Gale's Games ~Part 2

13. "Back to Hell"

Rory P.O.V

'Gale Hawthorne.' De woorden dringen tot me door. Mijn broer Gale gaat terug de Arena in. Hij heeft me vertelt dat ze hem haten. Ik ben bang dat ze hem echt gaan vermoorden. Gale loopt naar Effie toe. Ik zie dat hij zijn tranen inhoud. Hij moet geen zwakte laten zien. Ik bedenk me opeens ook iets. Ik wil ook een rebel zijn. Ik wil mijn broer helpen. Ik druk mijn 3 vingers tegen mijn lippen en daarna in de lucht. Al snel doen mama, Vick, miss Everdeen en mijn Prim mee. En als daarna het hele district voel ik me erg tevreden. Maar de tevredenheid verdwijnt al snel als ze Gale het Gerechtsgebouw induwen en trekken. Katniss wordt er ook nog achteraan gesleurd. 'Katniss!' gilt Prim. 'Gale!' roep ik zo hard als ik kan. Maar ze zijn weg. Ik druk Prim sussend tegen me aan. 'Ze... Ze komen wel terug,' fluister ik zachtjes in haar oor. De deur klapt dicht en ze zijn weg. En misschien zie ik ze wel nooit meer terug. Het plein wordt langzaam leeg geruimd en ik slof zachtjes naar huis. Mama en miss Everdeen lopen snikkend naast elkaar. Ik pak Prim's hand stevig vast. Ik kan haar nooit kwijtraken. Samen lopen we naar ons huis in de Winaarswijk. Mama en miss Everdeen zetten thee en ik duw Posy en Vick voor de tv. Ik trek Prim mee naar boven en we gaan naar mijn kamer. Ze gaat op mijn bed zitten. Ik moet me nu sterk houden. Ik moet me gedragen als de man. Bij Prim stromen er nu tranen over haar lieve wangetjes. Ik sla mijn arm om haar heen. 'Ze komt terug,' sus ik zachtjes. 'En Gale dan?' snikt ze. 'Hij ook,' probeer ik zo overtuigend mogelijk te zeggen. Ookal weet ik dat het Capitool die fout niet meer maakt. Dan gebeurt het. Waar ik over droomde. Prim duwt een kus op mijn lippen. Het is een heel warm gevoel. Mijn eerste kus. Ik kus haar terug en hou haar lieve hoofd vast. Na een paar minuutjes laat Prim los. 'Ik hou van je,' fluistert ze. 'Ik ook van jou,' zeg ik zachtjes terug. 'Kom, we gaan naar de boetes kijken,' zegt Prim en ze wrijft haar tranen weg. Ik knik en hand in hand lopen we naar beneden.

Gale P.O.V

We zitten met z'n alle in de eetwagon. Effie loopt wat te babbelen en Katniss en ik kijken wat voor ons uit. Haymitch kan weer eens niet van de alcohol afblijven, gelukkig blijft Katniss nu wel op afstand. Effie begint opeens heel enthouisiast te praten. 'Jongens,' begint ze. Ze kijkt mij en Haymitch doordringend aan. 'Ik ga voor jullie 2 iets gouds regelen,' zegt ze opgewonden. 'Katniss heeft haar gouden Spotgaaienpin, ik heb mijn haar!' 'Eeeeeeeh, en waarom is dat?' vraagt Haymitch. Geïriteerd kijkt Effie naar Haymitch. 'We laten ze zien dat we een team zijn,' zegt Effie. 'Want dat zijn we toch ook?' Katniss pakt Effies hand en knijpt erin. 'Bedankt,' zegt ze. Effie glimlacht vrolijk en Haymitch en ik geven haar ook een hand. 'Waar hadden jullie zelf aan gedacht?' gaat Effie daarna verder. 'Wat dachten jullie van een armband voor Haymitch en een ketting voor Gale?' vraagt ze vrolijk. Ik vind het allemaal goed. Daarna eten we nog wat en dan ga ik naar mijn kamer. Ik ben doodmoe en heb nergens meer zin in. Ik trek mijn kleren uit en duik in mijn bed. Morgen zijn we terug in de hel. Het Capitool.

De volgende ochtend word ik inderdaad vroeg gewekt door Effie. 'We zijn er bijna!' gilt ze vrolijk op de vroege morgen. Langzaam word ik wakker en kijk verdwaasd recht in het gezicht van Effie. 'Opstaan!' roept ze blij. De dekens worden van me afgetrokken en dan moet ik wel opstaan. Ik neem een snelle douche en trek wat simpele kleren aan. De broek en de rode trui zijn wel goed genoeg. Vandaag is de tributenparade. Ik heb er nu al geen zin in. Ze zullen me wel net als vorig jaar weer helemaal kaal knippen. Vreselijk. Ik loop sloom door de trein en vind uiteindelijk de eetkamer waar Katniss al klaar zit. Haymitch ligt op de bank te slapen met een mes in zijn hand, die ga ik maar even niet wakker maken. Ik schuif langzaam aan tafel en eet wat broodjes. Na een tijdje wordt het weer donker. Ik weet al waar we zijn. De tunnel naar het Capitool. Katniss knijpt nerveus in mijn hand. Ik knijp zachtjes terug. En dan verschijnen de spuuglelijke wolkenkrabbers. Dan verschijnen de mensen op het station. Het is werkelijk weer oogverblindend. Wat een ellendig gezicht. De kleuren zijn weer extreem fel. Ik heb echt geen zin om te gaan zwaaien en blijf arrogant voor me uitstaren. Ze bekijken het maar.