Dramione - An Hidden Love (Nederlands)

Jealours

Chapter 17 \\ Dramione - A Hidden Love \\ WICELA
Disclamer: De Harry Potter serie is van J.K. Rowling. Het enige wat van mij is, zijn de gaten van haar verhaal die ik met mijn ideeën heb opgevuld.

Ginny

Wat waren Bill en Fleur toch schattig met Victoire en Dominique. Victoire, nu al een jaar, en Dominque net een paar maanden. Teddy maakte zijn oudste nichtje steeds aan het lachen door zijn haar te veranderen en Dominque probeerde steeds iedereens aandacht te trekken met de kleinste toverkunstjes. Het was een geweldig beeld om te zien. Ik was bang dat er iets mis met me was. Dat kon toch niet? Ik zou toch ook later een heel aantal kinderen krijgen? Eigenlijk wilde ik er net zoveel als mijn moeder, misschien wel meer. Harry was er wat voorzichtiger over. Hoewel hij altijd in een massa was, kon hij toch het liefst alleen zijn. Daar kon hij zijn ouders herinneren. Teddy haalde bij hem enorm veel herinneringen op. Allebei hadden ze hun ouders verloren op een te jonge leeftijd om ze goed te kunnen herinneren en ook allebei door Voldemort. Harry wilde ervoor zorgen dat zijn pleegzoon een veel beter leven tegemoetging dan zijn leven was. Af en toe kon ík gewoon niet bij hem komen. Kon ik hem niet helpen. Kon ik er niet voor hem zijn. Begrijpen in welke situatie hij zat, zou ik nooit doen. Ik had altijd een heleboel familie gehad en het verlies van Fred was enorm, maar ik had gelukkig nog de rest van mijn familie. George probeerde zich soms ook aan Harry op te halen. Soms zei hij tegen mij dat hij minder verloren had dan Harry en hij zich toch zo leeg voelde. Ik zei dan tegen hem dat hij met Harry moest praten. Dan konden ze het verwerken. Drie jaar. Het was nu drie jaar geleden en nog bleef het ons allemaal achterna lopen. De littekens zouden nooit helemaal verdwijnen. Het zal nooit helemaal over zijn. Fleur zie ik al soms overbezorgd over haar kinderen doen en ik merk het met meer mensen. Ze zijn voorzichtiger. De kinderen zouden het ooit wel snappen. Ik zuchtte even en bedacht dat het wel genoeg was. Harry en ik hadden een heel verwerkingsproces samen en we wílden graag kinderen, maar op dit moment om de verkeerde redenen. Een stukje verwerking. Een stukje afleiding. Ervoor zorgen dat ze een betere toekomst zouden hebben dan die wij hadden. We hebben een geweldige jeugd gehad, als je naar bepaalde delen kijkt, maar als je naar andere delen kijkt, dan zie je dat het verschrikkelijk was. Er is ons allemaal zoveel overkomen.

'Mag ik wat drinken, Ginny?' vroeg Teddy me. Zodra hij mij voor het eerst "mama" noemde, wat ik overigens een heel emotioneel moment vond, ben ik hem dat gaan afleren. Ik was zijn moeder niet. Tonks was de enige die zo genoemd mocht worden en dus waren wij geen "papa en mama", maar Harry en Ginny. Teddy leek alles best te vinden. Als de tijd er was...als de tijd rijp was dan zouden we het hem vertellen. In ieder geval hadden we geen leugens vertelt. Als hij wat vroeg dan antwoordden we eerlijk, maar hij is nog zo jong. Zo levendig. Zonder de littekens die zijn hart nog te wachten staan.

Ik glimlachte naar hem, gaf hem een aai over zijn hoofd en gaf hem een glas vruchtensap. In één keer slokte hij dat achterover, rende weg en ging weer naast Victoire zitten. Wat was het toch een schatje. Ik kon úren naar hem kijken.

'Jullie doen het goed,' zei George, die naast me stond. Ik draaide me om en zag een getinte vrouw met Bill praten. Angelina.

'Jij ook,' zei ik en hij glimlachte.

'Ik kwam haar tegen in de Wegisweg, we maakten een praatje en toen kwam het natuurlijk op...Fred,' hij zuchtte. Ik klopte op zijn arm.

'George, we missen hem allemaal.'

'Het is zijn ex! Zij is zijn ex en nu...ze deed me zo aan hem denken, want al die verhalen die hij me vertelde over haar...hij was werkelijk dol op haar en ik kan zíén waarom. Zij zegt tegen mij dat het net is alsof ze Fred weer terug heeft, maar dat ze weldegelijk verschillen ziet.'

'Natuurlijk ziet ze dat. Ze was een hele tijd even close met hem als jij!' George knikte.

'Maar het gaat goed. Het gaat goed. We...we gaan...ik...'