Vluchtten #2 {Voltooid}

Chapter 4

(Zet lied pas aan als ik het zeg)

Link p.o.v.

Zuchtend keek ik naar de klok, de secondes duurden wel uren te duren. Ik hoorde het geklepper van de brievenbus. Ik stond op en keek door de brieven heen. Het waren alleen maar saaie advertenties, totdat mijn blik viel op de prachtige gespelde letters die mijn naam spellen: Link. Ik opende de brief en liet mijn ogen glijden over de woorden.

Hey Link
Wij hopen dat je ons nog kent.
Voor als je dat vergeten bent....
Wij zijn Diem en Nina.
Ik hoop dat je ons wilt terug schrijven want we zijn bezorgt.
Na een lange tijd zijn we achter je adres gekomen.
En we schreven je deze brief.
We willen zeggen dat het met ons goed gaat...
Nou, soort van....
Alleen dat leggen we je later wel uit...

Xxx Diem & Nina

Ik was blij dat het goed ging en natuurlijk was ik ze nog niet vergeten! Ik keek nog een keer op de klok, Jeremy zou pas 19:00 thuis komen en Joost en Harm weet ik niet. Ik pakte wat papier en een pen uit de kast en begon te schrijven.

Joost p.o.v.

Huilend lag ik Harms armen. 'Harm legde me voorzichtig neer en ik veegde mijn tranen weg.'Joost, wat is er nou precies gebeurt?' Vroeg Harm. 'Ik en Link kregen ruzie....' zei ik zachtjes. 'Maar waarom wou je dan zelfmoord plegen?' Ik keek voelde aan mijn arm waar allemaal sneeën opstonden. Ik trok mijn mouwen nog extra naar beneden en zei:' Ik dacht.... Aan de dingen die mensen zeiden...' 'Wat zeiden ze dan?' 'Dat ik niks was, dat ik hier niet thuis hoorde.' Ik sloot mijn ogen en liet de koude wind langs me heen gaan. Harm ging nu sowieso zeggen dat ik dat ik hier wel thuis hoor... maar hoe kon ik nou iemand geloven als ik mezelf niet eens geloofde? Ik voelde twee armen om me heen en Harm fluisterde zachtjes:' Joost, geloof ze niet. Je hoort hier thuis.'

Samen met Harm liep ik naar huis. Ik liep snel naar boven, want er zat toch niemand beneden. Ik deed de deur opslot en liet mezelf daarna op mijn bed vallen. Ik vond een brief op mijn bureau.

Heey Joost
Dit zijn we....
Ik en Aniek.
Nou, Mirthe en Aniek.
Het spijt ons heel erg.
Alleen we hopen dat je ons kan vergeven.

Groetjes, ons

Ik liet de brief op mijn bureau vallen. 'Joost? Mag ik binnenkomen?' Ik hoorde Links stem. Ik opende voorzichtig mijn deur en gelijk vlogen er twee armen om mijn schouders. 'Joost, Harm heeft me het verteld...' ik zuchtte en knuffelde Link terug. Hij liet los en deed de deur dicht waarna hij daarna op mijn bed ging zitten. Ik ging erbij zitten en hij begon zachtjes te zingen.

(Zet nu het lied aan)

'Cause you're a sky, 'cause you're a sky full of stars
I'm gonna give you my heart
'Cause you're a sky, 'cause you're a sky full of stars
'Cause you light up the path

I don't care, go on and tear me apart
I don't care if you do, ooh
'Cause in a sky, 'cause in a sky full of stars
I think I saw you

'Cause you're a sky, 'cause you're a sky full of stars
I wanna die in your arms
'Cause you get lighter the more it gets dark
I'm gonna give you my heart

Tranen liepen over mijn wangen en Link veegde ze weg. 'Ik zou altijd van je houden Joosy.' Ik kon niks zeggen dus als teken kuste ik hem. Ik liet los en zei zachtjes:' Ik ook van jou....'

I'm crying now.....
Dat lied is zo bijzonder voor mij dat ik er nooit meer normaal naar zou kunnen luisteren
Dat heeft zo zijn redenen.....
Uhg.... ik ga maar weer....
Doei....