Dramione - An Hidden Love (Nederlands)

Back to Black

Chapter 20 \\ Dramione - A Hidden Love \\ WICELA
Disclamer: De Harry Potter serie is van J.K. Rowling. Het enige wat van mij is, zijn de gaten van haar verhaal die ik met mijn ideeën heb opgevuld.

Draco

Met trillende handen schreef ik de brief. Halverwege stopte ik ineens. Wat was ik aan het doen? Waar was ik mee bezig? Ik zou een oorlog voeren aan de kant waar ik helemaal niet op wilde. Een kant die ik helemaal niet gewend was. Het was misschien toch gevaarlijker dan ik dacht. Mijn ouders waren dan niet de allerdapperste, maar overleefden wel aan Zíjn kant. Was dat niet ook een kunst op zichzelf? Bewonderingswaardig, omdat ze dat overleefd hadden? De harde omstandigheden, precies zeggen wat je moest zeggen, volhouden en de heerser beter proberen te leren kennen dan hij zichzelf kende. Geheimen zaten in ieder hoekje, achter elk plekje en ik was het gewend. Ik was telkens bezig om mensen te overtuigen dat ik een andere man was dan dat jochie die ik ooit was. Was ik het misschien allebei? Waarom deed ik zoveel moeite? Moest ik dit nu wel doen?

Ik legde mijn veer neer. Nee. Het was niet mijn taak om zich daarin te wikkelen. Het was mijn taak nooit geweest en ik was niet zo. Vijand of vriend werd niet door mij verraden. Ik hing er een beetje tussenin.

Hermione schreef mij niet en ik haar niet. De Zwarte Kunsten werden per dag steeds zwarter en wreder. De wallen onder mijn ogen deden met ze mee. Alles deed mee. Alles was zwaar en viel me tegen. Alles. Het leven kon soms zo teleurstellend zijn. Neville en ik groeiden ook weer langzaam uit elkaar doordat hij plotseling was gestopt met lessen geven. Hij vond het geweldig, maar hij vond zichzelf er nog wat te jong voor, dus hij sloot zich bij Potter en Weasley aan qua opleiding. Schouwer zou hij nu worden. Net als al die helden. Net als de helden die ze zelf waren. Zag iemand ergens 'Potter' of 'Weasley' staan, dan zouden ze deze naam kennen. Ouders zouden zeggen dat hun kind bevriend met hun moest raken. Het waren idolen, idealen en helden. Hoewel Weasley er niet veel leuke dingen na had achtergelaten. Een vriendin kwijtgeraakt en nu zijn verloofde...dat ging lekker. Ergens had ik er leedvermaak om. Heel gemeen, maar ook gemeend. Ik mocht hem niet. Vond hem altijd de sukkel van de drie. Dat was...dat was al voor alles. Allang voor alles.

Hermione

Er klopte iets niet. Ik ging op de weegschaal staan en ik was zwaarder geworden. Zwaarder? Ik ging nog naar de sportschool, ik vloog zo ongeveer twee keer per week (hoewel ik gepushed werd om het vaker te doen, maar ik vliegen serieus haatte) en rende me driemaal in de rondte als het mijn beurt was om op Teddy te passen. Wat werd die jongen toch snel groot!

Mijn weegschaal loog. Het kon niet. Hij was vast behekst door George, die bij me logeerde omdat hij de laatste dagen voor zijn huwelijk niet bij Angelina mocht slapen.

'George, niet grappig! Waarom heb je mijn weegschaal behekst?' Boos keek ik hem aan.

'Ik heb niets gedaan?' Ik kon boos blijven, maar deze ogen gaven de doorslag.

'Oké dan,' mompelde ik met tegenzin.

'Ontbijt?' vroeg hij en ik knikte. Terwijl ik van eieren met spek genoot las ik de Daily Profet.

'Hoeveel leugens staan er nu wel niet in, Hermione?' vroeg George me. Lachend keek ik hem aan en wees ik hem aan waarom ik nu weer boos werd op de krant. Het wende zo snel om met hem samen te wonen, merkte ik, hoewel ik wel blij was dat hij míjn toekomstige man niet was. Wie dat dan wel mocht wezen kon me op het moment niets schelen. Plotseling voelde ik mijn ontbijt naar boven komen. Ik rende naar de toilet en gaf daarin over.

'Als het ontbijt zo slecht was, hoefde je het niet op te eten hoor,' zei George.

'Geen nood, geen nood, heb dit vaker de laatste tijd!'

'Goh, zwanger Hermione?' Wat bedoelt was als een grap, werd nu ineens een nachtmerrie. Nadat ik de vorige keer wat over tijd was geweest, een week, bleek ik gewoon wanhopig te zijn. De laatste keer dat ik ongesteld was geweest was vlak voordat Draco langs was gekomen, ondertussen zo een tweeëneenhalve maand geleden. Eerlijk gezegd deden we het zo vaak dat ik niet meer bij had gehouden of we het veilig deden of niet. Ik bloosde flink.

'Hermione Granger? Bloos je nou?' en tot mijn verbazing begon ik te huilen.