Dramione - An Hidden Love (Nederlands)

Pregnant

Chapter 22 \\ Dramione - A Hidden Love \\ WICELA
Disclamer: De Harry Potter serie is van J.K. Rowling. Het enige wat van mij is, zijn de gaten van haar verhaal die ik met mijn ideeën heb opgevuld.

Hermione

Het contact was weg. Alles was weg. Alles wat we hadden. Ik ging steeds meer met Ron om en hij scheen ook Iemand Anders ontmoet te hebben. Beide waren we weer aan de andere partner. En ik miste hem. Ik miste hem ongelofelijk met heel mijn hart. Mijn buik werd steeds dikker, mijn emoties steeds versterkter en ik kon het niet uitleggen. Ik wilde het niet uitleggen. George had zijn mond gehouden, naast dat het mijn belang was, was het ook zijn belang. Wat zou hij wel niet allemaal over zich heenkrijgen als hij dit vertelde aan de groep. Het was mijn taak, mijn verantwoordelijkheid. Ron wist het waarschijnlijk al. Het was ook echt wel te zien. Niet dat Ron en ik al heel vaak het bed in gedoken waren, maar hij maakte soms van die opmerkingen en streek soms liefjes langs mijn buik. Hij zou een goede vader zijn, dat wist ik zeker. Misschien wel beter dan Draco.

Nee. Daaraan mag ik niet denken. En aan moeder-zijn mag ik ook helemaal niet denken. Ik streek over mijn buik. Mijn beslisslng was gemaakt en niemand zou het weten, behalve Ron. Juist Ron. Hij moest me hierin helpen en ik wist zeker dat hij niets liever zou willen dan mijn plan volgen.

Draco

Wil een keer nog met je afspreken. Het is belangrijk. - H

Zo plotseling als de uil was gekomen met de mededeling, zo plotseling ging hij weer weg. Astoria gaf me een kus en keek me aan.

'Is er wat, schat?' vroeg ze me. Het was lieflijk bedoelt bij een normaal stel, maar bij mij wist ze dat ze me ermee kon stangen. "Schat". Bleuh. Ze knipoogde naar me en ze zag het briefje. Mijn gezicht gaf aan dat ik er duidelijk niet over wilde praten en liep weer weg. Over haar schouder riep ze nog net iets.

'En we houden onze geheimpjes!' Het was waar. We hadden allebei zo onze geheimpjes en zaken waar we niet over praatten. In een zigzag schreef ik een korte mededeling terug.

Waar en wanneer dan? - D

De uil kwam meteen terug en nu herkende ik hem. Natuurlijk. Ik had het al aan de uil kunnen zien dat de mededeling van Hermione was gekomen. Wat ze ermee bedoelde was me nog niet helemaal duidelijk. Dat het belangrijk was? Dat wel.

Hermione

'Zwanger? Van...hém? Hoe weet je dat het niet mijn kind is?'

'Ron ik ben al veel te lang zwanger om überhaupt zwanger van jou te zijn. Vijf maanden, ondertussen, vijf maanden. Een buik die al zichtbaar is voor iedereen. Ik kan niet zomaar een baby weg doen, ook al is het een "monster",'

'Het is ook een kind van jou. Dat monstergehalte zal wel meevallen,'

'Dankje, maar ik heb hierin jouw hulp nodig. Jouw hulp ja, juist jij. Jij bent belangrijk voor me en jij bent ook de enige die het weet en het te weten komt, naast Draco en degene die zijn vrouw wordt.'

'Wat ga je met dat...kind doen dan?'

'Wat ik al aan je merk is dat jij het niet zou willen opvoeden. Nou ik wil ook niet dat het ons uit elkaar houdt. Ik wil het kwijt en ik wil dat het een vader krijgt. Draco wil dat hij goed gevonden wordt? Laat Draco maar de vader zijn van het kind. Ik schenk hem ons kind en hij mag het opvoeden.'

'Denk je dat hij dat accepteert?'

'Hij moet wel. Het is immers ook zíjn kind.' Ron bromde. Ron piepte. Ron klaagde. Ron zeurde. Hij liet zo goed mogelijk merken dat hij het er absoluut niet mee eens was dat bevallen van het kind wat ook Draco Malfoy's kind was, de enige oplossing was. Er waren dreuzelmanieren als "abortus" maar daarvoor was het kind te oud. Bovendien kon ik toch geen kind weggooien? Mijn ouders hadden na mij ook nooit kinderen gehad. Misschien kon ik hierna geen kinderen meer krijgen! En toch koos ik ervor om het kind niet te houden, ook al kon ik hierna geen kinderen krijgen. Het leven was belangrijk. Het leven wilde ik hem of haar geven, maar misschien was het ook wel goed voor Draco dat hij het voor elkaar kreeg.

Draco

Ze was alleen. Ze kwam daar aanlopen en ik zag dat er wat was. Er was iets anders. Ze droeg een wijd shirt en een broek, waarbij in eerste instantie nog niet eens iets opviel. We zaten bij een fontein waar duizenden dreuzels ook zaten. Daar waren wij onzichtbaar. We hadden allebei dreuzelkleren aan. Mijn kleding was eigenlijk nooit echt opvallend geweest en de hare verschilden vaak heel erg. Als dreuzelkind had ze natuurlijk nooit wat anders aangehad dan dreuzelkleren.

'Draco,' zei ze en haar stem brak. Er ging een traan over haar wang en aan haar gezicht kon ik zien dat ze dat niet wilde. Ze was zo hard aan het proberen om iets te zeggen en tegelijkertijd niet te huilen, dat ik al helemaal in de war werd gebracht.

'Draco,' probeerde ze opnieuw. Dit keer legde ik een hand op haar been en wreef ik over haar been.

'Zeg het maar,' zei ik, onvoorstelbaar kalm. Ze had me ingepakt, ze deed het weer. Het was alsof ze me overgenomen had. Verandert. Mijn hand wreef verder over haar been, totdat ik een stukje te hoog wreef en mijn hand botste. Ik keek haar raar aan. Ik kende haar lichaam. Ik kende haar verder. Dit was niet zoals ze eruit zag. Haar postuur viel me op en toen zag ik het.

'Zwanger?' vroeg ik, dit keer had ík een gebroken stem. Ze knikte. Ik wist dat ze weer met Weasley omging en ik snapte niet waarom ik jaloers was. Het was over tussen Hermione en mij.

'Veel geluk!' wenste ik haar toe en ik probeerde te lachen. Ze snotterde even en grijnsde half.

'Nee, jíj veel geluk. Het is jouw kind.'