Dramione - An Hidden Love (Nederlands)

He

Chapter 15 \\ Dramione - A Hidden Love \\ WICELA
Disclamer: De Harry Potter serie is van J.K. Rowling. Het enige wat van mij is, zijn de gaten van haar verhaal die ik met mijn ideeën heb opgevuld.

Hermione

Ginny opende de deur.

'AAAAH NEVILLE JE BENT ER AL!' gilde ze uit.

'Hermione, kom eens!' Met Teddy op mijn arm liep ik naar de deur.

'Los! Los!' zeurde Teddy. Glimlachend liet ik hem los. Meteen rende hij naar Neville toe en omhelsde hij zijn been.

'Oom! Oom!' zei hij en we moesten lachen. Neville tilde hem op en omhelsde hem.

'Hée Teddy, grote jongen!' Doordat hij had moeten bukken om Teddy op te tillen, zagen we iemand achter hem verschijnen. Het gezicht kwam maar al te bekend voor en snel verdween ik. Ik ademde even in en uit. Rustig, Hermione, rústig! Híj was het. Geweldige Hij. Ongelofelijke Hij. Onvoorstelbare Hij. Neville zette Teddy neer en glimlachte naar Ginny.

'Ik heb een collega meegenomen. Hij was zo alleen en ik dacht dat het leuk voor hem was als hij hier zou zijn vanavond.' Alsof ze het niet doorhad wie het was, glimlachte Ginny even.

'Wie is het?' vroeg ze verbaasd. Dat wéét je. Dat wéét je! Ik kon gewoon alleen al zien aan Ginny dat ze wist wie het was.

'Draco, Draco Malfoy. Hermione moest vast hem ook gemist hebben. We hebben het heel gezellig gehad met zijn drieën op Zweinstein.' Ik raapte de moed bij elkaar en draaide me om.

'Ja, het was heel gezellig!' zei ik. Draco keek me aan. Een glimlach. Het was bijna een glimlach.

'Hermione,' zei hij, en hij knikte naar me.

'Ginny, Harry, bedankt dat...'

'O hou toch op, Draco, we weten het wel. Een vriend van Neville en Hermione is een vriend van ons, niet Harry?' Je kon gewoon zien aan Harry dat hij er net iets meer moeite mee had dan zijn verloofde, maar hij knikte dapper. Hij had wel hetere vuren doorstaan, om het maar zo te noemen. Letterlijk gezien klopte het ook nog eens en ik grinnikte even. Meteen keek iedereen op. Verbaast deinde ik naar achter. Was het een groot wonder dan? Ik? Lachen? Ron en ik hadden het uitgesproken en we moesten gewoon doorgaan. Ik herinnerde het me nog steeds, het gesprek wat we hadden en nu, doordat Draco er was, voelde Draco weer aan als een vriend. Ik moest het hem vertellen.

'Hermione?' Verbaast keek ik op van mijn werk.

'Ron!' zei ik. Misschien iets te enthousiast.

'Dit verdien ik niet,' bromde hij. Daar was ik het wel mee eens. Hij verdiende het niet dat ik aardig tegen hem was. Hij verdiende het dat ik boos zou worden en met spullen zou slaan, maar dan zou hij zien dat ik om hem gáf en dat kon ik niet aan. Ik kon het niet aan om onnodige moeite te doen en dit kleine enthousiasme kwam gewoon spontaan op. Het zou me juist moeite kosten om het te verbergen en daarom kon ik er beter mee ingaan, dan het verbergen.

'Hoe gaat het?' vroeg ik hem.

'Beter. Al klinkt dat raar. Je wilt niet weten hoe erg Harry en Ginny me op mijn kop hebben gezeten. Ik heb wekelang niet hier naartoe durven te gaan. Naar jou. Naar Harry en Ginny.'

'En nu wel?'

'Het leek het juiste moment!'

'Valentijnsdag?' Hij kuchte even, werd rood en er leek een traan over zijn wang te gaan.

'Hermione, dit is zó moeilijk voor me. Ik dacht aan je, de hele tijd. Ik snapte niet dat je was weggegaan en dan hoorde ik ook nog eens dingen van Neville. Jouw vrolijke brieven kon ik gewoon niet beantwoorden want ik kon zíén dat zelfs Draco Malfoy een beter persoon voor je was dan ik. Weet je hoe rot ik me voelde daardoor? Dráco Malfoy. Degene die slecht was. Degene die wíj uitlachten. Degene die wij erg vonden, was een beter persoon dan ik. Je kwam aan, veels te laat dan ik wilde en ik was dronken. In eenzelfde soort dronken bui had ik al jouw spullen opgeruimd en ik kon het gewoon niet aan. Je bent een geweldig persoon Hermione en ik houd echt van je, echt waar, maar ik...ik denk toch dat het vriendschappelijk is...' Ik keek hem aan. Ik waardeerde het echt dat hij zo eerlijk was. Ik verdiende het.

'Wat...wat hadden we dan?' vroeg ik hem.

'Passie,' zei hij.

'Genot. Wij hadden passie en genot. We hadden het allebei hard nodig en na een hele lange tijd besefte ik eigenlijk pas dat ik aan het verharden was. Dat ik het helemaal niet begreep .Dat ik wel van je hield, maar niet op de juiste manier.'

'O, Ron!' riep ik uit en ik omhelsde hem. Het was zó fijn om eindelijk eens wat van hem te horen. Zijn nieuws brak mijn hart, voor zover dat nog enigszins heel was, maar voor mij was er weer hoop. We hadden het afgerond. Het was vervelend, maar het was klaar. Het leek alsof we er allebei klaar voor waren om gewoon vrienden te zijn. Ik glimlachte en bood mijn hand aan.

'Vrienden?' vroeg ik. Brutaal keek hij mij aan.

'Béste vrienden!' zei hij. In plaats van mijn hand aan te pakken, knuffelde hij me, tilde hij me op en slingerde hij met mij door de kamer. Ik moest ineens keihard lachen. Het was echt raar om ineens zo met hem om te gaan, maar het voelde zo goed. Ik was opgelucht. Bevrijd. En hij ook.

Draco keek me verbaast aan.

'Dus dat is er gebeurd?' Ik knikte.

'Ik...ik wilde je schrijven. Ik wilde je alles vertellen, maar het leek gewoon niet juist om dat via papier te doen en je was het hele jaar bezet. En ik kan natuurlijk ook niet meer ontkennen dat ik bang was.'

'Bang? Voor mij?'

'Voor de confrontatie!'

'Hè, dacht ik bijna dat je bang voor mij was!' Hij plaagde me, maar hij begreep me. Het was 's avonds en iedereen sliep al. Wij waren eventjes een ommetje aan het lopen en we belandden op het gras terecht. Harry en Ginny hadden een huis gebouwd wat leek op Het Nest, precies een huis waar je alleen al bij het aanzien van het huis je thuisvoelde.

'Ron komt morgen, dus ik dacht dat het misschien handig was dat je dit wist,' zei ik tegen Draco.

'Natuurlijk is dit handig voor mij. Ik weet nog wel iets wat nog handiger is...' hij boog zich over me en kuste me. Ik bloosde diep. Zijn lieve, zachte kusjes die overal op mijn gezicht belandden, kwamen steeds dichter bij mijn mond en toen hij uiteindelijk daar beland was, kuste hij me heviger en heviger. Ik had het gemist. Ron en ik hadden passie gehad, maar dít? Dit was moordlustend! Dit was...een vuurwerk aan liefde, bij elkaar. We rolden al lachend en zoenend op het gras en uiteindelijk belandde ik bovenop hem. Zachtjes trok ik aan zijn jasje. Wat had hij toch een net pak aan, zoals hij altijd had, in plaats van de "gewaden" die iedereen droeg. Zijn kleding leek opvallend veel op dreuzelkleding en dat was opvallend.

'Hermione?' mompelde hij, terwijl hij al half toegaf, maar dit keer was ík het die de leiding had en hem verraste.

'Sshht,' zei ik.

'Vertrouw je me?' vroeg hij, waarop ik hem terugvroeg of hij mij vertrouwde.

'Ik heb je gemist,' zuchtte hij. Ik zuchtte terug.

'Ik jou ook,' en daarmee ging hij in zee.