Adın Aşk Olsun (Tamamlandı)

36. Bölüm💙

Murat eve gitmeyip deniz kenarında ki evine gitti. Heryer öylece süslü püslü duruyordu. Herşey hazırdı. Tüm bunlar yaşanmasaydı yarın düğünleri olacak sevdiğiyle burada bir ömür geçireceklerdi ama olmadı. O otele gitmesiyle herşey birden mahvolmuştu. Hepsinin Sedanın bir planı olduğuna emindi fakat elinden hiçbirşey gelmiyordu. Çaresizce eve girdi ve etrafına bakındı. Evi de yenilemişlerdi. Deniz kızıyla birlikte mobilya seçip herşeyi Deniz kızının zevkine göre döşemişlerdi. Ama artık bu evde sadece onun anıları yaşayacaktı. Radyoyu açtı ve karadeniz kanalını açıp önünde oturdu.

Akıl Durur Dil Durur
Boğazım Düğüm Olur
Yar Yanımda Yok Ise
Her Günüm Zulüm Olur

Gelmez Dediğim Dertler
Hep Geldi Başımıza…
Oturup Ağlayalım
Bitmeyen Sevdamıza

Kulak Duymaz Göz Görmez
Dünya Dururda Dönmez
Sevdamı Kaybetmişim
Yürek Yangınım Dinmez

Gelmez Dediğim Dertler…
Hep Geldi Başımıza
Oturup Ağlayalım
Bitmeyen Sevdamıza

Gece Uzun Dert Uzun
Gönlümü Sardı Hüzün
Yalvarırım Mevlam’a
Aklımdan Çıksın Yüzün

Gelmez Dediğim Dertler
Hep Geldi Başımıza
Oturup Ağlayalım
Bitmeyen Sevdamıza…

İmera-Bitmeyen Sevda

Gözünde ki yaşlar teker teker akıyordu. Dişlerini sıkıp elini yumruk yapıyordu. Kalkıp buraları dağıtmak gelse de içinden, kendini tutuyordu. Tutmak zorundaydı. Zira burası biricik sevdiceğinin eseriydi.

• • •

Firdevs Hanım, Rıfat Bey ve Merve oturuyorlardı fakat aralarında Melike yoktu. Kendini odaya kapatmıştı. Rıfat Bey üzgünce iç çekti

"Ne oldu birden böyle."

Eşine baktı

"Kızımızın durumu hiç iyi görünmüyordu Firdevs"

Firdevs Hanım masadan bir dergi alıp arkasına yaslandı

"Düzelir hayatım düzelir"

Merve tam ağzını açacağı sırada onun yerine Rıfat Bey açtı ağzını

"Nasıl bu kadar rahat olabiliyorsun Firdevs?"

Firdevs Hanım sırıtarak omuz silkti ve elinde ki dergiyi masaya bırakıp ayağa kalktı ve oradan ayrıldı. Merve babasına baktı

"Umrunda değil ki. Ya baba annem nasıl bu kadar rahat olabiliyor Allah aşkına?"

Rıfat Bey kızına baktı

"Ahh be kızım. Onca senedir annenle yaşıyorum lâkin ben bile anneni çözmüş değilim"

Firdevs Hanım müsait bir yere gidip telefonu kulağına götürdü.

"B plana ihtiyaç kalmadı. Kesin olarak bitirdiler."

"Ciddimisiniz?"

"Evet şekerim. Ben o balıkçıdan sen de benim kızımdan kurtuldun."

• • •

Murat kapıya çıktı ve gözlerini kapayıp gökyüzüne kaldırdı yüzünü. Gözünü kapatır kapatmaz o güzel gülüşü geldi gözünün önüne. Yavaşça gözünü açtı. Gökyüzünde bile o güzel yüzünü görüyordu. 

Deniz kenarına gitti ve ayakkabılarını çıkarıp suyun ayaklarına değmesine izin verdi. Gitgide Denize doğru yürüyordu. Su buz gibiydi ama bu soğuk su muratın ateşinin sönmesine yetmiyordu. Gittikçe daha çok batıyordu. Belden aşağısına kadar girmişti. Ve sonra kendini hepten içine attı ve yüzmeye başladı. Belki biraz olsun bu acıyı unuturum diye belki biraz olsun bu yaşanan olayları unuturum diye. Acısının yok olmayacağını biliyordu fakat yine de ısrar ediyordu.
Birden suyun için de Deniz kızını gördü. Hüzünle bakıyordu Murata. Ellerini uzatıyordu Murata. Biliyordu...biliyordu bunun hayal olduğunu fakat ona doğru yüzmeye başladı ve ellerini tuttu. Gerçek gibiydi. Herşeyiyle gerçek gibiydi. Ellerini bırakıp belinden sardı sıkıca ve suyun altına inmeye başladılar. Ellerini boynuna sarmıştı genç kız ve alnını Muratın yanağına yasladı.

"Beni bırakma sevgilim" diye geçirdi Murat içinden. Gözlerini açınca gözgöze geldiler. Bu hayal olmuş olsaydı şimdiye kadar kollarından kaybolması gerekiyordu tıpkı filmlerde ki gibi. Peki ama bu hayal değilmiydi?

Murat hızla suyun üstüne çıktı, ikisi de derin derin nefes alıyordu. Murat şaşkınca karşısında ki kişiye bakıyordu

"Sen?"dedi ve gözlerini sıkıca kapatıp kendisine gelmesi gerektiğini düşünerek başını bir oyana bir buyana salladı. Tekrar gözlerini açtı. Fakat hayal yok olmamıştı.

"Ben geldim"

Murat yüzünü inceliyordu Deniz kızının.

"Sen...sen gerçekmisin?"

Genç kız masum bakışlarla bakıyordu Muratın gözlerine ve evet şeklinde başını salladı usulca.

Biraz yüzerek deniz kenarına çıktılar.

"Senin ne işin var burda?"

"Beni gördüğüne sevinmedin mi?"

"Elbette sevindim ama biz...biz bitirmiştik."

Genç kız hüzünle başını eğdi

"Yapamadım Murat. Sensiz yapamadım. Ben biran ne olduğunu anlayamadım. Bir an bağırıp çağırdım ama hepsi o kıza sinirimdendi." Başını kaldırdı usulca ve Murata baktı. "Ben seni kimseyle paylaşamam murat"dedi ve Muratın boynuna sarıldı

"Ama kızımla paylaşmak zorundasın"

Genç kız gülümsedi ve geri çekildi

"Murat, evlenelim...ama..."

"Ama?"

"Kimseye haber vermeyelim"

Murat hafifçe kaşlarını çattı

"Nasıl yani?"

"Basbaya. Kimsenin haberi olmasın. Çünkü ben biliyorum bizi ayırmak isteyenler bunu duyarsa başka bir plan yapacaklar. O kişilerin kim olduğunu az çok tahmin edebiliyorum. Ve bu kişiler duyarsa..." dedi ve tekrar sıkıca Muratın boynuna sarıldı

"Ben seni kaybetmeye göze alamam Murat."

• • •

Birlikte eve girdiler. Ikisi de sırılsıklamdılar. Üzerlerini değiştirdiler ve oturma odasına geçtiler. Yarın ki olacak düğünleri iptal olmuştu fakat nikah iptal olmamıştı. Kendi aralarında nikah yapacaklardı ve ardından da imam nikahını halledeceklerdi. Bu planları yaptıktan sonra genç kız yatak odasına Muratta oturma odasına yerleşti. Murat yattığı yerde Deniz kızını, Deniz kızı da Muratı hayal ediyordu.

İkisini ayırmak isteyenlerin planlarını başlarına yıkacaklardı.

Bölüm Sonu