Vluchtten #2 {Voltooid}

Hoofdstuk 20

Harm p.o.v.

'Hoe gaat het nu?' Vroeg Jeremy op een lieve toon. 'Slecht...' Zei ik zachtjes. Mijn maag was compleet overstuur en mijn hoofd bonkte als een gek. Jeremy streelde over mijn wang en zei:' Straks komen Joost en Link terug, wil je dan naar bed of wil je hier blijven liggen?' 'Ik blijf hier wel liggen.' Zei ik en Jeremy gaf me een kus op mijn voorhoofd. Hij glimlachte lief naar me. Ik trok mijn benen in zodat hij naast me kon zitten. Jeremy begreep de hint en ging naast me zitten. Hij legde mijn benen op zijn schoot. Langzaam viel ik inslaap.

Ik werd langzaam wakker. 'Over een paar minuten komen Joost en Link thuis.' Zei Jeremy die op zijn telefoon keek. Hij had gelijk. De deur ging na een paar minuten open en ik zag Joost en Link. Ze zagen er moe uit. Joost zijn ogen waren rood en hij had een bleek gezicht. Link rilde van de kou en pakte een vest die op een stoel hing. Ze ging zitten en er was een rare stilte. 'Hoe ging het?' Vroeg Jeremy om de stilte te verbreken. 'Mwah... Moeilijk.' Zei Link. Joost legde zijn hoofd op Link zijn schouder. Link aaide Joost zijn hand. Het zag er schattig uit. 'Ben je moe Joost?' Vroeg ik. Joost knikte en sloot zijn ogen. Ik glimlachte. 'Ik breng hem wel even naar bed.' Zei Link. Het was half 5 in de middag, maar ik kan begrijpen dat hij moe is... Link hielp Joost opstaan en samen liepen ze naar boven. Link kwam na ongeveer zeven minuten terug. De stilte bleef hangen. Ik zag dat Link keek naar de foto's van onze families. Die van Link hing er niet bij... En die van mij alleen de oude foto's. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Waar zou hij aan denken? 'Hoe gaat het met jou?' Vroeg Link. 'Kon beter... Alleen Jer is een goede verzorger.' Jeremy keek beschaamd weg. Hij doet werk bij de dokters en ziekenhuizen... Het is logisch dat hij er goed in is... Alleen na alles wat er was gebeurt was werken moeilijk geworden. Alles zat tegen en het was een moeilijke tijd... Alleen Jeremy begint morgen weer met werken... En Joost over een week. Link was in gedachten verzonken zag ik. 'Wat gaan we vandaag eigenlijk eten?' Vroeg Jeremy. Ik haalde mijn schouders op en Link antwoordde niet. Hij bleef voor zich uit staren. 'Pizza?' Vroeg Jeremy. 'Huh wat?' Vroeg Link en hij knipperde een paar keer met zijn ogen. Alsof hij wilde weten of dit echt was. 'Wil je pizza eten?' Herhaalde Jeremy. Link knikte en zei:' Ik ga douchen, tot zo.' 'Tot zo.' Zeiden ik en Jeremy tegelijk.

Link p.o.v.

Mijn natte haren vielen over mijn voorhoofd. Ik droogde mijn lichaam verder af. Ik liep naar de kamer van Joost en schudde Joost zachtjes wakker. 'Joosy, kom je. We gaan zo eten.' Joost wreef in zijn ogen en haalde een hand door zijn haar dat door de war zat. Hij zag er schattig uit. 'Huh? Ja, is goed.' Zei Joost en hij keek me verward aan. Ik lachte en zei:' Doe niet zo lief.' En ik pakte een kussen en gooide hem naar hem. Joost lachte en stapte uit bed. 'Bedankt voor het kussen.' Zei Joost en pakte een kam op zijn haren goed te doen. 'Zit het zo beter?' Vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. Joost liep naar de badkamer om te kijken omdat daar wel een spiegel hing. 'Jij leugenaar! Het zit wel goed.' Zei hij lachend. 'Ligt eraan wat je goed noemt.' Mompelde ik. Joost duwde me op zijn bed en begon me te kietelen. 'Genade, genade.' Zei ik lachend. Ik wist dat Joost sterker was dan ik. Joost stopte en liep naar beneden. Ik sprong op en liep achter hem aan.

Ik en Joost wasten af, legde de borden en bestek in de kasten en lades en gingen daarna op een stoel zitten. 'Lekker gegeten?' Vroeg Harm. Ik knikte. 'Heb jij nog iets nodig?' Vroeg Joost. 'Mag ik misschien een glas water?' Joost knikte en kwam terug met een glas water. Hij gaf het aan Harm. Harm dronk een paar slokjes en legde daarna het glas op de tafel. Ik hoorde een geluidje dat blijkbaar van Harms telefoon kwam. Harm keek op zijn telefoon en daarna naar Joost. 'Joost, Jeremy wil dat je naar boven gaat en naar hem toe gaat.' Verward keek Joost om zich heen. Alsof hij aan het zoeken was naar een andere Joost. 'Uhm... Oké...' Zei Joost en hij liep naar boven

Jeremy p.o.v. -Voordat hij de sms stuurde-

Terwijl ik bezig was met de was opvouwen ging mijn mobiel opeens af. 'Jeremy?' Ik hoorde de stem van mijn vader. 'Pap, wat is er?' Vroeg ik bezorgd. Ze bellen me niet heel vaak, alleen als er iets is. 'Jeremy, rustig. We willen alleen zeggen dat wij en Joost zijn ouders morgen op bezoek komen.' 'W-Waarom?' Vroeg ik angstig. 'We willen dat je weer thuis komt wonen. En dat willen de ouders van Joost ook. Harm en Link kunnen daar blijven en jullie kunnen opzoek gaan naar een vriendin! Is dat niet geweldig?' Tranen stroomden zachtjes over mijn wangen. 'M-Maar we wonen 4 uur rijden van ze vandaan.' Zei ik zacht. 'Ja, prachtig toch?!' 'T-Tot morgen...' Zei ik zachtjes. 'Ach Jeremy, we weten dat het geweldig is. Alleen je hoeft niet te huilen.' Ik hing op en liet mezelf tegen de muur zakken. Ik stuurde een sms naar Harn om te vragen of hij Joost naar boven wou sturen. Ik wou gewoon niet dat Harm of Link me zo zag. 'Jer, wat is er?' Vroeg Joost. Ik kon niet meer. Ik rende op Joost af en verschuilde me in zijn armen. 'Onze ouders... Ze Ze willen...' Ik kwam niet verder. Joost tilde me op en zette me op zijn bed. Hij pakte een glas van beneden en vulde die met water. Hij kwam terug, deed de deur op slot en gaf me het water. Ik nam een klein slokje en zei:' Onze ouders... Ze willen dat we thuis komen wonen en een vriendin zoeken...' Zei ik zachtjes. Joost slikte even en omarmde me. 'I-Ik wil niet weg. Ik hou van jullie.' Zei hij zachtjes. Ik knikte. 'Ik snap het...' Joost liet me los en ging naast me zitten. We bleven zo een tijdje zitten totdat we weer vertoonbaar waren. We liepen naar beneden. 'Wat was er?' Vroegen Harm en Link gelijk. Ik en Joost keken elkaar aan en Joost zei heel rustig:' Onze ouders komen morgen langs en we waren een beetje met ze aan het praten.' Ze knikten en het leek alsof ze me geloofden. 'Ik ga naar bed.' Zei Link. 'Ik ook...' zei Joost. Hij liep achter Link aan. Ik zag een glimp van droefheid in zijn glimlach.

Samen met Harm lag ik in bed. Dat ik morgen al weg moet... Ik en Joost hebben het niet gezegd omdat we nog even van deze twee vrolijke jongens wouden genieten.

Ik werd wakker door mijn been die langzaam nat werd en een huilende Harm. 'S-Sorry... Het spijt me zo...' Hoorde ik hem huilen. 'Sst, Je maakt Joost en Link wakker. Het is niet erg.' Zei ik en ik knuffelde Harm. Ik knipte het licht aan en stond op. Ik keek in de kast, alleen al onze pyjama's zaten in de was. 'Jongens, mag het iets zachteee... Oh, miet een pyjama voor jullie pakken?' Joost kwam half slaapdronken de kamer binnen. 'Sorry, alleen...' 'Ik snap het. Ik pak wel even een pyjama.' Joost liep weer weg en kwam terug met twee pyjama's. 'Ik maak Harms bed ook wel even klaar.' Ik ben blij met een vriend als Joost... Iemand die weet wanneer hij moet helpen en wanneer hij niet verder moet vragen. Hij liep weer weg. 'Het was angst... Ik kon er niks aan doen... Haat me niet.' Zei Harm zachtjes. Ik pakte de pyjama die Joost had neergelegd. Ik gaf er een aan Harm. Hij deed hem niet aan. Ik pakte er een boxer voor hem en ik kleedde eerst mezelf om. Harm bleef huilen. Ik hielp hem staan en deed zijn t-shirt omhoog. Ik trok hem over zijn hoofd gooide het t-shirt in de wasmand. Ik pakte zijn broek en schoof die naar beneden. Ik en Harm keken beschaamd weg toen we bezig gingen met zijn onderbroek. Ik heb het al wel een keer met hem gedaan... Alleen dat was anders. Ik pakte zijn boxer en Harm stapte erin. Ik trok hem omhoog en keek Harm aan. 'Ik wil dit niet... Ik voel me misselijk en alles is k*t...' Zei Harm zachtjes. Ik pakte de broek en Harm deed hemzelf aan. Ik tilde Harm op en legde hem in bed. 'Waarom was dat nodig?' Vroeg Harm. Ik zag in mijn ooghoek dat Joost de kleding in de wasmachine deed en ik zei:' Omdat jij geweldig bent.' Ik ging naast Harm liggen en tranen kwamen in mijn ogen... Ik wou nog geen afscheid nemen...

RIP JOLI EN JARM....
Behalve als Jinte een keer lief doet....
Doei doei!