Efsaneler Hep İyi Olmazlar (Düzenleniyor)

Özel Bölüm " Seçimler Ve Sonuçları"

Y/N: Zaman atlaması yapmadım henüz. Sadece gelecekten bir sahne içeriyor. Kafanız karışmasın yani. Arda çok kızma bana bunları okuyunca... İyi okumalar! :)

 Yattığım yer rahat değil. Kaşındırıyor, ayrıca soğuk ve sert. Yerimde kıpırdandım. Birinin başımı okşadığını hissediyordum. Elleri yavaşça başımın üzerinde hareket ediyordu ve bu bana tarifsiz bir huzur veriyor. Gözlerimi yavaşça araladım ve görüşümün netleşmesi için biraz bekledim.

Kaşlarımı çatarak yüzüme eğilmiş kıza baktım. Yüzü endişeyle gerilmişti. Bir şeyler söylüyordu ama ben henüz bir şey duyamıyordum. Yüzüne daha dikkatli bakmak istedim ama her şey bulanıktı. Sesleri biraz da olsa duymaya başladım. Birileri bağırıyordu. 

"Ugh!" Karnımda bir sızı hissediyordum. Bakmak istedim ama beni tutan eller buna izin vermedi.

Gülümsemeye çalışarak konuştu. "B-bakma, bir şeyin yok. Sadece ufak bir çizik, hepsi bu."

Ufak bir çiziğin bu kadar acıtacağını sanmıyordum. Ayrıca bu kızı da tanıdığımı sanmıyordum fakat o beni tanıyor gibiydi. Bu sefer kız bana engel olamadan kafamı çevirip bedenimi kontrol ettim. Bir terslik vardı. Hemde büyük bir terslik. 

Şu an ki bedenim 6 yaşındaki bir çocuğun vücudu değildi. En az 15 yaşında olmalıydım fakat bu nasıl mümkün olabilirdi?

"Neler oluyor burada? Sen kimsin?"

"Hatırlamıyor musun? Ah, doğru. Kafana da darbe almıştın. Ben Naomi, senin takım arkadaşın. Ve şuan bir ormandayız. Saldırıya uğradık. Senin yere düştüğünü görünce Daichi deliye döndü ve bize saldıranların peşinden gitti, takımın geri kalanıyla beraber. Bende senin yanında kaldım."

Hızla doğruldum. "Saldırıya mı uğradık? Daichi mi? Takım mı? Neler oluyor burada!"

Ayağa kalkmayı denedim ama karnımdaki yara bana izin vermiyordu. "Akio nerede?"

Naomi gözlerini yere dikti ve yutkundu. "O-o..." Sesi titriyordu. Akio'ya bir şey mi olmuştu? Aman tanrım ben ne zamandır baygındım?

"Başaramadı. Üzgünüm..."

"N-neyi başaramadı? Ne diyorsun sen!"

Yaramı umursamadan hızla ayağa kalktım. Beraberimde Naomi de ayağa kalktı. Ellerini yavşça bana uzatarak telaşla konuştu.

"Sakin ol! Kanaman tekrar başlayacak."

Kanama falan umurumda değildi. Eğer Akio'ya bir şey olduysa... Düşünmek bile istemiyordum. Nereye gitmem gerektiğini bilmediğim halde rastgele yürümeye başladım.

"Dur! Nereye gidi-"

Naomi'nin konuşmasını bölen şey, bir çığlıktı. Hızla arkamı döndüm. Naomi'nin kafası bir yerde, bedeni bir yerdeydi. En kötüsü de gözleri hala hareket ediyordu. Mide öz suyumun ağzıma kadar geldiğini hissettim. Elimle ağzımı kapatıp kafamı çevirdim. Bu manzarayı görmek istemiyordum. Geriye adım attım ama ayağım bir şeye takıldı ve yeri boyladım.

Kafamı kaldırarak beni düşüren şeye baktım. Gözlerim irileşti. Bu şey , arkadaşlarımdan oluşan bir ceset yığınıydı! En altta tanımadığım iki kız, onların üzerinde Melez ve Daichi, en tepede ise... Akio?

Yutkunamadım, zira nefes bile alamıyordum. Gözümden akan bir damla yaş çenemden süzülerek kanlı toprağa damladı. Gözlerimi kapattım, görmeye daha fazla dayanamayacaktım. Girdaba çekiliyormuş gibi bir his bedenimi kapladı. Burnuma çiçek kokuları geliyordu ve artık sert zeminde oturmuyordum. Tereddütle gözlerimi aralayıp karşımda dikilmiş bana gülümseyen kişiye baktım.

"Anne?"

Birkaç adım atarak yanıma yaklaştı. Elini yüzüme uzattı ama hızla geriye çekilerek bana dokunmasına engel oldum.

Bu sefer gülümsemesi hüzünle kaplandı. "Bana olan nefretini çok iyi anlıyorum tatlım, haklısın da. Fakat her yaptığım şeyin bir sebebi vardı. Sizi korumak."

Alaylı bir kıkırtı kaçtı dudaklarımdan. "Beni terk ederek nasıl korumuş oldun, çok merak ettim doğrusu! Ama artık umurumda değil."

Kafasını salladı ve gözlerini kapatıp açtı. "Sana başka bir şey söylemek için geldim. Az önce gördüklerin... Hepsi gerçekti Ryuu. Bunları sana gösterdim çünkü bu olacakları engellemek senin elinde. Gelecekte birçok seçim yapacaksın, dikkatli olmalısın. Her seçiminin bir bedeli olacak. Kime güveneceğini iyi seçmelisin."

Ve bir anda gözlerim karardı. O girdap hissi geri gelmişti. Gözlerimi hızla açarak yataktan doğruldum. Nefes nefese kalmıştım. Bedenimi kontrol ettim. Rahatlayarak derin bir nefes aldım. Tekrar 6 yaşımdaki vücudumdaydım. Bu gördüklerimi unutabileceğimi hiç sanmıyordum. Birine söylemem gerekiyor mu emin bile değildim. Arkama yaslandım ve gözlerimi kapattım.  Ne Akio'ya, ne Melez'e ne de Daichi'ye bir şey olmuştu. Onlar iyiydiler.

Y/N: Umarım kafanız karışmamıştır :/ Bölümün bir sonrakine pek bir etkisi olmayacak. Dediğim gibi özel bölümdü. Peki bu bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz? Ryuu'nun annesi sahalara geri mi döndü dersiniz? Lütfen yorum yaparak düşüncelerini belirtin. İyi  (pazartesiler)  günler dilerim! :D