Dramione - An Hidden Love (Nederlands)

Thinking

Chapter 19 \\ Dramione - A Hidden Love \\ WICELA

Disclamer: De Harry Potter serie is van J.K. Rowling. Het enige wat van mij is, zijn de gaten van haar verhaal die ik met mijn ideeën heb opgevuld.

Hermione

De zomer was afgelopen. Je merkte het overal aan. De nachten waren langer, het werd kouder, iedereen raakte in een flow waarin ze langzaamaan de hitte vergaten en weer aan het werk gingen. Nu ik eindelijk mijn eigen plekje had en verder was gegaan met het werk waarmee ik ooit was begonnen, realiseerde ik me dat het nieuwe schooljaar weer bijna zou beginnen. Deze zomer hadden kinderen uit dreuzelgezinnen een brief gekregen waarin ze nooit geloofden dat wat er stond, waar was. Er waren kinderen geweest waarvoor het niets bijzonders was dat ze een brief kregen en er werden kinderen teleurgesteld, omdat ze snul waren en toch zo graag wilden. Iedere leerling moest weer zijn boeken inkopen en er aan toegeven dat de vakantie weer voorbij was. Ze zouden hun vrienden weer zien en ondanks dat ze elkaar brieven hadden gestuurd en zelfs gisteren elkaar nog hadden gezien, hadden ze elkaar enorm gemist. Jarenlang was dat ook mijn leventje. Jarenlang was ook dát een zekerheid voor mij, totdat je ineens besefte dat je door moest gaan. Je moest verder met je leven. Een studie doen, een baan zoeken. Verliefd worden. Verloven. Trouwen. Doorgaan.

Ik had Draco niet meer gesproken sinds...sinds ik hem en Neville alleen had gelaten in de zomer. Omdat ik weer terug wilde naar mijn vrienden. Harry had me enorm aan het denken gezet met zijn "preek". Het ergste was misschien wel dat hij meende wat hij zei. Dat hij de beste vriend wilde zijn die er maar was, want anders zou hij het niet in zijn hoofd halen om het te zeggen. Hij was er voor me geweest, samen met Ginny en ik had zoveel van ze geeist. Het werd gewoon tijd dat ik even wat rust had. Victor was de eerste geweest met wie ik wat had. Hij was geweldig, maar snapte me niet altijd helemaal. Toch was het altijd lachen met hem geweest en accepteerde hij wel wie ik was. Ron en ik waren daarna samen en gelukkig was het eindelijk normaal tussen ons. Hij had een verloofde, Lavender, en gelukkig was ze een stuk leuker dan dat ze vroeger was. Dan had je nog Draco. Wat was hij een verloren jongen en pakte hij zijn werk zomaar zijn werk op en ging het positieve in. Draco...Draco is een geweldig persoon eigenlijk, als je hem leert kennen. Met hem was het helemaal raar geweest. Een normale periode hadden we niet gehad. Het was eigenlijk alleen passie. Het begin bijvoorbeeld, toen ik Ron echt even heel erg zat was en ik zomaar kuste met Draco... . De rest van de zomer was niet veel beter geweest. Het moment dat hij hier aankwam was geweldig geweest en dan toen met Neville. Allebei hielden we ons enorm in, maar dat zorgde voor opstapelingen waardoor we allebei echt enorm heftig waren. Verliefd. Maar dat was het. Dat had het gewoon moeten zijn. Wij waren Draco Malfoy en Hermione Granger. Vijanden. Hooguit vrienden. Werkpartners. Maar geliefden? Het was moeilijk om daaraan te denken. Mijn missie was nu om minister van Toverkunsten te worden. Hoewel ik altijd tegen mezelf had gezegd dat ik dit niet wilde, bedacht ik me dat ik toch wel iets wilde betekenen voor de wereld. En dan een stom verslagje schrijven over een periode op Zweinstein, wat dan even dit keer mijn eigen invulling was, hoorde er dan ook bij. In principe was het doodsimpel, maar het moest gebeuren. Er waren mensen die het nodig hadden. Bovendien vond ik het stiekem ook wel erg leuk. Ik wil er alles aan doen om de toverwereld niet nog een gevecht à la de tweede tovernaarsoorlog aan te doen. De eerste was al erg genoeg. De tweede viel niet meer te voorkomen en een derde mocht er gewoon niet meer zijn. Daar wilde ik voor zorgen. Dat was mijn doel. Bij de eerste en tweede tovernaarsoorlog leefde Voldemort nog, maar er zijn genoeg mensen die zoals hem konden zijn. Zo zie je maar dat elk kind wat naar Zweinstein of een andere school gaat, gevaarlijk kan zijn. Of ze nou lief en onschuldig of boos en kwaadaardig zijn, dat hoeft niets te betekenen. Meteen moest ik weer aan Draco denken. Kwaadaardig was echt een betekenis die ik aan hem zou geven als je het me ongeveer een jaar of twee geleden had gevraagd. Kijk hem nu eens, leraar op Zweinstein. Wie had dat gedacht?