Gale's Games ~Part 2

18. Dag 1

Ik lig maar wakker in het bed. Katniss ligt op mijn borst. Het lijkt allemaal zo vredig. Het is pas 5 uur. Over 1 uur worden we gewekt. De zon komt langzaam op. Het zonlicht schijnt langzaam in onze kamer. Alle spuuglelijke wolkenkrabbers komen weer tot leven. Katniss zucht diep. Ik doe maar mee. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik kan zoveel liegen als ik wil, het komt niet goed. Dat weet ik zelf maar al te goed. We komen er niet samen uit. We zullen niet overleven. Onze families zijn niet in gevaar. Allemaal leugens. We liggen nog even, maar om 6 uur wordt er op de deur geklopt. Katniss wordt opgehaald en ik blijf alleen achter. Ik ben wel vaker alleen, maar ik voel me gewoon zo alleen. Alsof er niemand is die me wilt helpen. Ook al weet ik dat er ontzettend veel mensen achter me staan. Ik denk dat ik even een kleine paniekaanval krijg of zo, maar ik hou me sterk. Ik moet er nu alles aan doen om me goed voor te bereiden op de Arena. Ik moet eten. Je weet niet of je snel weer gewoon kunt eten om je maag mee te vullen. Ik moet drinken. Je weet niet of je zuiver en zoet drinkwater zult vinden. Ik moet me douchen. Je weet niet of je snel schoon kunt worden. Als je vies bent, heb je sneller kans op infecties. De deur gaat open en een avox legt mijn pak voor de arena neer. Hij buigt heel diep. Ik steek mijn hand op en met een triest gebaar gaat hij weer weg. Ik voel eens zachtjes aan het pak. Het is helemaal niet warm houdend of beschermend. Het is gewoon dun. Ook zit er een soort riem aan. Ik stap snel onder de douche en trek het pak aan. Het is best strak. Ik bestel een stevig ontbijt en eet het stilletjes tegen mijn bed aanleunend op. Ik schrok zo snel mogelijk 5 boterhammen naar binnen en drink liters water. Op een gegeven moment moet ik zo wat kokhalzen en dat is mijn teken om nu even te stoppen. Ik ga nog een keer naar de wc en loop dan schuifelend naar de lift.

Onderweg loopt mijn spanning heel erg op. Misschien ben ik over een uur wel dood. Ik kom in een ruimte waar Portia op me wacht. 'Ben je er klaar voor?' vraagt hij bezorgd. Ik knik witjes terug. Portia aait door mijn haar. Naast de ruimte staat een hovercraft en als snel gaan we in de hovercraft zitten. Ik word alweer een beetje misselijk als we opstijgen, maar ik probeer rustig te blijven. 'Rustig blijven ademhalen,' sust Portia. Ik knik. Een vrouw komt naar me toe. Ik voel me net verdoofd. Mijn angst neemt mijn hele lichaam over. 'Geef me je arm,' snauwt ze me toe. Als een robot til ik mijn arm op en ze duwt hardhandig mijn tracker in mijn arm. Ik kreun licht. Hij doet echt heel erg pijn. Het duurt erg lang eerdat we op de locatie zijn. Ik schat dat we er ongeveer een half uur hebben gevlogen. Als we landen, worden Portia en ik weer naar een andere ruimte gebracht. Hier is vast het afscheid. Ik sta lang in Portia's armen. Waarom is hij zo lief? Hij steunt me zo. We blijven heel lang staan, tot de bekende stem ons verstoord. '60 seconden tot lancering,' zeurt hij door de ruimte. Portia laat me los en kijkt me recht in mijn ogen aan. 'Weet je,' zegt hij zuchtend. 'Ik heb nog nooit zo'n vriend gehad als jij. Jij bent gewoon een goede vriend. Ik ga je missen als je er niet meer bent. Maar ik weet dat je eruit komt, hoor. En ik weet ook dat je een oogje hebt op Katniss.' Hij grinnikt. 'Dat zie je zo. Jullie redden het wel.' '20 seconden tot lancering,' schalt de stem weer. Ik slik een brok in mijn keel weg. 'Ik.... Ik weet niet wat ik moet zeggen. Bedankt voor al je kleren. En bedankt voor je steun. Jij bent ook een vriend uit duizenden.' En dan is de laatste omhelzing. '10 seconden tot lancering,' schalt er voor de laatste keer. Ik maak me los en stap stilletjes in de grote buis. De stem telt af en bij 1 blaast Portia een vriendschappelijk kusje. De buis schiet omhoog. Ik krijg weer een kleine paniekaanval, maar denk aan Portia's woorden. Adem in, adem uit, Gale. Het werkt en ik kalmeer een beetje. Als ik eenmaal boven ben, kan ik eerst bijna niks meer zien. Het felle licht van de nep zon schijnt in mijn ogen. Als ik mijn ogen fatsoenlijk open doe, kan ik mijn ogen niet geloven.

Wat is dit nu weer?! Mijn ogen vallen het eerst op het water. Helderblauw water (wat me zout lijkt) klotst onder me. Er staan rijen stenen tussen. In het midden is de bekende Hoorn des Overvloeds. Ik zie al snel een boog en een rij messen. Die zijn voor mij. Dan valt mijn oog op de bomen. Het zijn geen normale loofbomen. We hebben ooit op school geleerd dat het een tropisch regenwoud is. Palmbomen en nog meer andere exotische bomen. Het betekent niet veel goeds. Het schijnt onder de beesten te zitten en het is er heel warm. Dat warmte klopt. Het is ontzettend warm hier. Het kan wel 40 graden zijn. De zon brandt fel in mijn gezicht. Aan het water is ook nog een zandstrand. Dan klinkt de bekende stem van Claudius Tempelsmith. 'Laat de 3e Kwartskwelling en 75e Hongerspelen beginnen. En mogen de kansen immer in je voordeel zijn.' Nu gaan ze aftellen. Ze tellen dit keer af vanaf 10 seconden. 10, 9, 8. Ik ga in een starthouding staan. Ik zal moeten duiken. 7, 6, 5. Ik kan gelukkig zwemmen. Ik zet mijn rechtervoet voor. 4, 3, 2... 1. Het kanon klinkt en met een soepele duik plons ik in het water. De spanning giert door mijn lijf. Het water is inderdaad zout en ik ren de stenen rij op. De jongen uit 8 rent vlak voor me. Ik voel me heel wreed, maar ik duw hem van de stenen af. Het spijt me heel erg. Het liefst zou ik heel hard sorry schreeuwen, maar daar heb ik even geen tijd voor. Mijn hart bonkt als een gierende in mijn keel, maar ik ren door. Ongeveer tegelijk met Katniss kom ik aan. Katniss grijpt gelijk de boog. Ik pak wat messen en een boog en kijk dan verdedigend om me heen. Ik gooi een mes naar Enobaria, maar ze duikt weg. Finnick komt ook aanrennen. Ik besluit hem geen pijn te doen. Hij grijpt een drietand. 'Ik zie je nog wel, bondgenoot,' fluistert hij grinnikend in mijn oor. Daarna tilt hij Mags op en rent hij het oerwoud in. Katniss en ik verdedigen de hoorn en na een tijdje komen Johanna en Beetee aanrennen. Beetee rijkt meteen naar een soort draad. 'Wat is dat?' vraag ik een beetje geïrriteerd. Hij kan beter een wapen pakken. Hij negeert mijn vraag en rolt hem op. Dan niet. Johanna pakt meteen een bijl. De Beroeps staan verderop te overleggen. Wiress komt ook aanrennen en is duidelijk geschrokken. Ze zegt niks meer. De andere tributen zijn de jungle ingevlucht. We pakken alles wat we nodig hebben en rennen dan als een stel apen de jungle in.

We rennen wel een half uur. Gelukkig hebben we allemaal een conditie opgebouwd. Na een tijdje wil iedereen wel even uitrusten. Iedereen is ontzettend aan het zweten en ik ben zelf helemaal uitgedroogd. 'Wat een zieke grap,' fluistert Johanna sissend van woede. 'Een oerwoud. We zijn geen apen. Verdomme.' Iedereen is uitgedroogd en ik denk dat iedereen nu alleen nog maar aan water kan denken. 'Jezus, wat is het warm,' zegt Katniss vermoeid. Iedereen knikt instemmend. We kijken om ons heen naar zoet water, maar niemand vangt een signaal op.

De rest van de dag lopen we maar wat rond. We vinden geen spoor van water, maar gelukkig komt Beetee erachter dat er een krachtveld is. Die zijn dodelijk, dus dat was wel handig van Beetee. Als avondeten eten we wat noten en bananen die we vinden. Nog steeds vinden we geen water en ik denk dat als ik snel geen water krijg, ik gek word. 's Avonds is iedereen kapot en we verdelen de wachten. Beetee en ik gaan als eerst, dan Katniss en Wiress en Johanna wil wel in haar eentje. We maken een bedje van bladeren. Er gebeurt niet veel. Ik schat dat het ongeveer 9 uur is. Om half 1 mogen we Katniss en Wiress wakker maken. Er gebeurt eerst niet veel, maar ongeveer een uurtje later landt er een parachute. 'Water!' schreeuwen Beetee en ik tegelijk en we rennen naar de parachute. Johanna en Katniss schrikken ook wakker en lopen ons enthousiast achterna. Ik ruk de parachute zowat open. Er zit een raar dingetje in. Hij is van zilver en heeft een aparte vorm. Hij is van Haymitch en er zit een kaartje bij:

Opdrinken maar -H

Vragend kijken we naar het dingetje, maar Beetee schijnt het te weten. 'Een tap!' roept hij opgewonden. Hij rent naar een boom en stampt met een steen het ding in de boom. Opeens weet ik het. Water! Uit de boom! We kijken allemaal hoopvol naar de boom, en ja hoor: er komt water uit! Iedereen zucht opgelucht en gaat boven de tap hangen. Het ziet er heel goor uit, maar iedereen heeft zo'n dorst. Ik eet hem bijna op. Als iedereen zijn dorst heeft gelest, gaat iedereen weer liggen. Ik doe nog snel even mijn behoefte in de struikjes. Ik heb veel in een keer gedronken, maar ik voel me niet meer zo uitgedroogd. Ik loop terug naar Beetee en we gaan weer zitten. Er gebeurt niet meer zo veel. Maar na een tijdje gebeurt er weer iets verdachts. Er klinken opeens 12 hele harde slagen. Ze schallen door de hele Arena. Johanna, Katniss en Wiress schrikken wakker en kijken ons vragend aan. '12 districten?' oppert Beetee. 'Of middernacht,' zeg ik zachtjes. Er gebeurt daarna niks meer, maar ik blijf op mijn hoede. Wiress en Katniss nemen al meteen de wacht over en ik ga op de bladeren liggen. Ik durf eigenlijk niet te gaan slapen. Er zit toch iets achter? Die slagen... Mijn lichaam is zo moe. Geestelijk ben ik het eigenlijk ook. Ik val in slaap, maar ik blijf onrustig. Ik weet niet of ik nog lang kan slapen....

Heaaaayyy,

Omg, bijna 1K reads op Gale's Games! En met Gale's Games Part 2 gaan de lezers ook rap, wauw! Bedankt! <3

XXXXX Marieke