12 Midnight

The Confession

According to the old people living in this world, you cannot teach your heart to fall inlove. Kundi kusa itong titibok sa isang tao lamang.

Gabi-gabi ganito nalang lagi and nangyayari. Sobra sobra ang takot na kanilang nararamdaman . Meron pa mas matindi dito? Sigurado akong ayaw na nilang harapin 'yon.

Nagising nalang si Wazy sa hinihigaan na carton na wala sa tabi niya si Claire. Napaupo ito kaagad at hinanap ng tingin ang dalaga.

Nakita niya into sa binatana nakadungaw at umiiyak. Napailing ang binata at nilapitan ang dalaga. Hinawakan nito ang chin ng dalaga saka pinaharap sakanya.

"All the prince, they don't want to see their princess crying. Allow me to wipe it out." Napangiti si Wazy sakanya. Napatango ang dalaga kaya't pinahid ng binata ang luha nito.

"Claire... don't cry." Malambing na usal ng binata sakanya. "Why? Nagiging pangit ba ako kapag umiiyak tulad ng sinabi ni Zen?" Tanong ng dalaga.

Umiling ang binata at hinawakan ang pisngi nito. "This face? Until you get old, Claire. You're always beautiful in my eyes." Usal ulit ng binata saka binigyan ang dalaga ng matamis na ngiti.

"Maganda naman pala ako tapos pagbabawalan mokong umiyak?" Napa pout ang dalaga dahilan para matawa so Wazy. "Hey! What's funny?" Naiinis na tanong no Claire.

"God... Claire ... I just don't want to see you crying. Ayoko ko lang,ayoko." Sagot ng binata at niyakap ang dalaga. "Mas gusto Kong makita kang masaya. Yon lang." Dagdag nito.

Hindi maipaliwanag in Claire kung bakit ganon nalang ang pagtibok ng kanyang puso. Mabilis at parang nagkarerahan. Hindi ito dahil sa takot basta kakaiba. Ang mga insekto sa tiyan niya ay nabulabog saka nagsiliparan.

'Bakit naging ganito ang epekto mo saakin, Wazy?' Tanong ng dalaga sakanyang isip.

Napabitaw ng yakap ang binata at malawak na ngumiti sa dalaga. "For this day, even only this day... Claire. Simulan natin ang natin ng masaya." Sabi ng binata. Naroon parin ang ngiti sakanyang labi.

Umiling ang dalaga. "We can't, alam mo naman ang sitwasyon natin ngayon." Sabi ng dalaga na napayuko ng bahagya.

Hinawakan ng binata any balikat nito. "Kaya nga, kahit ngayon lang. Magpakasaya tayo, Claire. Kahit ngayong araw lang naman." Tumingala ang dalaga sa binata at nagulat siya ng bahagya ng makita ang malungkot na mukha nito. "Gusto ko lang kalimutan ang lahat kahit ngayong araw lang naman." Dagdag ng binata.

Tila kinurot ang puso no Claire ng makita ang binatang malungkot. She didn't mean to hurt him, sadyang 'yon lang talaga ang katotohanan.

"Wazy? I'm sorry... You already know me that I'm a negative person kapag humantong ako sa ganitong sitwasyon." Malungkot na pahayag ng dalaga. Ngumiti ulit ang binata sakanya. "Just wait here. Mukhang alam kona kung paano ko makikita ulit ang maganda month ngiti." Masayang winika nito.

Saka siya tumakbo pa labas ng bodega. Sa ngayon naging tirahan na nila ang lugar na 'to. Dahil ito lang ang tanging maayos na matitirhan. Solid at maraming pahtataguan.

Pagkatapos ng ilang minuto bumalik si Wazy na may malawak na ngiti sakanyang labi. "What are you smiling for? Mukha lang tanga." Untag sakanya ni Claire.

"Aw, you're such a moment breaker tsk." Singhal nito sa dalaga. Nilapitan niya saka piniringan gamit ang tela. Napatawa ng bahagya ang dalaga. "Hoy! Para saan 'to?" Tanong niya.