Mafya 'nın AŞKı

20.BÖLÜM

Yeni bölüm geldi.Biliyorsunuz sınavlarım var.Bu yüzden atamıyorum.Yarın veya pzr atacağımı söylemiştim.Ama bölümü bitirdiğim için attım.

İyi okumalar...

Bu nasıl bir kader böyle.Bu nasıl bir hayat.
Suat yaklaşık on dakikadadır kıpırdamadan karşısındaki adama bakıyordu.Söylediklerini sindirmeye çalışıyordu.
Bir anda yere çöktü Suat.Dizlerinin üstüne oturdu.

"Mine senin kardeşinmiş.."
Sürekli beyninde dönen cümleler,kulaklarının uğuldamasina sebep oluyordu.

Midesinden başlayan kocaman bir yumru haraket etmesini engelliyordu.Sahi ne zamandır nefes alamıyordu.
Elleri titremeye başladığında yumruk haline getirdi.

Burnundan aldığı nefesler ciğerlerine ulaşamıyordu.

Mehmet Suat 'ın yanına çöküp
"Nefes al abi."
"Sen ne dedin?"dedi.Mehmet in gözlerine bakarak.
"Abi Mine senin kardeşinmiş."
"Se..sen emin....misin."kesik kesik konuştu Suat.
"Evet abi."
"Be..ben ne yapacağım şimdi.Nasıl söyleyeceğim kardeşim olduğunu.Ben ona vurdum Mehmet.Benim yüzümden ölümden döndü Mehmet..benim yüzümden...."
Bora elini Suat 'ın omuzuna koyup
"Sakin ol abi.Hem sen bilmiyordun.Nerden bilebilirdin ki ?"
"Neden daha önce söylemedim Mehmet neden neden.Eğer ben önceden bilseydim bunlar olmazdı"
Ellerini yüzüne götürüp ağlamaya başladı.

Ölmediğini biliyordu kardeşinin ,hissetmişti.O kadar aramıştı.Ama dibindeymis,yanı başındaymış prensesi ,canı ,ailesi
kardeşi.

Şimdi ne yapacaktı bilmiyordu.
Nasıl diyecekti kardeşine .
Ona gözünü kırpmadan ateş açmıştı.
Kardeşi ona gelir miydi?
Abi der miydi?
Koşarak gelip sarılır mıydı?

**-**-**-**-**-**-**-**-

Mine tam üç gündür yoğun bakımdaydı.Bora bir an bile yoğun bakımının camın önündem ayrılmadan sevdiğini izliyordu.Sevdiğin gözlerini açıp kendisine bakmasını sabırla bekledi.

Kanlar içindeki hali gözünün önünden gitmezken ruhu daralıyordu.Şuan tek istediği Mine 'nin gözlerini açması.Açsın ki gözlerine değsin o güzel gözleri.

Mine nin uyanmasını bekleyen Bora Mine 'nin gözlerini açmasıyla hızla odaya girdi.Nefesi kesildi.Günlerdir görmeyi beklediği gözler ona öylece bakıyordu.

Bora ne adım atabiliyordu ne kıpırdayabiliyordu.

Mine Bora'yı görünce zar zor tebessüm etti.
Bora yavaşça Mine 'nin yanına gitti.Elini Mine 'nin yanağına koydu.Gözlerinden yaşlar akarken "Şükürler olsun."dedi.
Yavaşça eğilip Mine 'nin alnından öptü.
Mine gözlerini yumdu.Bora 'nin yanındayken kendini huzurlu ve güvende hissediyordu.Şuan o kadar güzeldi ki onun için. Zamanın durmasını istiyordu.

Bora Mine 'nin yatağının yanındaki sandalyeyi çekip oturdu.Mine 'nin elini avucuna alıp
"Beni bırakacaksın diye çok korktum Minem."
Mine yüzünden düşmeyen gülücükle "Biliyor musun çok tuhaf bir rüya gördüm."

Bora eğilerek Minenin yanağından öpüp
"Kendini yorma sonra anlatırsın"
Mine başını olumsuz anlamda sallayıp
"Kendimi çok iyi hissediyorum.Çünkü sen yanimdasin."deyip Bora 'nin elini sıktı sevgiyle.

Bora gözünden akan bir damla yaşı silip "Seni kurtaramadıgim için özürdilerim Minem."
Mine elini zar zor kaldırdı cani yandığı için yüzünü buruşturdu.
Bora 'nin gözyaşına eliyle sildi.
"Su an hayattayım seninleyim önemli olan bu Bora."
"Ama ben.."lafını bölen kapı sesiydi.

İçeriye kırklı yaşlarında bayan bir doktor girdi.
"Hastamız nasıl bakalım."
Mine tebessüm edip
"İyiyim."dedi.
Bora ayağa kalkarak
"Ne zaman taburcu edebiliriz."
Doktor gülerek Mine 'ye döndü
"Erkek arkadaşım çok sabırsız."
Sonra Bora 'ya dönüp
"Hastamız daha yeni uyandı.Bir kaç gün daha burda kalacak.Sonra istediğin yere götürürsün."deyip Mine ye göz kırptı doktor.