Vluchtten #2 {Voltooid}

Chapter 7

Joost p.o.v.

Het is jouw schuld. Je bent niks. Iedereen haat je. De woorden werden naar mijn hoofd gesmeten. Zelfs toen Link bij me was ging het pestten door. Ik werd elke dag geslagen, maar Link kwam er nooit achter. Ik verborg het altijd. Ik zette met een mes een snee op mijn arm, hoewel ik het niet wou... ik deed het toch. Terwijl ik mezelf opsloot op een WC om niet bij de lessen te zijn... zodat ik de blikken van leeraren niet onder ogen hoefde te komen. Op een dag werd ik bij de rector geroepen. Hij zei:' Joost, gaat alles goed?' Ik wou 'ja' knikken maar barste in huilen uit. De rector kon niks anders dan lachen. Hij zei:' Je bent een nul. Je bent een huilebalk!' Ik rende huilend de school uit.

Ik werd wakker. Het was waar... iedereen haatte me. Ik stond met moeite op en hield me vast aan dingen om niet te vallen. Ik keek bij de dokterspullen en vond een klein mesje. Ik zette het tegen mijn vel aan en sneed mezelf. Ik maakte daarna met een doekje het mesje schoon en legde een ander doekje op de wond en mijn mouw erover. Ik ging weer in bed liggen en viel inslaap.

Harm p.o.v.

Ik moest weer denken aan het gesprek van een paar dagen geleden met Joost. Het liefst wou ik nu naar hem toe en kijken of het goed ging. Ik keek naar Jeremy die nog lag te slapen in een stoel van de wachtkamer. Ik stond op en liep zo zachtjes mogelijk de wachtkamer uit. Toen ik eruit was liep ik naar Joost zijn kamer. Ik zag hem rechtop op zijn bed  zitten. 'Joost, gaat alles goed?' Vroeg ik. Joost knikte en vroeg:' Hoezo dan?' 'Nou, ik moest weer denken aan ons gesprek van een paar dagen geleden.' Joost keek beschaamd weg. 'Het gaat niet dus?' Joost schudde zijn hoofd. Ik ging naast hem zitten en vroeg:' Waarom lieg je als we je willen beschermen?' 'Omdat iedereen me haat...' Zei Joost zachtjes. Ik sloeg een arm om hem heen en zei:' Joost, ik haat je niet.' 'Dat zei iedereen.' Zucht Joost. 'Wie is iedereen?' Vroeg ik. 'Mijn basisschool vrienden, mijn middelbare school vrienden, leraren, zelfs Link zei het.' 'Maar Link houd nog steeds van je.' Zei ik hoopvol. Joost keek me met een dodende blik aan en zei:' Waarom zoent hij dan met iemand anders?' Vroeg hij overstuur. Ik drukte hem tegen me aan en zei:' Hij houd echt van je. Dat beloof ik.'

Na een tijdje viel Joost in slaap op mijn schouder. Ik pakte zijn arm en deed zijn mouw omhoog. 'Ik moet het zeker weten...' Zei ik zacht. Ik zag allemaal strepen, sommige oud en sommige nieuw. Het liefst wou ik Joost wakker maken maar Jeremy kwam binnen en begon gelijk te lachen toen hij ons zag. 'Hoe gaat het met Joost?' Vroeg hij. 'Mwa... Hij denkt dat iedereen hem haat.' Jeremy pakte een stoel en ging voor me zitten. 'Waarom denk hij dat?' Ik haalde mijn schouders op. 'Ik weet wel dat hij het moeilijk heeft...' zei ik zacht. 'Hoe dan?' Ik deed voorzichtig zijn mouw omhoog. Jeremy's ogen werden groot hij stond op en maakte een gebaar dat ik met hem mee moest gaan. Ik legde Joost voorzichtig neer en liep met Jeremy mee.

We liepen het ziekenhuis uit en Jeremy schreeuwde:' Hoelang wist je dit al?! Dit is een serieus probleem! We moeten hem helpen!' Mensen de de hond aan het uitlaten waren keken ons raar aan. Het was vroeg en Jeremy stond gewoon zo te schreeuwen. 'Jer, doe rustig... mensen kijken ons raar aan...' Zei ik. 'Kan me niet schelen! Joost is f*cking depressief en wij weten het nu pas!' 'Jer, niet iedereen hoeft het te weten.' Zei ik een beetje pissig. Ik zag dat Jer zijn blik van woede naar spijt ging. 'Het spijt me...' zei hij. Ik liep weer naar binnen omdat het begin lente is en wij lopen in een T-shirt buiten rond... in de ochtend... we liepen weer naar Joost zijn kamer en ik zag dat hij er niet was. 'Jer, waar is Joost?' Vroeg ik. 'Hoe moet ik dat weten.' Plots kwam het in me op. Ik rende naar de WC en zag dat een van de deuren op slot zat en ik hoorde iemand huilen. 'Joost, doe open!' Schreeuwde ik. Het gehuil stopte en ik zag dat het slot half open ging, maar daarna weer dicht. 'Harm, ik wil je dit niet aandoen.' 'Joost, je doet me al genoeg aan als je die deur niet opendoet.' Jeremy die in de deuropening stond stond er een beetje ongemakkelijk bij. Ik hoorde iemand vallen aan de andere kant van de deur. De deur ging open en ik zag Joost zitten tegen de muur aan. Zijn armen lagen open en ik knuffelde hem. 'Joost, doe dit nooit meer alsjeblieft.' Zei ik zachtjes. Ik liet hem los en trok hem omhoog. Jeremy rende op Joost af en knuffelde hem ook. 'Joost... ik was zo bezorgd...' Zei Jeremy zachtjes. Jeremy liet Joost los en ik zag tranen in Joost zijn ogen. 'Mag ik even alleen zijn?' Vroeg Joost. 'Joost, je hebt een probleem... kunnen we jou vertrouwen?' Vroeg ik. Joost knikte en zei:' Ik moet iets doen.' Joost liep de WC uit en liep weg.

Speciaal voor Pika_Pien
Bereid je voor op de komende hoofdstukken, ze worden pittig cute