~
"Sorry Claire. Napagdesisyon nako. I quit."Napatulala nalang siya sa kawalan pagkatapos niya yon sabihin. Why Wazy? Akala koba mahal mo siya? Akala ko ba—napaluhod siya sa sahig. Nagkaroon ng ingay ang impact ng pagluhod niya ngunit naging manhid na siguro ang buong katawan niya, dahil hindi niya nararamdaman ang sakit.
Mas umibabaw yung sakit sa puso niya. Mas umibabaw yung kaba at takot niya. 'Paano ako kung wala kana?'
Hindi niya alam kung ano ba ang dapat niyang maramdaman. Ang sakit lang sa damdamin, ang puso nito ay parang pinupulupot sa sakit.
Natatakot siya sa bawat takbo ng oras. Madilim na rin sa labas. Ilang oras narin ang nakalipas bago ang pangyayari. Pilit na pinaniniwalaan ni Claire ang sarili na hindi siya iiwan ni Wazy. Still, does not a dream. Nangyari na.
Lumapit sakanya ang binata at inabutan ng pagkain. "Kumain ka Claire." Napatingin siya sa binata at umiyak ulit ng tuluyan.
Napa kneel si Wazy para magkalevel na sila. "Sabihin mong panaginip lang to lahat. Na hindi totoo ang nangyayari ngayon." hinawakan ng dalaga ang magkabilang balikat ng binata.
Napabuntong hinga ang binata at umiling. "Ayoko. Ayoko mag sinungaling Claire. Mas masasaktan kalang." Itinapon ng dalaga ang pagkain na dala ng binata at biglang niyakap ito.
"Kahit ito nalang. Sabihin mong mabubuhay kapa kasama ko. Makakampante nako." Sabi ng dalaga. Napahigpit ng yakap niya. Yung tipong ayaw na ayaw kaniyang mawala. Yung tipong handa siyang itali katawan niya sa binata.
"Please kahit yun lang. Sabihin mong mananatili kapa sa piling ko. Please W-Wazy." bawat bitaw niya ng salita ay nagka-crack na ang kanyang boses.
"Wazy Please." Pagtangis nito.
Napaiyak narin ang binata. "Seeing you like this Claire. Gusto kong bawiin lahat ng kaguhan ko kanina. Gusto kong bawiin lahat ng sinabi ko. Gusto rin manatili sa tabi mo. Hah! Totoo nga sinabi nila pagnasasaktan at nagagalit ka. Kung ano ano na ang masasabi mo at the end of the day. Pagsisihan mo lahat yun." napayakap narin ng husto si Wazy.
"I-I fvcking regret it Claire. I-im really really sorry."
Biglang nag skip a beat ang pintig ng puso nila at ilang segundong natigil ang hininga nila.
"He's here.." Natatakot napahayag ni Wazy. Narinig nila ang sound ng kutsilyong ini-slide sa pader.
Hinatak agad siya ni Claire. "Let's run.. And run. " Puno ng takot at detirminasyon ang ekspresyon ng dalaga. "I-I won't let you die... I won't." nanginginig narin ang boses nito.
After that ay tumakbo na sila. Ang bigat lang sa pakiramdam ni Wazy. Sa loob loob nito nasasaktan na siya ng sobra.
'Why I let her cry?' Its like he already stabbed by a big knife in his heart. Sobrang sakit, naiiyak narin siya katulad ng dalaga.
'Sorry love, Pinangako kong hindi kita papaiyakin I know my self very well that I always break a promise. But this time my isa lang akong hiling. Yun yung pagkatapos ng gabing 'to makakaligtas kana and maybe this game will end kung may matitira saating isa. Which is mean sating limang naglaro ikaw ang panalo.'
Sa pagtakbo biglang huminto si Wazy.
"Wazy come on." iyak ng dalaga. "Wazy please. Let's run again.""Wazy please." panay hila ng dalaga sa binata. Kaaawa ang naging ekspresyon saukha ng dalaga. Parang itong isang batang gustong pauwiin ang daddy niya at hindi na patutuluyin ang pag alis ng ibang bansa.
Hinalikan ni Wazy ang kamao ng dalaga at doon umiyak siyang muli. "Sorry Claire. Sorry.... Para naman din 'to sayo.. I love yo—"
Its too late, Napatingin nalang si Wazy sa kaliwang dibdib at nakita ang nakaturok na kutsilyo.
Hindi lang nila namalayan na naroon na pala ang killer sa likuran niya. For the fourtgmh time all her friends died in the same place. In the woods.
Malamlam ang gabi at tahimik ang paligid. Tanging pagtangis lang ni Claire ang maririnig. Ano ba ang pinagkaiba ng gabi ngayon sa dati?
Bumagsak ang katawan ni Wazy at agad naman niyakap ng dalaga ang binata kasabay ng pagtulo ng luha niya.
Tila huminto ang kanyang mundo at sabay napaluhod.
"I told you. I'll save you." Nahihirapan na sabi nito.
"Please! For the nth time be safe..." Dagdag ng binata. "Wazy..no..no. Don't speak like that. Magkakasama pa tayo ng matagal. Ililigtas mopa ako ng maraming beses diba?"
Hinawakan ng dalaga ang pisngi into at tinitigan maigi ang mata ng binata tila nagsusumamo. "Wazy... Wag mokong iwan, please..." She pleased.
Ngumiti ng mapait si Wazy. "I can't,"
Pagiyak at Pagiling lang and Nagawa ng dalaga. "Hindi! Hindi.. Ka mawawala." Muling ngumiti ng mapait si Wazy. Unti unting lumapit ang binata sakanya at hinalikan ang noo nito.
"Be safe... And I love you Claire." Sa huling katagang 'yon bumitaw na si Wazy. Isang malakas na sigaw kapighatian ang umalingawngaw sa loob ng woods.
Kung tutuusin wala nga talagang permanente sa mundo. May nanatili sa tabi mo pero ang madalas at ang pag iwanan ka.
Nakakalungkot ngang isipin kung sino pa ang important sa buhay mo at siya pang madaling mawala. Life is bullshit!
It seems like ang kasayahang naganap sa buhay mo at madalian lang at ang kapighatian ang mas nanaig, 'yon nga ba?
"Ang daya daya mo... Alam mo ba 'yon ha?!" Hiniga ni Claire ang bangkay ng binata sa lupa at may posporong nahulog na may kalakip na papel. Kinuha niya ito at binasa ang laman ng papel.
Turn my body into ashes.
Isa itong huling habilin ng binata sakanya kahit mahirap at dapat niyang paghigyan ito. Nanginginig na tumayo at wala sa sarili pinulot ang mga panggatong saka inilagay sa tabi ng binata.
Ang mga tuyong dahon ang nagsilbing sindihan ng apoy. Kinalat nito sa katawan ni Wazy, napakatahimik ng gabi hindi nalang namalayan ng dalaga sa sobrang pagod at nakatulog na ito.
It was a bad night for her but still she need to rest para kahit sandali ay matakasan niya ang kanyang reality.
Reality na kahit sino ayaw masilayan at ma-experience... Too young Claire, you're too young to experience this kind of shit.
In this game are you really the winner? Or not?
Are you really going back? From where you really came from? Kung makakabalik kaman masaya kaba? Masaya kabang hindi mo sila kasama sa pag balik mo?
BINABASA MO ANG
12 Midnight
Short StoryPlay along on his mini game, you cannot quit, all you need to do is to win before you can escape. Try not to take it seriously and you will taste your death at exactly 12 midnight.