Gale's Games ~Part 2

5. District 8 & 7

Ik zit chagarijnig op een stoel aan het ontbijt. Katniss heeft de halve nacht liggen huilen en gillen. En toen kwam Effie om 7 uur... Boos gris ik een broodje uit de mand en kwak er wat jam op. Haymitch kijkt me lachend aan en Katniss zit ook te giechelen. 'Jíj hebt me anders de hele nacht wakker gehouden!' roep ik naar Katniss. Katniss stopt meteen met lachen en probeert serieus door te eten. Ik prop mijn eten naar binnen en loop zo snel mogelijk naar mijn kamer. We zijn er bijna. Ik heb echt geen zin. Ik kende de tributen niet, maar leef toch echt mee. Ik zie nieuwe kleren liggen. Een zwarte trui, een donkergroene spijkerbroek en bruine veterschoenen. Weer prachtig. Ik neem een rozendouche (ja, wauw, echt vreselijk zoet) en doe de kleren aan. De trein komt tot stilstand en ik loop naar de uitgang. District 8, textiel. Dan zou je denken dat ze normale kleding hebben, maar niets lijkt minder waar als ik uit de trein stap. Overal kinderen en moeders in gewone lappen stof of in doeken. En armoede... Ik wou dat ik eten uit de trein had. Dan kon ik dat uitdelen. Ze zijn heel mager. Ze kijken ons met grote ogen aan. Een mager meisje, die ik een jaar of 8 jaar schat, komt naar me toe rennen. Ze pakt mijn trui. 'Heb jij wat te eten voor me?' fluistert ze zachtjes. 'Hé, jij daar!' roept een vredebewaker en hij schopt het meisje aan de kant. Het meisje zakt in elkaar en ze krijgt nog een slag met de stok. 'Hou op!' schreeuw ik naar de vredebewaker. 'Laat dat meisje met rust!' Het meisje strompelt overeind en schuifelt naar haar moeder met tranen in haar ogen. Iedereen maakt een pad vrij naar het gerechtsgebouw. Mensen aan de kant smiespelen en wijzen naar mij en Katniss. 'Red ons,' fluistert een vrouw nog wanhopig. Vol ellende kijk ik naar de mensen en ik wou dat ik ze kon helpen.

We worden weer ingeleid met hetzelfde verhaaltje als in de andere districten. Ik kan het zowat dromen. We lopen door de deur en stappen naar het podium. Ik schrik van het beeld wat ik zie. In alle andere districten stonden de mensen bang en stil voor zich uit te staren. Maar hier is het anders. Alle mensen schreeuwen en wijzen naar het podium. 'Opstand!' roept er iemand uit het publiek. 'Ben ons symbool!' 'Help ons!' Wanhopig kijkt Katniss voor zich uit en ik besluit het eerste het woord te nemen. 'Zo willen wij het zien!' zeg ik eerst. 'Kijk naar die kinderen!' Ik wijs naar de jongen en het meisje uit district 8 op het scherm achterin. 'Zij zijn weer een slachtoffer. Elk jaar vallen er nieuwe slachtoffers. Maar niet alleen de kinderen, alle mensen in de districten worden slachtoffers van het brute geweld en de uithongering van het Capitool! Ik pik dit niet langer!' Een vredebewakers trekt mij het podium af en een andere bewaker sleurt Katniss achter me aan. We worden het gerechtsgebouw ingeduwd en tot mijn verbazing moeten we meteen beginnen met het diner. Schijnbaar denken veel belangrijke personen in het district net zoals de inwoners. De burgemeester bijvoorbeeld geeft me een schouderklopje. Een wethouder uit het district fluistert nog zachtjes 'goed zo' in mijn oor. Maar andere feestgangers denken er heel anders over. De Capitoolvierders kijken me arrogant aan en roddelen over mij. Het interesseert me geen bal. Ik moet wel echt lachen als Katniss met een vies gezicht naar me toe loopt. 'Ik had me net toch iets vies,' fluistert ze in mijn oor.' Nieuwsgierig kijk ik haar aan. 'Nou, ze hebben hier dus een drankje en als je dat drinkt, moet je overgeven, zodat je weer kan eten,' zegt ze. 'Ik had het bijna opgedronken...' Ik lach me stuk. Na een tijdje loop ik naar de toiletten. Ik zie een paar Capitoolinwoners met het roze drankje in hun handen bij de wasbak staan. Ik probeer mijn lach te onderdrukken. Maar als ze het opdrinken en naar de wc rennen en ik braakgeluiden hoor, kom ik niet meer bij. Ik loop hikkend van het lachen naar Katniss en zo heb ik af en toe nog best een leuke avond. Behalve erop na dat ik bijna wordt vermoord. Behalve dat het Capitool me haat. Behalve dat mijn familie in gevaar is. Niet aan denken Gale, en als ik weer denk aan de mensen op de wc, kan ik weer lachen.

Ze kust me. Het is een warm gevoel. Wat is ze toch mooi. Verderop rennen mijn broertjes en Prim door het Weiland. Papa zit er weer met mijn moeder tegen zich aan. Ze heeft Posy vast. Katniss' vader en moeder zitten ernaast. Rue en Tresh lopen achterin het Weiland en rennen naar ons toe. 'Tortelduifjes!' gilt Rue en Tresh buldert van het lachen. We trekken ons er niks van aan en blijven kussen. Het groene gras kietelt me in mijn oren en ik heb de leukste, mooiste en liefste vriendin die je maar kan hebben. Gegil. Geschreeuw. Rue krijgt een speer in haar hart. Tresh een mes in zijn oor. Katniss' vader en mijn vader ontploffen door een mijn en onze families worden vermoord door vredebewakers. Gegil.

Ik word wakker en zie Katiss half hyperventilerend naast me zitten. Ze gilt en ik schiet overeind om haar te sussen. Ze kalmeert en loopt naar de badkamer voor een glaasje water. Ik voel dat mijn handen trillen en ik tranen op mijn wangen heb van mijn eigen droom. Ik veeg de tranen weg en ga ook zelf een glaasje water halen. Katniss staart voor zich uit in de spiegel en ik kijk ook in de spiegel. 'Kijk ons nou Gale,' zegt Katniss zachtjes. 'Getraumatiseerde mensen door een idioot en ziek spel. Eigenlijk nog kinderen waarvan hun families leven op het spel staan. Een jaar geleden waren het nog gelukkige mensen. Armoedig, maar ze lachten.' Ik kijk triest in de spiegel. Er stroomt een traan over mijn wang. Katniss veegt hem weg en ik sla mijn armen om haar heen. Ze kust me. ZE KUST ME! Mijn droom! Ik kus haar terug. We blijven best lang zo staan. Ik knuffel haar en ze geeft me nog een kus. Ik kus haar terug op haar mond. Ze laat me los. Jammer, ik had er langer willen staan. Tuurlijk kan dat niet, maar ja. 'Ik hou van je Gale,' zegt Katniss. 'Maar... Als mijn vriendje? Dat moet ik nog ontdekken. Maar dat komt goed. Wie weet, op een dag.' 'Op een dag,' fluister ik in haar oor en geef haar nog een kusje op haar voorhoofd.

Ik word wakker van de gillende Effie die ons wakker roept. Katniss schiet overeind en ik word rustig wakker. Ik heb de andere helft van de nacht vredig geslapen. En Katniss ook. Katniss loopt naar de badkamer en ik hoor de douche aangaan. Ik heb geen zin om te douchen, dat doe ik vanavond wel. Ik trek de mooie kleren aan die al klaar liggen. Vandaag district 7, bomen en papier. De tributen uit dat district hebben altijd belachelijke kleding aan. Gelukkig heeft Portia iets moois gemaakt, wel groen. Een donkergroene broek en een lichtblauw vest. Groene sneakers. Ik trek het aan en wacht op Katniss. Ik lees een stukje uit "Capitool en hun districten", vooral een stukje over 7. Ik weet al een beetje wat ik daarover ga zeggen. Katniss loopt naar buiten en ze ziet er weer geweldig uit. Ook een beetje groenig en gekruld haar. Prachtig. 'Gale?' vraagt Katniss zachtjes. Ik kijk op uit het boek. 'Kunnen we dat van vannacht even vergeten?' vraagt ze twijfelend. 'Maar ik wil het niet vergeten Katniss,' zeg ik zachtjes tegen haar. 'Ooit Gale, dan komt het wel,' zegt ze. Ik zucht en sta op. We lopen naar de ontbijt tafel. Hetzelfde als alle andere ochtenden die ik samen met deze 4 mensen heb beleeft. Dronken Haymitch en Effie die haar krantje leest. Ik ben blij dat ik al omgekleed ben, want we zijn al in district 7. Ik prop snel 2 broodjes naar binnen en Effie duwt ons naar de uitgang als de trein tot stilstand komt. Iedereen komt kijken. Ik had me wat voorgenomen en dat doe ik ook. Onderweg naar het gemeentehuis deel ik de broodjes uit de trein uit. Oude vrouwtjes, kleine kinderen, volwassen vrouwen of arbeiders: ik wil iedereen blij maken. Ze zijn wel snel op, maar dat mag mijn pret niet bederven. We worden het grote lelijke gebouw ingeduwd. 'De winnaars van de 74e Hongerspelen, Katniss Everdeen en Gale Hawthorne!' Geklap. Geduw van Effie en daar staan we weer. Ellendig te kijken naar de gestorven tributen. De mensen zijn weer strijdlustig. Helaas mag ik vandaag niets zeggen. Katniss moet de hele tijd aan het woord zijn. Ze leest het belachelijke kaartje voor en de mensen protesteren. 'Vertel ons wat je echt denkt!' wordt er geroepen. We worden alweer halverwege de speach het podium afgehaald en weer geen diner. Ik heb het goed gedaan. Volgens mezelf. De mensen willen een opstand.