Adın Aşk Olsun (Tamamlandı)

38. Bölüm💙

Melike'den

Nihayet düğün günümüz gelip çatmıştı. Sabah erkenden kalkıp gelinliğimi de alıp Kuaföre gittik. Merve ve Zeynep de vardı yanımda. Üçümüz kuaförde saç ve makyajımızı hallettikten sonra Muratı aradım. Kapının önünde olduğunu söyleyince bir sabırsızlıktır sardı içimi. Hemen dışarı çıkmak istiyordum. Acaba beni beğenecek mi? Kızlara döndüm

"Hadi kızlar acele edin"

"Sakin ol abla. Eşyaları topluyoruz"

Sonunda eşyaları toplayabildiler. Hepberaber kuaförden çıktık. Çıkar çıkmaz gözlerim Muratı ararken fazla aramama gerek kalmadan bulmuştum onu.

Bana dalmış ve hafifçe gülümsüyordu. Bu beğendiğinin bir işaretimiydi? O da bana doğru geldi ve iki elimi tutup gözlerimin içine baktı

"Sen ne kadar güzel olmuşsun"

Hafifçe gülümsedim ve başımı eğdim

"Teşekkür ederim"

"Ama keşke bu kadar güzel olmasaydın"

Iki kaşımı kaldırdım ve Murata baktım

"O niyeymiş?"

"Çünkü kimsenin sana bakmasını istemiyorum. Benim gözlerimden başka hiçbir göz olmasın senin üstünde. Kimse benim baktığım gibi bakmasın sana."

Elimi yanağına koydum

"Zaten kimse sen gibi bakamaz ki bana."

Murat bana yaklaştı ve alnıma bir öpücük kondurdu hafifçe.

"Bugünden sonra zaten hep başbaşa kalacaksınız. Bu güzel iltifatlarınızı sonraya bırakınız."

İkimiz de Zeynebe baktık gülümseyerek. Haklıydı, bundan sonra ki hayatımızı birlikte geçirecektik. Allah hayırlı uzun ömürler verirse beraber yaşlanacaktık. Arabaya bindik ve fotoğrafçıya gittik. Fotoğrafçı ile birlikte gezmediğimiz yer kalmadı. Güzel manzaralı yerlerde resimler çekindik. Ve sonunda istediğimiz oluyordu. Sonun da düğünümüz olacaktı. Mutlumuyum? Tabii ki hem de çok çok fazla. Sevdiğim adamla, ilk aşkımla, hayatımın anlamıyla evleneceğim.

Düğünün olacağı yere geldik. Birsürü insan vardı. Hepsi bizim düğünümüz için burdalardı. Fakat henüz onların içine çıkmadık. Herkesler yiyip içip birbirleriyle sohbet ediyorlardı. Biz de eve girdik ve son kez aynadan kendimize göz gezdirdik. Artık hazırdık son olarak anonsu bekliyorduk. Anons edildikten sonra kolkola herkesin huzuruna çıkacaktık. Muratın yanına gittim ve yakasını düzelttim

"İlk gördüğüm de söylemedim. Çok şey olmuşsun"

"Çok ne olmuşum?"

"Şey işte"

"Ney?"

Tam ellerimi indirip geri çekilecektim ki iki elimi tuttu ve beni kendine çekti

"Çok ne olmuşum?"

"Yakışıklı"

Gülümsedi ve ellerimi öptü

"Seni çok seviyorum Deniz Kızı. Hayatıma giren ilk ve son kişi olacaksın"

"Ben de seni. Bende seni çok seviyorum Aşkım. Ne olursa olsun kimse bizi ayırmayı beceremesin olur mu? Kimsenin sözüne kanıp birbirimizden şüphe duymayalım."

Murat gülümseyerek onaylar şekilde başını salladı

"Olur Aşkım"

Zeynep ve merve heyecanla yanımıza girdiler