ontwijken maar ik weet toch nog een best diepe wond in haar zij te maken.

Nadat ik weer op de grond terecht kom zak ik in elkaar en word alles zwart.

Het spijt me Mistral, het spijt me van alles.