Dramione - An Hidden Love (Nederlands)

Cissy

Chapter 25 \\ Dramione - A Hidden Love \\ WICELA
Disclamer: De Harry Potter serie is van J.K. Rowling. Het enige wat van mij is, zijn de gaten van haar verhaal die ik met mijn ideeën heb opgevuld.
Opgedragen aan: XxIsabellxX (dankjewel voor alles!)

Hermione

Het bevallen van een kind is verschrikkelijk. Het deed enorm veel pijn en er stonden drie mensen om mij heen met bezorgde gezichten toe te kijken. Als het aan Ron had gelegen had ik niet eens een kans gekregen om mijn eigen kindje te zien, maar daar zat ik dan...met mijn eigen kind in mijn handen. Míjn kind. Het voelde zo onwerkelijk. Astoria gebaarde naar Ron en nam hem mee de kamer uit. Draco en ik hadden de tijd...om even samen te zijn. Met ons kind.

'Het is een meisje,' zei hij en hij glimlachte. Ze had spierwitte donshaartjes op haar hoofd. Meteen vergat ik de pijn die net gehad had. Dit. Het resultaat. Zij. Ze was het zo waard geweest.

'Hoe zullen we haar noemen?' vroeg ik hem en daar nam de twijfel toe. Hoe zouden we haar noemen? Wat was de perfecte naam voor haar? Toen Narcissa Malfoy binnenkwam om haar te bekijken wist ik eigenlijk meteen welke naam we haar moesten geven en ik zag aan hem dat hij, zoals altijd, mijn gedachten kon lezen.

'Wat is ze prachtig,' snifte Narcissa. Ik kon dit niet van haar verwachten. Dit was zo absurd. Narcissa Malfoy was bijna aan het huilen, omdat ze oma was geworden? Er kwamen tranen van mijn wangen van geluk. Mijn kind! Míjn kind! Ik kon het niet geloven. Natuurlijk had ik wel eerder baby's gezien. Teddy, Victoire, Dominque...allemaal waren ze zo klein geweest, maar dit was anders. Dit was...van mij.

'Cissy,' fluisterde Draco in haar oor en Narcissa keek op.

'Hoe noemen jullie haar?'

'Cissy,' antwoordde ik. Narcissa keek even weg en toen ze terug keek glimlachte ze even.

'Cissy was mijn bijnaam...Bella gaf die aan mij. Ik weet dat ze zoveel gevaarlijke dingen heeft gedaan, Hermione, maar ze blijft mijn zus.' Ik knikte naar haar en gaf mijn baby, mijn Cissy, aan Draco. Draco liep mijn kamer uit, waardoor ik me kon opfrissen en kon inpakken. Ik deed net de laatste tas dicht toen Ron kwam binnenlopen. Hij glimlachte naar me. Ik kon zijn rode ogen zien en ik glimlachte naar hem.

'Klaar?' vroeg hij.

'Klaar,' antwoordde ik. Meer moest ik niet doen. Ik wilde het wel, maar ik kon het niet. Iedere seconde die ik langer met Cissy door zou brengen, zou teveel zijn. Zou ervoor zorgen dat ik nooit meer van haar weg kon gaan.

'Ooit kom je terug en dan vertellen we haar alles,' zei Astoria tegen mij, toen we de huiskamer in liepen. Ik gaf haar een knuffel en bedankte haar voor alles.

'Zorg goed voor haar,' fluisterde ik in haar oor. Narcissa gaf me een hand en daarna was alleen hij nog daar. Hij gaf Cissy aan Astoria en twijfelde, net als ik. Een hand? Nee, dat was te afstandelijk. Een knuffel? Nee, dat was te intiem. Uiteindelijk mompelde Draco iets als: 'Ach schei uit,' en gaf hij me toch een knuffel.

'Zorg goed voor jezelf,' zei hij.

'Jij ook,' antwoordde ik en ik gaf hem mijn laatste kus, ditmaal op zijn wang. Lopend uit Malfoy Minor vlocht Ron onze handen in elkaar. Ik keek hem aan en we verdwijnselden naar ons oude huis.

'Ik wilde dat het onze baby was,' fluisterde hij, met enorm rode oren. Ik glimlachte, opgelucht en geroerd. De knuffel die daarna kwam was weer een bevestiging van alle redenen waarom ik ooit voor hem koos. We kónden het echt wel en we hielden echt wel van elkaar, alleen hadden we de bevestiging nodig van de ander, omdat we veels te onzeker waren om ervan uit te gaan dat alles vanzelf gaat. De oorlog had ons zoveel aangedaan en zoveel afgenomen. Onze jeugd was veels te heftig geweest om, net als anderen, door te gaan en door te leven alsof er niets gebeurd was. Ron en ik hadden dezelfde littekens, dezelfde nachtmerries en dezelfde trauma's. Alle doodsangsten die we hadden uitgestaan, bang dat de ander overleed, waren voorbij. Er was vrede. De liefde die ons verbond hadden we zeker niet vaak op de voorgrond gezet, omdat we vonden dat er belangrijkere zaken waren dan dat. Misschien dat als we een normale jeugd hadden gehad, Ron en ik al veel eerder tot elkaar waren gekomen, of misschien waren we dan nooit zo met elkaar bevriend geraakt. Hij was mijn zielsverwant, voelde ik. Het was voor het eerst dat ik dit zo voelde. Het was zo sterk. Van Ron hield ik met heel mijn hart. Het was niet Draco en Draco zou me gelukkig kunnen maken, maar nooit zó gelukkig. Draco was Ron niet en Ron Draco niet. Ik glimlachte even.