Gale's Games ~Part 2

3. District 11.

Het is een puinhoop. Alles is zwart en grijs, alles is stuk. Er zijn heel veel vredebewakers. Het is precies zoals de heenreis. Alle mensen op het land kijken ons aan en we staren als een stel idioten naar buiten. 'We zijn er!' gilt Effie opeens. 'Gale, mond dicht! Katniss, lachen!' Oh Effie, hou nou je mond, denk ik... Effie heeft een belachelijke pruik op en duwt ons naar de stylisten. Ze doen niet veel, ze kammen mijn haar en trekken mooie kleren aan, het is weer prachtig. Een mooie spijkerbroek en een grijs vest. Enkellaarsjes en een muts. Het is prachtig. We lopen naar de uitgang en Effie duwt ons naar buiten. Allemaal kinderen kijken ons aan. Ze zien er armoedig uit en hebben allemaal schrammen op hun gezicht. Hun handjes zijn kapot van het werken. Ik word heel boos. Ik zet mijn neutrale blik op en probeer geen emoties te tonen. We stappen in een auto waar 5 vredebewakers inzitten. Effie is nog steeds heel blij en geeft ons kaartjes. 'Wat is dit?' vraagt Katniss en ze trekt een heel raar gezicht. Ik grinnik zachtjes. 'Jullie kaartjes!' roept ze. 'Die moeten jullie voorlezen!' Pfff....

'Hier zijn ze, de winnaars uit district 12, Katniss Everdeen en Gale Hawthorne!' Er klinkt hard geklap en de deuren van het gemeentehuis gaan open. Alle mensen klappen en alle camera's staan allemaal op ons gericht. Katniss glimlacht en ik glimlach ook een beetje. De glimlachen van ons verdwijnen snel als we de foto's van Tresh en Rue zien. Hun familie staat ervoor. Ze kijken ons verdrietig aan en ik kijk ze vol medelijden aan. Ik zie dat Katniss moeite heeft om haar tranen te verbergen en ik besluit het woord te voeren. Ik heb dus geen zin om die kaartjes voor te lezen en denk aan de rebellen. Ik gooi de kaartjes op de grond en stap naar de microfoon. Ik haal diep adem en begin te praten. 'Hoi district 11. We zijn blij dat we hier vandaag mogen staan. Maar daar zijn we ook verdrietig om. Wij hebben samen met jullie tributen gevochten tot de dood ons scheidde. Tresh was een goede vent. Nors, maar een geweldig goed hart. Ik mis hem nog elke dag. Rue, het kleine lieve meisje, die nooit zo vroeg had moeten sterven. Die nog een hele toekomst op kon bouwen. Het Capitool scheidt mensen. Maakt mensen kapot. Laat iets vreselijks achter. Dit kan gewoon níet gebeuren. Dit is ziek en belachelijk. Ik accepteer het niet meer, en vind dit vreselijk voor familie en vrienden van Rue en Tresh. Voor jullie nog heel veel geluk hier in 11, en laten we hopen dat er binnenkort geen Spelen meer zullen zijn.' Ik doe een stap naar achteren en dan wordt er gedwongen om te klappen. Iedereen doet het met tegenzin, maar heel veel smiespelen ook opgewonden tegen elkaar. Ik wil weg lopen, maar Katniss wil nog wat zeggen. Ook zei houdt een speach. 'Tresh is nooit mijn allerbeste vriend geweest, maar hij was geweldig. Liefdevol en zorgzaam. Rue daarintegen kende ik wel. Ze was niet zomaar een bondgenoot, maar een vriendin. Ik zie haar in de bloemen die groeien in het Weiland bij mijn huis. Ik zie haar in de Spotgaaien die zingen. Ik zie haar in mijn zusje Prim. Ze was te jong. Te lief. En we hebben haar niet kunnen redden. Het spijt ons.' Er rolt een traantje over haar wang en ik sla mijn arm om haar heen. Ik verwacht een applaus, maar er gebeurt iets opmerkelijks. Een oude man in het midden drukt 3 vingers op zijn lip en duwt zijn vingers in de lucht. Daarna fluit hij het deuntje wat Rue ons leerde. Iedereen doet hem na en ik krijg er gewoon kippenvel van. Opeens stampen de vredebewakers en duwen mensen op de grond. Ze dringen naar de man en trekken hem over de grond mee naar voren. Katniss en ik rennen de trap af. 'NEEE!' schreeuw ik keihard. 'Hij heeft niks gedaan!' gilt Katniss snikkend. 2 vredebewakers pakken ons vast en duwen ons het gemeentehuis in. We zien nog net dat er een kogel door het hoofd van de man wordt geschoten.

De deur valt dicht en Katniss en ik rukken ons los. We stampen en slaan als idioten tegen de deur en schreeuwen het helemaal uit. Haymitch trekt Katniss tegen zich aan en kalmeert haar. Ik blijf schoppen. 'Manieren!' blijft Effie maar gillen. Een vredebewaker geeft me een stomp met zijn stok en ik deins terug. 'Meekomen jullie!' roept Haymitch en hij trekt ons mee naar een kamer. Hij doet de deur op slot en kijkt ons gefocust aan. 'Beseffen jullie wel niet wat je hebt aangedaan?!' roept Haymitch. Katniss blijft maar huilen en ik ben echt ontzettend boos. Ik ben helemaal rood aangelopen en mijn vuisten zijn gebald. 'Ik dacht aan Rue en... en...' snikt Katniss. 'Ik geef er niks om!' schreeuw ik boos. 'Als we thuis zijn, zijn we er toch vanaf!' Haymitch kijkt woedend en begint te schreeuwen. 'Dit houdt niet op als je thuis komt! Ze zullen dit elk jaar blijven herhalen! Jullie zijn mentoren nu. Dit houdt niet op, en het komt niet terug op jullie, maar ook op je familie. En ík kan het weten!' Katniss is duidelijk helemaal in shock, maar mij doet het niets. Ik zal iedereen beschermen. Dat klinkt wel een beetje overmoedig. 'Kom hier,' zegt Haymitch weer normaal tegen Katniss en slaat zijn armen om haar heen. Wauw, onze eerste dag, onze eerste grote puinhoop.

Heeeey!

Ik hoop dat jullie het een beetje leuk vinden haha :)

Blijven voten aub! :)

En tips kun je ook nog altijd geven.

Xxx