Vluchtten #2 {Voltooid}

Chapter 14 (The end)

Link p.o.v.

Ik haalde uit en sloeg Jeremy. Toen ik mijn hand weghaalde zag ik dat zijn wang bloedde. Ik deed de deur open en pakte snel een nat washandje en legde die tegen Harms wang aan. 'Sorry...' Zei ik zacht en ik voelde mijn eigen wang nat worden. 'Het geeft niet... ik had het ook wel verdiend denk ik.' Zei Harm zacht. Ik keek naar beneden en hoorde iemand de trap opkomen. 'Gaat alles goe hier?' Vroeg Jeremy. Ik zuchtte en zei:' Jeremy...' Maar ik kon mijn zin niet afmaken want Harm zei:' Link die sloeg me, maar ik had het verdient. Dus wees niet boos op hem.' Jeremy zuchtte en ging op het bed zitten en Harm gingen ernaast zitten. 'Harm... mag ik wat vertellen onder vier ogen?' En Jeremy keek maar mij. Ik knikte en liep weg.

Harm p.o.v.

'Jer, wat is...' Maar ik kon mijn zin nog niet eens uitspreken of Jeremy lag al huilend in mijn armen. 'I-Ik wi-wil niet m-meer!' Zei hij snikkend. 'Wat niet?' Vroeg ik. 'Alles! Ik wil weg hier.' Ik trok Jeremy op mijn schoot en sloeg mijn armen om hem heen. 'Waarom?' Vroeg ik. 'Ik k-kan niet meer...' Hij draaide zich naar me om en sloeg me, daarna viel ik bewusteloos neer.

Jeremy p.o.v.

Huilend rende ik naar het treinspoor ik zag Joost zitten. 'Joost!' Schreeuwde ik. Joost keek me heel even aan maar keek toen snel weer weg. Ik liep naar hem toe en zei:' Wat doe je hier?' 'Jeremy, als je me komt tegen houden... Ik zal niet van gedachten veranderen.' Zei hij. 'Dus jij gaat ook zelfmoord plegen?' Bij het woord zelfmoord kwam er een brok in mijn keel. Het begon te regenen en ik zag dat er een kleine glimlach bij Joost verscheen. 'Triest weer bij twee trieste jongens...' Ik ging dicht tegen Joost aan zitten en we wachtten op de trein.

Ik hoorde in de verte de trein aankomen. Ik en Joost sprongen op het spoor en wachtten geduldig af. De mensen zeiden niks, we hadden onze reputatie in het dorp. 'Jeremy, Joost, alsjeblieft stop!' Het was de stem van Harm en Link. het liefst wou ik nu terug gaan. Het is nog niet te laat... Ik trok Joost met me mee en ging razend snel van het treinspoor af. Harm en Link omarmde ons. Joost en Link begonnen te huilen en Link trok Joost mee. 'H-Het spijt me...' Zei ik zacht. 'Jer, die dit alsjeblieft nooit meer.' Zei Harm. Ik knikte en begon ook te huilen.

Happy Easter!!
SAD FLES....