Hayatın zorluklarına dayanamayıp kendini Denize atan Melike Karahanlı (Deniz Kızı) ile Baba Mesleğini devam ettiren Balıkçı Murat Karadeniz'in Hikayesi.
Melike intihar etmek için kendini Denize atar. Onu bulan Murat'ta dayanamayıp hiç tanımadığı bir...
Genç Adam ne yapacağını bilmez bir şekilde kendini koltuğa attı ve iki eliyle yüzünü kapatıp derince bir nefes verdi. Ne yapacağını bilmez bir halde oturuyordu. Peki nerde bulacaktı Deniz kızını? Eskiden kızlarla fazla alakası olmayan adam şimdi yanından ayrılan Deniz Kızı için üzüluyordu. Peki bu üzüntü nedendi? Deniz kızına aşık olduğu için mi? Varlığına alıştığı için mi? Yoksa o tek başına sokaklarda ne yapar diye mi? Murat kendisi de bunu çözebilmiş değil ki.
"Neden Deniz kızı neden?"
Sonra hafifce kaşlarını çattı
"Yoksa...yoksa ailesini mi hatırladı. Ama...ama hatırlasa bile bana veda etmeden nasıl gider?"dedi ve ayağa kalkıp evden çıktı ve arabasına atladı.
• • •
Sadece sürüyordu, nereye gideceğini bilmeden. Deniz kızının yokluğunu düşünmesi bile iki dakika da hayatını zindana çevirmişti. Artık onsuz bir hayat düşünemiyordu. Aklına beraber geçirdikleri zamanlar geldi. Ne de mutluydular. Ya şimdi? Şimdi ise herşey boş geliyordu Murata. Bir eli direksiyonda bir eliyle de sakallarını kaşıyordu
"Nereye gider bu kız nereye" diye bağırdı.
Sonra eliyle hafifçe başına vurdu
"Yahu kız da telefon denen birşey var. Niye aramadım ki? Ne salağım ya" diyerek zar zor cebinde ki telefonu çıkarıp Deniz Kızını aradı. Hernekadar çaldırdıysa da Deniz Kızı açmadı telefonu.
Sonra dan aklına birşey gelirmişcesine hafifce kaşlarını çattı ve gülümsedi. U dönüşü yaparak ilerledi.
• • •
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elinde ki Telefonun ekranına bakınca hüzünle gülümsedi genç kız. Onu öylece habersiz terkedip gitmek okadar canını acıtıyordu ki. Ama haber verip gitseydi de Muratın onu asla bırakmayacağını da biliyordu. Gizlice habersizce bırakıp gitmek en mantıklısı diye düşündü. Derince nefes çekti içine ve gözlerini kapatıp tekrar hepsini geri bıraktı.
"Murat" diye bir kelime çıkınca ağzından gözlerini açtı. Gözlerini açar açmaz da bir damla yaş akıttı gözlerinden.
Canı çok acıyordu. Aslında Deniz Kızı Murata ne hissettiğini biliyordu fakat bunu Murat'a söyleyemiyordu. Hoş kendine bile itiraf edebilmiş değildi ki. Henüz kararmamış hava da elinde kol çantasıyla Deniz kenarında hem ağlıyor hemde yavaşca yürüyordu genç kız.
"Keşke veda etseydin"
Genç kız duyduğu cümle ile sıkıca gözlerini yumdu. Gerçekten bu Muratmıydı? Yoksa gaipten sesler mi duyuyordu?
"Veda edilmeyecek kadar değersizmiyim senin gözünde?"
Genç kız bu sesin gaipten sesler olmadığını anladı ve ağır bir şekilde arkasını döndü. Karşısında Muratı görünce hafifçe başını eğdi. Murat ile arasında 2 adımlık ara vardı. Murat bir adım daha atarak aralarında ki bir adımlık mesafeyi kapatmış oldu. Bir adım daha vardı ama Murat bu kadarıyla yetindi
