Gale's Games ~Part 2

District 6 & 5

Effie klopt op de deur. Effie klopt op de deur?! Ze komt niet binnenstormen?! 'Komen jullie eten?' vraagt ze zachtjes. 'Ja!' roep ik. Ik hoor haar weg schuifelen. Wat is er mis met haar? Ze is een beetje eng stil. Echt, ik word er bijna bang van. Ik schud Katniss zachtjes wakker en als ze haar ogen opent loop ik naar de badkamer. Ik neem een snelle douche en trek wat simpele kleren aan. We zijn toch nog niet in district 6. Vandaag hebben we district 6, het district van de vervoermiddelen. Hovercrafts en auto's worden hier in de fabrieken gemaakt. Ik loop samen met Katniss naar de ontbijtcoupé waar me iets opvallends opvalt. Oké, Haymitch is weer dronken, dat is normaal. Maar Effie leest haar krantje niet. Ze staart een beetje doelloos voor zich uit. 'Morgen,' zeg ik hard en schuif mijn stoel naar achter en neem plaats. Effie schrikt op uit haar gedachten. Ze maakt een duidelijk shockje van schrik en kijkt me aan. 'Goedemorgen Gale,' probeert ze blij met een nep glimlach te zeggen. Ik zie heus wel dat het nep is. Ik besluit netjes te eten zodat Effie zich niet te opgefokt voelt. Ik bestudeer Effie een beetje tijdens het eten. Het valt me op dat ze onder haar hele laag make up een beetje witjes is. Ik zou Effie wel eens willen zien zonder pruiken en make up! 'Heb je een nieuwe kleur make up, Effie?' vraagt Katniss. Het kon wel telepathie zijn, schijnbaar ziet Katniss het ook. Effie veegt geschrokken door haar gezicht. 'Nee?' vraagt ze geschrokken. Ze pakt snel een spiegeltje en kijkt erin. Ze smeert een hele kwak roze in haar gezicht. 'Beter?' vraagt ze. Katniss en ik kijken elkaar aan en knikken maar ja. Dan zegt Effie (ja, zegt, eng) dat we ons moeten omkleden. Ik loop naar mijn kamer en zie de mooie kleren liggen. Zachtjes wrijf ik over de stof en trek het aan. Effie komt me halen. Katniss is er nog niet en ik grijp mijn kans. 'Effie?' vraag ik zachtjes. Effie kijkt me aan. 'Is er iets?' vraag ik. Effie kijkt naar benden. Als ze weer omhoog kijkt, heeft ze tranen in haar ogen. 'Ze hebben me gebeld, Gale,' fluistert ze. 'Ze?' zeg ik vragend. 'Het Capitool,' zegt ze snikkend. 'Ik moet je onder bedwang houden, anders nemen ze wraak.' Geschrokken kijk ik op. 'Op wie?' Vraag ik zachtjes. 'Mijn familie,' zegt ze. 'Mijn twee dochtertjes...' Effie heeft kinderen?! Ik begin medelijden met deze vrouw te krijgen. 'Schema,' fluistert Effie en ze veegt haar tranen weg. Ze probeert weer een beetje te huppelen en we pikken Katniss op.

Gadverdamme. Wat een eten. Belachelijk. Ik zit aan het diner van district 6. Er is te veel eten. Heel district 12 kan hier van eten. En die idiote feestgangers kotsen het gewoon weer uit. Walgelijk. Ik loop naar Effie en verzin de leuke smoes dat ik echt ónwijze hoofdpijn heb. Effie roept Katniss meteen en godzijdank gaan we naar de trein. Ik heb eerlijk gezegd niet veel gegeten in 6, dus ik loop met Katniss naar mijn kamer en bestel wat te eten. Katniss ligt al in bed en doezelt langzaam in. De chocomelk en broodjes worden bezorgd en eet het langzaam op. Ik probeer ervan te genieten, maar ik pieker. Over mijn familie. Ik mis ze zo erg. Ik kan niet wachten tot we terug zijn. Ik zet het dienblaadje op het bureau en begin wat door de trein te wandelen. In de zitkamer kom ik Effie tegen. Haymitch zit verderop in de eetkamer te drinken en die krijgt hier toch allemaal niks van mee. Ik plof naast haar neer. 'Effie?' zeg ik zachtjes. 'Het spijt me... Maar... Kun je me wat vertellen? Over je familie?' Effie kijkt een beetje geschrokken maar knikt dan. 'Ik zal je mijn verhaal vertellen,' fluistert ze. 'Toen ik 30 was, kreeg ik een brief in de brievenbus. Er stond in dat ik voortaan district 12 moest mentoren. Ik moest een mentor worden. Ik wilde dit absoluut niet en ik protesteerde dan ook flink. Toen ik moest beginnen voor een repetitie, ben ik niet komen opdagen. Ik ging toevallig boodschappen doen met mijn 2 dochtertjes en mijn man zou thuisblijven. Ik kwam thuis en mijn man was weg. Ik moest mentor worden en werd meegenomen. Ik moest meewerken, anders zou ik hem niet meer terug zien. Toen ik uiteindelijk mijn eerste mentorjaar begon, zag ik mijn man. In het apartement van district 12. Als avox.'

Ik ben nog steeds diep in shock. Het verhaal van Effie heeft me diep geraakt. Ze doet dit gewoon alleen maar voor haar familie. Niet voor haar lol. Ze doet net zo haar best als mij en Katniss, voor onze families. Het is ochtend en we zijn bijna in district 5. Ik durf Effie eigenlijk niet onder ogen te zien en ik bestel wat eten. Ik trek de mooi neergelegde kleren aan en eet mijn broodje met kaas langzaam op. Ik zit diep na te denken. Eigenlijk wil ik Effie helpen, maar de rebellen ook. Ik pieker flink en wil het eigenlijk met Katniss bespreken en ook weer niet en.... Oh, ik weet het niet. Ik vraag wel gewoon of Katniss vandaag het woord neemt. Ik denk al helemaal aan dat rot diner en begin een beetje te zweten van de spanning. Met een vies gezicht veeg ik mijn gezicht af en loop op het geschreeuw van Effie af. Tijd voor district 5.

Boos lig ik in bed. Mijn vuisten zijn gebald en de tranen stromen over mijn wangen. Ik ben heel erg boos. In district 5 was het een puinhoop. Alle mensen waren onrustig en strijdlustig. Katniss hield haar toespraak en de mensen begonnen te schreeuwen. Ze riepen dat we moesten vechten en zo snel mogelijk. Katniss stond een beetje ongemakkelijk en de vredebewakers grepen in. Ze schoten random in het publiek en er vielen 5 mensen neer. Dood. 5 Onschuldige mensen. Mensen die hier allemaal niks aan kunnen doen. Die in opstand komen voor een waardeloos ziek spel. Maar het ergste was dat we niks konden doen. De mensen vielen neer en de vredebewakers sloegen de mensen uit hun weg. Vele vielen op de grond uit zwakte, maar waren niet dood. Ik stond te schreeuwen en te drammen, maar het hielp niks. Katniss stond te huilen en riep dat  het moest stoppen. Haymitch trok ons van het podium af en een helemaal in paniekerige Effie riep dat we naar de trein moesten. 'Geen diner?' vroeg Katniss huilend. Effie schudde haar hoofd en duwde ons de trein in. Ik ben meteen naar mijn kamer gestormd en nu lig ik al mijn spanning uit te huilen. Uit ellende bestel ik heel veel eten. Ik eet zoveel ik kan en trek al mijn kleren uit, behalve mijn ondergoed. Ik ga in bed liggen en ik huil. Met hele lange uithalen. Ik mis hem. Ik heb hem altijd al gemist, maar nooit zo erg als nu. En ik heb nog nooit zo hard gehuild, behalve bij zijn dood. Ik wou dat ik in de armen van mijn vader lag. Ik mis hem heel erg. Ik wil hem terug. Stomme mijnen. Katniss komt mijn kamer binnen geschuifeld en ik probeer te stoppen met huilen. Ik moet haar troosten, niet mezelf. Ze kruipt bij me in bed en wormt zich in mijn armen. 'Help,' fluistert ze zachtjes. 'Help mij ook,' fluister ik terug.

Heeey!

oké, het duurde wat langer, sorry daarvoor, maar ik had een vet leuk idee opeens. En een beetje weinig tijd. Maar ik hoop dat jullie het leuk vinden en blijven voten!

Xxxx