Vluchtten #2 {Voltooid}

The sad end

Harm Frieser
Jeremy Frieser
Niels (18)
Tyler (14)
Sabrina (11)

Joost Bouhof (43)
Link Bouhof (42)
Jade/Jason (15)
Emma (8)

Jeremy p.o.v.

Langzaam werd ik wakker. Harm lag nog te slapen... Zijn mond lag open en hij kwijlde op zijn kussen. Ik grinnikte en kuste hem voorzichtig op zijn haar. Sabrina was bij oma aan het logeren, dus we hadden een rustige ochtend. Ik hoorde iemand de trap afgaan... Vast Niels, die zoals altijd de eerste is. Ik zag zuchtte en ik hoorde Harm mompelen. Heel even was ik bang dat ik hem wakker had gemaakt, alleen hij draaide zich om en ik hoorde hem zachtjes snurken. Ik stond op en trok een lang shirt aan.

Beneden hoorde ik Niels praatten. Ik keek om het hoekje om te kijken wat hij aan het doen was. Hij lag op de bank met zijn laptop op zijn schoot. Ik zag een meisje op het beeldscherm. Ik lachte zachtjes en ik liep voorzichtig naar Niels toe. Ik legde een hand op mijn schouder en Niels schrok daardoor zo erg dat hij bijna zijn laptop liet vallen. 'Jezus Pap!' Ik lachte en ik hoorde het meisje ook lachen. 'En wie ben jij?' vroeg ik aan het meisje. 'Ik ben Nora,' zei het meisje. Ze was iets getinter en had zwart kroes haar. Ik zwaaide en zei:' Niels, ik ga weer naar boven. Veel plezier met je meisje.' 'Pap, ze is niet míjn meisje,' zei Niels geïrriteerd. Ik liep weer naar boven en zag Harm op het bed zitten. 'Goedemorgen schoonheid,' zei ik en ik ging naast hem zitten. Harm was aan het prutsen met de ring die om zijn vinger zat. De ring was van goud. 'Gaat alles goed?' vroeg ik. Harm knikte en ging tegen me aan liggen. Ik sloeg een arm om hem heen, en zo bleven we zitten.

Het was half tien en ik zat samen met Niels en Harm aan de ontbijt tafel. 'Goedemorgen Ty,' zei Niels wanneer Tyler vroeger dan normaal uit bed kwam. 'Goedemorgen,' zei Tyler opgewekt. Er klopte iets niet... Het was maandag en normaal was Tyler nooit zo blij. 'Blij dat je vandaag vrij bent?' vroeg Tyler aan Niels. Niels knikte -wat begrijpelijk is- Tyler pakte zijn tas in en pakte een appel waar hij een hap uitnam. Vaak nam Tyler altijd een appel of een banaan. Hij is niet echt een ochtendtype... Na een paar minuten ging de bel. Verbaasd vroeg Niels:' Wie is dat?' 'Jason. We lopen samen naar school,' zei Tyler en keek nog één keer of zijn haar goed zat. De bel ging nog een keer. Tyler liep naar de voordeur en liep samen met Jason naar school. 'Jason is echt verandert...' zei Harm zacht. Ik knikte en zei:' Hopelijk is hij nu wel blij...' Niels grijnsde toen hij via jet raam Jason en Tyler zag lopen. 'Wat is er zo grappig?' vroeg Harm. Niels rolde met zijn ogen en zei:' Tyler is verliefd! Zie je dat niet?' Ik glimlachte en zei:' Laat die jongen toch Niels... Vertel jij Harm maar over jou vriendinnetje!' Beschaamt keek Niels weg en hij trapte me onder de tafel. 'Ik haat je,' siste hij. 'Niels, vertel het maar,' zei Harm en hij leunde met zijn hoofd op zijn hand. 'Ze heet Nora en ze is mijn vriendinnetje niet?' schreeuwde Niels. Hij stapte boos van tafel en zei:' Jullie zijn zo vermoeiend!' Hij liep naar boven en ik voelde me ook wel schuldig. 'Hij is sowieso verliefd,' zei Harm lachend. Ik lachte ook en ging weer verder eten.

Sabrina sprong in mijn armen en ik tilde haar op. 'Hoe was het?' vroeg ik terwijl ik naar binnen liep. 'Leuk, we gingen naar het park en ik zag allemaal verliefde stelletjes!' Ik lachte en zei:' In huis is ook iedereen verliefd.' Sabrina keek me aan met grote ogen en vroeg:' Echt? Op wie is Tyler?' 'Je kent Jason wel? De zoon van Link en Joost?' vroeg ik. 'Jade? De dochter? Ik vind haar eng... Ze doet raar,' zei Sabrina. Ik zette haar neer en zei:' Zeg dat maar niet tegen Tyler.' 'Wat niet tegen me zeggen?' vroeg Tyler. Hij stond samen met Jason achter ons zijn jas uit te doen. 'Dat dat eng is!' zei Sabrina en ze wees naar Jason. Ik stond er ongemakkelijk bij. 'Waarom ben ik eng?' vroeg Jason. Sabrina verschuilde zichzelf achter mij. 'Jason is niet eng! Hij is lief,' zei Tyler en hij kuste Jason op zijn wang. 'Hij is vies! Je mag hem niet kussen Tyler! Jade is een rot kind!' Sabrina trok aan Tylers arm. 'Ik ga maar weer... Ik ben hier niet echt welkom. Ik kom wel nooit meer... Doei Tyler,' zei Jason en hij trok zijn jas weer aan. Ik zag de tranen in zijn ogen staan. Tyler wou Jason een kus geven, alleen hij draaide zich om. 'Het is beter zo... Ik wil geen ruzies tussen jullie veroorzaken,' zei Jason en hij liep huilend weg. Boos keek Tyler ons aan. 'Jij kreng! Jij klote kind dat altijd alles moet verpesten! Ik haat je!' schreeuwde hij. Hij rende naar boven en sloeg de deur van zijn kamer zo hard achter zich dicht dat je het beneden nog kon horen. Sabrina begon zachtjes te huilen en ik troostte haar, daarna liep ik naar boven.